Η Χριστίνα Μαξούρη ξέρει που αφιερώνει το τραγούδι της "Τι κάθαρμα που είσαι"

Μια παράσταση που έγινε στόμα με στόμα γνωστή στο Φεστιβάλ Αθηνών του 2021 και δεν σταματά το ταξίδι της γιατί ο κόσμος την αναζητά. Αυτός είναι ο λόγος που μιλάμε με την Χριστίνα Μαξούρη, την ταλαντούχα ερμηνεύτρια. Και ένας ακόμη. Για μια απάντηση στο ερώτημα αν η Σωτηρία Μπέλλου, μια γυναίκα που κακοποιήθηκε, που αγωνίστηκε με το ΕΑΜ, που φυλακίστηκε, που ήταν εθισμένη στο τζόγο και το ποτό, μια γυναίκα που αψηφούσε κάθε κανόνα θεωρείται φεμινίστρια.

“Σίγουρα ήταν μια γυναίκα θαρραλέα, μια γυναίκα πρωτοποριακή. Μια αγωνίστρια, μια γενναία αγωνίστρια που δούλεψε πολύ σκληρά. Με τα σημερινά δεδομένα, ναι, θα μπορούσαμε να την πούμε φεμινίστρια. Δεν ξέρω βέβαια αν θα της άρεσε ο χαρακτηρισμός. Ήταν μια γυναίκα που έβγαινε μπροστά”.

Γιατί θελήσατε να συναντηθείτε ξανά με την Σωτηρία και τα τραγούδια της;

Γιατί κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι διαφορετικό. Μου κάνουν εντύπωση άλλα μικρά στοιχεία του χαρακτήρα της. Γιατί μετά το Φεστιβάλ και την ανταπόκριση της παράστασης καταλάβαμε ότι θα είχε νόημα να το επαναλάβουμε. Γιατί είναι ανεξάντλητη η ίδια. Και είναι λογικό. Ήταν μια γυναίκα με ζούσε τα πάντα με πάθος. Ένας καλόκαρδος άνθρωπος που σε έλουζε στις βρισιές αλλά μετά από λίγο σου χαμογελούσε. Ήταν σε μια μικρή κοινωνία απροκάλυπτα αριστερή και κομμουνίστρια. Κάτι που σίγουρα ήταν θαρραλέο στις δεκαετίες του ’40 και του ’50.

Παρατηρώ μια αναβίωση του ρεμπέτικού, βλέπω πολλούς νέους να συχνάζουν σε μαγαζιά με ζωντανή μικρή ρεμπέτικη κομπανία. Εσείς το έχετε προσέξει;

Προσωπικά, πάντα ήξερα ότι κάπου παίζει κάποιος. Σήμερα υπάρχει το εξής καλό και βλέπουμε αυτή την αναβίωση, βγαίνουν πολλοί καλοί μουσικοί από τα μουσικά σχολεία που έχουν μελετήσει παραδοσιακή μουσική. Και χρωστάμε πολλά στον Δημήτρη Μυστακίδη που έφερε την λαϊκή κιθάρα στο σήμερα. Η προσέγγιση του έκανε ξανά μοντέρνα τα προπολεμικά και μεταπολεμικά τραγούδια. Η νέα γενιά μουσικών που ειδικεύεται στο λαϊκό είδος έχει ισχυρότατη και αξιοθαύμαστη παρουσία στο σύγχρονο μουσικό τοπίο. Ανάμεσα σε αυτούς ο Αντώνης και ο Θοδωρής Ξυντάρης, οι γιοι του ρεμπέτη Γιώργου Ξυντάρη και ο Βασίλης Κορακάκης, γιος του υπέροχου λαϊκού συνθέτη, Βαγγέλη Κορακάκη.

Εσείς είστε ηθοποιός και ερμηνεύτρια. Μια απόφοιτος Λυκείου που έχει υπάρξει δυο φορές υποψήφια για το θεατρικό βραβείο «Μελίνα Μερκούρη». Πώς νιώθετε για την απαξίωση των σπουδών σας;

Ανέκαθεν η Πολιτεία, όχι μόνο η συγκεκριμένη κυβέρνηση, αντιμετωπίζει το δικό μας επάγγελμα ταπεινωτικά. Θεωρούν ότι κάνουμε το χόμπι μας. Φανταστείτε ότι στη διάρκεια της πανδημίας υπήρχαν ειδικότητας βγαλμένες από αραχνιασμένα βιβλία, ο Υποβολέας πχ, δεν έχουν δημιουργήσει ένα πλαίσιο εργασίας που να μας σέβεται. Δεν είναι φυσικά η δική μας δουλειά μόνο έτσι. Είμαστε ένα είδος πολυτελείας και τελευταία μας αντιμετωπίζουν ως τα παραπαίδια.

Το ξέσπασμα του #Metoo έχει δημιουργήσει ένα πιο υγιές περιβάλλον εργασίας;

Τα περιβάλλοντα που έχω βρεθεί ήταν υγιή και ευγενικά ανέκαθεν. Είμαστε όμως σίγουρα αφυπνισμένοι. Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για όλους.

Πόσες φορές ήρθατε αντιμέτωπη με οικονομικές δυσκολίες στη δουλειά σας;

Λίγο μετά το ξεκίνημα. Έχω βρεθεί. Και το αντιμετωπίζουμε με εγκράτεια. Αν αντιμετωπίζεις τη δουλειά σου με συνειδητότητα και ευθύνη δεν ξέρεις ποτέ αν η επόμενη πρόταση για δουλειά θα σε καλύπτει. Συνήθως το ψυχικό κομμάτι μπορεί να μείνει ανικανοποίητο. Μιλάω πάντα για το μικρόκοσμο μου. Προσωπικά ζω από την δουλειά μου αποκλειστικά οπότε θέλω να βρίσκομαι κάπου που αισθάνομαι δημιουργική. Έχω βρεθεί σε παρελθόν σε συνθήκη που δεν καταλάβαινα αν αυτό που κάνω αφορά τον κόσμο. Η δική μας η δουλειά επηρεάζεται από την αναγνωρισιμότητα. Η αμοιβή μπορεί να είναι μικρή επειδή δεν είσαι γνωστός. Είναι ένα τίμημα αυτό. Βασισμένο σε επιλογές που έκανα ή δεν έκανα. Δεν το μετανιώνω. Σημειώνω τα λόγια των θεατών να τα βλέπω στα δύσκολα. Είναι συγκινητικό πάντα. Να αγγίζεις με τη δουλειά σου κόσμο που δεν σε γνωρίζει. Είναι ωραίο να σου μιλούν οι θεατές ειδικά σε μια εποχή αποστειρωμένη και στεγνή, στην ανέπαφη εποχή μας.

Που έχετε αφιερώσει το τραγούδι σας «Τι κάθαρμα που είσαι»;

Δεν έχω χαρακτηρίσει κάποιον έτσι στην προσωπική μου ζωή. Αλλά μετά την τραγωδία στα Τέμπη σκέφτηκα ότι οι υπεύθυνοι πολιτικοί για αυτό το έγκλημα είναι μεγάλα καθάρματα.

Πώς βλέπετε εσείς τις γυναίκες σήμερα;

Θεωρώ ότι είμαστε πολύ εργατικές, δυναμικές, θαρραλέες, αποφασισμένες, ενωμένες με κάποιον τρόπο χωρίς να είναι συμφωνημένος. Μετά από όλα αυτά που ζήσαμε και είδαμε είμαστε σε ετοιμότητα να υπερασπιστούμε η μία την άλλη. Έχω επαφή και με μικρότερες ηλικίες στην οικογένεια μου και βλέπω ότι τα κορίτσια σήμερα κουβαλούν μια αντίληψη που δεν είχαμε εμείς. Δεν θα κάνουν κάτι που δεν θέλουν. Βάζουν όρια. Είναι αυτό μια πρόοδος.