Μπορείς να κρίνεις την Κλέλια Ρένεση ως ηθοποιό. Φαντάζομαι ότι μπορείς, αν το έχεις τόσο ανάγκη, να την κρίνεις και ως δημόσιο πρόσωπο για τα πολιτικά της φρονήματα. Αν κι αυτό είναι ένα red flag ότι δεν σέβεσαι τα δημοκρατικά της δικαιώματα. Είναι τουλάχιστον παράλογο, γραφικό, ύποπτο, σχεδόν καφενειακό να την κρίνεις ως μητέρα. Η Κλέλια Ρένεση γίνεται δυσάρεστη επειδή έχει φωνή και την χρησιμοποιεί.
Είναι εξαιρετικά συνεπής σε όσα πρεσβεύει και αυτός είναι Ο λόγος που λογοδοτεί σε αυτόκλητους στη ζωή της παρατηρητές.
Η ηθοποιός Κλέλια Ρένεση «τρώει χημικά» από την αστυνομία του #Μητσοτακη με το παιδί στην αγκαλιά και μάλιστα στο Σύνταγμα
— Marka2‼️ (@Marka2free) March 5, 2023
«Ντροπηηηηή»!!!#Τεμπη_εγκλημα_Μητσοτακη #Τεμπη #Τεμπη_Τραγωδία #συλλαλητηριο #Συνταγμα #εκτροχιασμενο_κρατος #συγκρουση_τρενων pic.twitter.com/jFmfm4pC0E
Η Κλέλια Ρένεση κατέβηκε με την κόρη της στην ειρηνική συγκέντρωση μνήμης και διαμαρτυρίας για τα θύματα της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη. Δεν ήταν μόνο η Κλέλια Ρένεση με την κόρη της. Ήταν πολλές οικογένειες εκεί. Δεν ήταν κανείς προετοιμασμένος για τα χημικά σε γυναικόπαιδα και στις οικογένειες. Και λασπολογούν με επιθετικά σχόλια στα σόσιαλ εδώ και δύο ημέρες επειδή δήθεν εξέθεσε το παιδί της σε κίνδυνο. Δικαιολογούν τη χρήση αστυνομικής βίας ή είναι ιδέα μου; Δεν δικαιολογούν το δικαίωμα ενός πολίτη στη διαμαρτυρία. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει σε αυτούς που αναρωτιούνται τι δουλειά είχε η Ρένεση στο Σύνταγμα πώς λειτουργεί η δημοκρατία. Επίσης, κάποιος πρέπει να τους εξηγήσει ότι το mom shaming δείχνει ότι είσαι βαθιά μισογύνης, βολεμένος και μικροαστός.
Η Κλέλια θεωρεί την ηθική ως μέρος της πολιτικής, έχει λάβει μια απόφαση με ηθικά κριτήρια (να είναι αλληλέγγυα και αγωνίστρια) και την εφαρμόζει με συνέπεια. Δεν κάνει status από την ασφάλεια του καναπέ της. Και κυρίως, ξέρει να απαντά σε εκείνους που απρόσκλητα της λένε πώς να ζει.
"Σε όλους όσοι “ανησυχούν” για το αν εξέθεσα το παιδί μου σε κίνδυνο, παίρνοντάς το μαζί στην διαμαρτυρία για το έγκλημα στα Τέμπη της Κυριακής, θα τους πρότεινα να κάνουν focus την ανησυχία τους στα εγκλήματα που γίνονται κάθε μέρα εις βάρος των δικών τους παιδιών, φίλων, συγγενών απ’ την εγκληματική αμέλεια των κυβερνήσεων. Εγώ μάχομαι για όλα τα παιδιά, δικά μου ή δικά σας δεν έχει σημασία. Η ασφάλεια του δικού μου παιδιού όταν εγώ είμαι παρούσα είναι δεδομένη. Κάντε μας τη χάρη ψυχοπονιάρηδες και κατεβείτε σε καμιά διαμαρτυρία για το κοινό καλό και αφήστε την υπερευαισθησία και την υποκριτική τέχνη για κανα σανίδι. Κοίνως, συνέλθετε, καρφώνεστε, λυσσάτε και βουλιάζετε. Τα μικρά παιδιά τα είχαμε όλοι στην άκρη της συγκέντρωσης, με εύκολη διαφυγή, και μηδέν ρίσκο. Οι μεγάλοι πηγαινοερχόμασταν στα σημεία. Μόλις τα ΜΑΤ βρέθηκαν έξω απ τη βουλή , φόρεσαν τις μάσκες τους (πριν καν ακουστεί το πρώτο μπαμ, μιλάμε για μαντικές ικανότητες) ξέραμε από εμπειρία ότι θα αρχίσει το πατιρντί και πήραμε τα παιδιά από εκεί αμέσως. Παρεμπιπτόντως , για τα παιδιά μας μαχόμαστε, αυτό νομίζω είναι αυτονόητο ακόμα και στον πιο λυσσασμένο κακιασμένο κόπρο".
Κυρίως είπε τα αυτονόητα: "Η “ασφάλεια” των παιδιών είναι υποκειμενική. Κάποιοι δεν τα βάζουν στη θάλασσα επειδή μπορεί να έχει τσούχτρες, κάποιοι δεν τα αφήνουν στην κούνια μην πέσουν, κάποιοι δεν πάνε σε ακριτικά νησιά μην τύχει κάτι», σημείωσε η ηθοποιός.«Έγω θεωρώ ότι ασφαλίζω το παιδί μου μαθαίνοντάς του τον τρόπο να ζει, να διαμαρτύρεται για τα υπόλοιπα παιδιά του κόσμου, να μαθαίνει να ζει χωρίς κινητά και οθόνες, να ξέρει πότε να φυτεύει την ντομάτα, να ξέρει να κοιτάει το φεγγάρι στο ολοσκόταδο. Είμαι πολύ επικίνδυνη μάνα τελικά".
