Να είσαι 26 ετών, να έχεις βρεθεί στα 13 σου στη Μόσχα για σπουδές στην εκεί Κρατική Σχολή Χορού, να έχεις μεντόρισσα την Μάγια Μιχαήλοβνα, να έχεις συνεργαστεί με το θέατρο Μπολσόι, αλλά και τους Γιούρι Γκριγκαρόβιτς και Βλαντιμίρ Βασίλιεφ, να μοιράζεται πλέον η ζωή σου ανάμεσα σε Αθήνα και Νέα Υόρκη, να έχεις ιδρύσει τη δική σου ομάδα χορού (Ιndak Dance Co) και αν ανεβάζεις τη πρώτη δική σου παράσταση. Αυτή θα ήταν μια σύντομη περιγραφή της επαγγελματικής ζωής της χορεύτριας και χορογράφου Εύας Σταυρογιάννη -μεταξύ μας, τα 20s της Εύας είναι εντελώς και υπέροχα Roaring.
Η παράσταση «Platform B, ένας αγώνας σιωπής» ανεβαίνει στο θέατρο «Ροές» (εισιτήρια μπορείς να βρεις εδώ) και έχει ως βασικό άξονα τη βία και τις συνέπειές της τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Aν περάσεις το τριήμερο εδώ θα έχεις την ευκαιρία να βιώσεις από κοντά μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Μιλήσαμε μαζί της και το «Platform B», τη βία στις κοινωνίες και τις σχέσεις, αλλά και την πειθαρχία που απαιτούν οι μεγάλοι στόχοι και τα μεγάλα όνειρα.
Η παράστασή σας «Platform B, ένας αγώνας σιωπής» πραγματεύεται τη βία και τις συνέπειές της, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Γεννιόμαστε βίαιοι, πρόκειται για ένα έμφυτο ένστικτο ή γινόμαστε βίαιοι, είναι δηλαδή ένας μηχανισμός που αναπτύσσουμε μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες για την επιβολή μας;
Όσο περισσότερο μειώνεται η ευαισθησία και η αισθαντικότητα μέσα μας τόσο αυξάνεται το προσωπικό μας «εγώ» και δίνει την εναρκτήριο δύναμη σε ανθρωποφαγικές καταστάσεις, διότι οι καταστάσεις που βιώνουμε ή ακούμε καθημερινά δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αλλιώς. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του και το «καλό» και το «κακό», το θέμα είναι τι θα αφήσει να βγει προς τα έξω σύμφωνα με τα βιώματα που υπερτερούν.
Η βία αποτελεί οργανικό κομμάτι των κοινωνιών μας. Μήπως είναι ουτοπικό να μιλάμε για μη βίαιες κοινωνίες;
Καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει καταφέρει να εξαλείψει τη βία με νόμους και αυστηρές ποινές, γιατί η ίδια η βία είναι μια κακή συμπεριφορά που μαθαίνεται στην παιδική ηλικία και γίνεται μοτίβο με την πάροδο του χρόνου, οπότε σίγουρα είναι αρκετά ουτοπικό τη δεδομένη στιγμή να μιλάμε για μη βίαιες κοινωνίες.
Θεωρείτε ότι το στίγμα της κακοποίησης είναι τελικά πιο βαρύ φορτίο για το κακοποιημένο άτομο από την ίδια την κακοποίηση;
Δυστυχώς πολλές φορές η ίδια η κοινωνία δεν βοηθάει στο να καταπραϋνθούν τέτοιες πληγές. Είναι τέτοια τα κοινωνικά πλαίσια που δεν «επιτρέπουν» κατά κάποιον τρόπο την απώλεια του στίγματος. Η ερώτηση όμως είναι γιατί ένας άνθρωπος να στιγματιστεί για κάτι που δεν επέλεξε ποτέ; Εκτός και αν ακόμη θεωρούμε πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι επέλεξαν ή προκάλεσαν την κατάσταση αυτή. Μια κοινωνία προοδευτική ίσως χρειάζεται να είναι έτοιμη να αγκαλιάσει έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη από το να τον βγάλει μπροστά και να τον δείχνει.
Είναι τελικά το ίδιο μας το σώμα η πρώτη μα και η έσχατη μορφή αντίστασης απέναντι στη βία;
Είναι γνωστό πως στο σώμα μας καταγράφονται τα πάντα, όλα τα σημάδια. Σίγουρα όταν ασκείται σωματική βία η πρώτη αντίδραση είναι να αντισταθείς σωματικά. Όμως η αντίσταση στη βία για μένα είναι το ουσιαστικό χτίσιμο του ίδιου μας του εαυτού, η παιδεία και η μόρφωση. Να μπορείς να δέχεσαι την διαφορετικότητα χωρίς να την λογοκρίνεις.
Είναι η σιωπή το μεγαλύτερο κείμενο;
Στην σιωπή συνήθως έχουν ειπωθεί αυτά που δεν θα ειπωθούν ποτέ με λόγια. Είναι μια άμυνα του ανθρώπινου οργανισμού ίσως για να μπορεί να προστατεύσει τα αισθήματα του είτε είναι καλά είτε όχι.
Τι σημαίνει για ένα κορίτσι 13 ετών να πηγαίνει στη Μόσχα για να συνεχίσει τις σπουδές της στο χορό;
Θα το χαρακτήριζα ως μια απότομη ενηλικίωση. Αρκετές οι δύσκολες στιγμές για να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος.
Τί σας κληροδότησε η φοίτηση σας εκεί;
Πάρα πολλά! Πρώτα απ’ όλα με έχτισε τόσο σαν καλλιτέχνη όσο και σαν άνθρωπο μέσα στην τέχνη. Έπειτα η συνολική γνώση και η πειθαρχία είναι αυτά που θα με συνοδεύουν στην πορεία μου.
Πώς μια χορεύτρια μπορεί να κάνει το σώμα της να πειθαρχήσει. Τι θυσίες απαιτεί αυτό σωματικά μα και πνευματικά;
Η πειθαρχία είναι κάτι που χτίζεται διαρκώς, το να μπορεί το σώμα μας να προσαρμόζεται στις εκάστοτε απαιτήσεις, καθώς είναι το βασικότερο εργαλείο της δουλειάς μας. Είναι η βασική γνώση που θεωρώ πως πρέπει να έχει ένας χορευτής. Οι θυσίες είναι πολλές, αν σκεφτούμε πως ένας χορευτής πρέπει να κάνει καθημερινά μαθήματα χορού ούτως ώστε να διατηρεί την φόρμα στο σώμα του. Αυτομάτως σημαίνει ότι ξεκινάει την μέρα του με μείον 3 ώρες. Ο χορός αλλά και η τέχνη γενικότερα απαιτούν αφοσίωση, τόσο πνευματική όσο και σωματική με απώτερο σκοπό να επιτευχθούν οι μεγάλοι στόχοι και τα όνειρα.
