Όταν τα περιοδικά μόδας κάνουν συνεντεύξεις στον συγγραφέα του βιβλίου “The Power of Plus”, τότε ο μέσος αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι έχει μετακινηθεί το ενδιαφέρον της αγοράς από τις γυναίκες που φοράνε το αμερικανικό 0 κι έχει εστιάσει στο ευρωπαικό 40-42. Είναι ειλικρινές αυτό το ενδιαφέρον;
Ο συγγραφέας του βιβλίου, ο συντάκτης μόδας Τζιανλούκα Ρούσο, το πιστεύει. Πήρε συνεντεύξεις από όλα τα μοντέλα plus size που βοήθησαν την μόδα να χωρέσει στις πασαράλες και στις σελίδες των περιοδικών της και άλλες γυναίκες. Nadia Aboulhon, Candice Huffine, Iskra Lawrence (μεταξύ πολλών άλλων) μίλησαν μαζί του για την εσωτερικευμένη χοντροφοβία της βιομηχανίας και τις ελπίδες για ίση εκπροσώπηση στο μέλλον.
Η διαφορετικότητα είναι ένα από τα αιτούμενα της σημερινής εποχής. Βασικά, η αποδοχή της. Και η αποστιγματοποίηση των σωμάτων που κάποτε ήταν αποκλεισμένα από editorial μόδας. Ενώ υπήρχαν στις καθημερινές ζωές μας. Δεν πρόκειται για κάποια μειονότητα που τώρα ζητά τα δικαιώματά της. Οι γυναίκες της διπλανής πόρτας δεν είναι όπως τα μοντέλα που βγαίνουν με τον Λεονάρντο ντι Κάπριο. Εχουν πλαδαρές κοιλιές, κυτταρίτιδα, κανονικά κιλά ή και παραπάνω. Κυρίως, έχουν φωνή που είχε παραμείνει σιωπηλή για δεκαετίες. Χωρίς εκπροσώπηση.
Χάρη στους bloggers και τους influencers (και την άνοδο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης) άρχισαν (απειλούμενα) τα παραδοσιακά μέσα να τους δώσουν ορατότητα. Έτσι, πήραν τα plus size άτομα τον έλεγχο της αφήγησης. Και είχαν και επιρροή. Μετρήσιμη. Δημιούργησαν ένα κίνημα. Που δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Η μόδα λειτουργούσε μονοδιάστατα επί χρόνια κι αυτό είχε απωθήσει πολλές γυναίκες και άνδρες γιατί δεν έβρισκαν στις σελίδες των περιοδικών κανέναν που να τους μοιάζει. Η πραγματικότητα που αντικατοπτριζόταν στα περιοδικά ήταν πλασματική.
Αν λάβουμε υπόψιν ότι το 68% των Αμερικανίδων είναι plus size, τότε αντιλαμβανόμαστε γιατί έγινε πιο δημοκρατική η μόδα. Κάποιος έπρεπε να αγοράσει τα ρούχα που πλήρωναν για διαφημίσεις στα περιοδικά. Και δεν αρκούσε απλά να βάλει κάποιος οίκος δυο μοντέλα με παραπάνω κιλά στην πασαρέλα για να πειστεί το αγοραστικό κοινό ότι άλλαξε η αισθητική του οίκου. Το plus size έπρεπε να μπει κανονικά στην ιστορία της μόδας. Να μπορεί να ψωνίζει παντού τα μεγέθη της η κάθε γυναίκα ή να βρίσκει τα νούμερά του κάθε άνδρας στα μαγαζιά. Η ποικιλομορφία είναι ευλογία.
Και πρέπει να ενταχθούν κι άνδρες στο κίνημα του body positivity. Δυστυχώς, η τοξική αρρενωπότητα τους έχει μάθει να μην δείχνουν ενδιαφέρον για τη μόδα και αν δεν τους αρέσει το σώμα τους να πλακώνονται στα βάρη και στις πρωτεΐνες. Δεν τους δίνεται η δυνατότητα να αγαπήσουν τον εαυτό τους σε κάθε εκδοχή του. Στο μέλλον δεν πρέπει να βλέπουμε την ταμπέλα plus size στα καταστήματα. Πρέπει απλά να υπάρχουν στα ράφια όλα τα μεγέθη.
