Το σημείο που συνειδητοποιείς ότι μοιράζεσαι ένα κοινωνικό σύμπτωμα το οποίο μέχρι χθες θεωρούσες πως δεν σε αφορά, είναι κομβικό. Μέχρι χθες, νόμιζα πως η όλη συζήτηση περί σοσιαλμιντιακών προτύπων, αψεγάδιαστων προσώπων και σωμάτων, καλά ενυδατωμένων με μπόλικο highlighter κλειδών, είναι μακριά από εμένα. Μετά άρχισα να ακούω συνειδητά τις σκέψεις μου κάθε φορά που κοίταζα τον εαυτό μου. Είτε στον καθρέφτη, είτε σε φωτογραφίες.
Λίγη συνειδητότητα παραπάνω και αντιλήφθηκα ότι τίποτα δεν φαίνεται σωστό, όταν έχεις κουράσει δάχτυλα σκρολάροντας για χρόνια. Το δέρμα σου φαίνεται θαμπό, χαλαρό, η κυτταρίτιδά σου μη δικαιολογήσιμη, ούτε χαριτωμένη. Οι ραγάδες σου γίνονται πρόβλημα. Το στήθος σου μοιάζει πεσμένο. Ζουμ ιν και ζουμ άουτ και νομίζεις πως σε έχει πάρει μαζί της μια καθοδική εξέλιξη. Μια εξέλιξη που δεν θυμίζει σε τίποτα τα μακριά πόδια, τα λαμπερά ζυγωματικά και τα bikini bodies που βλέπεις παντού, κάθε μέρα και κάθε λεπτό, στο τσιγάρο στη δουλειά, στην αναμονή στην ουρά για την τράπεζα, στη βόλτα με το σκύλο. Όχι γύρω σου, αλλά μέσα στο κινητό σου, με το logo του Istagram να συνοδεύει αυτή την ξαφνική λαγνεία με την τελειότητα που έχει σκεπάσει τις ζωές μας.
Αυτές ακριβώς τις σκέψεις ήρθε να μας θυμίσει η σημερινή ανάρτηση της Χρύσας Κατσαρίνη, η οποία έπιασε τον εαυτό της να μπαίνει σε αυτό το τριπ αφού δοκίμασε περσινά μαγιό. Απόφαση για τρομερό θάρρος, ας το παραδεχτούμε. Κάπως έτσι αποφάσισε να ανεβάσει μερικές άφιλτρες φωτογραφίες για να θυμίσει στον εαυτό της και σε όλες μας πως «αυτή είναι». Και να «είναι ΟΚ». Μεταξύ μας, είναι παραπάνω από ΟΚ.
Η λεζάντα της ανάρτησης της Χρύσας Κατσαρίνη:
“Εχθές το βράδυ δοκίμασα τα περσινά μαγιό. Με κοίταζα στον καθρέφτη και όλο κάτι με ενοχλούσε. Τα μπούτια, τα μπράτσα, η κυτταρίτιδα, οι ραγάδες κ.ο.κ. Έχω βουλιάξει τόσο πολύ στην ιδεατή εικόνα του σώματος, στα πρότυπα ομορφιάς, στα αψεγάδιαστα, γυαλισμένα κορμιά, σε σημείο που έχω ξεχάσει πως είναι ένα σώμα χωρίς photoshop. Ξέρετε, αυτά που έχουν πόρους, που όταν κάθεσαι περίεργα κάνουν δίπλες, που έχουν χαλάρωση όταν περνάνε τα 30 ακόμα και αν πηγαίνεις γυμναστήριο. Αποφάσισα λοιπόν να ανεβάσω αυτές τις φωτογραφίες για να μου υπενθυμίσω ότι είμαι αυτή και είμαι οκ. Φουλ ψεγάδι. Και είναι οκ.”
Bottomline: αυτές είμαστε και γλιτώνουμε χρόνο από εφαρμογές βελτίωσης, soft focus και πόδια με ύψος που αψηφά τη λογική και τη νοημοσύνη μας.
