Roaring 20s | Η KALLI κάνει groovy τις καψούρες σου

Φρε-σκά-δα. Ακούς τα κομμάτια της KALLI και αυτές οι τρεις συλλαβές έρχονται στο μυαλό σου. Ταυτόχρονα, όλα τα στοιχεία που κάνουν αυτόν τον ήχο οικείο είναι επίσης εκεί: η ζεστασιά της soul, η βρωμιά του hip hop και η μελωδικότητα της pop.

Feel Good Trouble. Το νέο single της KALLI και προπομπός του πρώτου της ablum με τίτλο “Cotton Candt” συμπυκνώνει σε τρεις λέξεις τον έρωτα και τα ζόρια του. Το έχεις στο repeat αυτές τις μέρες και νύχτες που όλα μοιάζουν πιο αιθέρια και δροσερά.

Για πάτα play:

Και αν γκρούβαρες, θα έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις σε λίγες μέρες (30/4) στο six d.o.g.s. όπου θα συμμετάσχει στην πρώτη συναυλία επί αθηναϊκού εδάφους των τρομερών Bobya Cottisha (μπορείς να βρεις εισιτήρια εδώ).

Λίγο πριν ανέβει στην σκηνή για να βάλει φωτιά στο στενό της Αβραμιώτου, μιλά στα Roaring 20s του Provocateur.

Σε πολλά κομμάτια σου η θεματική σου είναι οι σχέσεις και οι διάφορες δυναμικές που αναπτύσσονται μέσα στο ζευγάρι. Νιώθεις ότι ανήκεις σε μια γενιά που «έχει μάθει» τις σχέσεις περισσότερο ως μια «συναλλαγή», μια «επένδυση» ή ακόμα και ως ροή στο feed ενός dating app (swipe culture), εντελώς ξεκομμένες από όλη την πολυπλοκότητα του έρωτα;

Ανήκω σε μια γενιά που εξ ορισμού βρίσκεται στη μέση αυτών των δύο καταστάσεων που περιγράφεις. Προσωπικά, δεν μπορώ να ταυτιστώ πλήρως με τη συναλλαγματική / επενδυτική αντίληψη του έρωτα, γιατί ανέκαθεν, όποτε εμπλέκομαι ερωτικά/συναισθηματικά με ένα άτομο, μπαίνω ολοκληρωτικά σ’ αυτό, και το ζω στην ολότητά του.

Από την άλλη, το sex positivity, έτσι όπως το βλέπουμε στη μουσική, στις σειρές, έχει βοηθήσει ώστε κάποια πράγματα να θεωρούνται αποενοχοποιημένα ή απλώς μένει μια υπόσχεση κενού περιεχομένου;

Το sex positivity ως τάση είναι αν μη τι άλλο χρήσιμο. Ίσως και παραπάνω από χρήσιμο στην εποχή που ζούμε, αρκεί να είναι μια συνειδητή απόφαση για τον καθένα μας, σε σχέση με το πώς επιλέγει να εκφράσει και να εκφραστεί με το σώμα του.

Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, στο τελευταίο σου κομμάτι, το «Feel Good Trouble», περιγράφεις ένα one night stand. Είναι μια στροφή σε πιο sex positive θεματολογία;

Όσον αφορά το “feel good trouble”, αρχικά δεν γράφτηκε με αυτόν το σκοπό, αλλά μέσα από ένα πιο βιωματικό πρίσμα. Τώρα, αν αυτό το κομμάτι βάλει το λιθαράκι του στο sex positivity wave, από μένα είναι ΝΑΙ!

Αυτή είναι η δεύτερη (σωστά;) συνεργασία σου που κυκλοφορεί με τον παραγωγό σου, Βασίλη Νησσόπουλο. Τι να περιμένουμε για το επερχόμενο album σου, “Cotton Candy”;

Ο Βασίλης είναι… my partner in crime σε ό,τι κάνω. Χωρίς αυτόν δεν θα ήμασταν τώρα εδώ, να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα μου every step of the way, που με βοηθάει να εκφράζομαι μουσικά, ενώ παράλληλα είναι και ο part time ψυχολόγος μου! Γι’ αυτούς και άλλους τόσους λόγους, του οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ. Είναι πολύ όμορφο πράγμα οι συνεργάτες σου να γίνονται και φίλοι σου. Από το Cotton Candy αυτό που έχετε να περιμένετε είναι 8 lovesongs γραμμένα με πολλή αγάπη και φροντίδα.

Νιώθεις ότι ζούμε σε μια εποχή που έχουμε διαθέσιμη περισσότερη μουσική από ποτέ, αλλά είναι τέτοιος ο όγκος της πληροφορίας ώστε να ακούμε λιγότερη μουσική από ποτέ;

Υπάρχει όντως πολλή μουσική εκεί έξω και θεωρώ ότι είναι στην ευχέρεια του καθενός να ψαχτεί και να βρει αυτό που πραγματικά του αρέσει. Παρόλα αυτά, ως καλλιτέχνες αυτό θα έπρεπε να μας παρακινήσει να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε…

Για τους νέους καλλιτέχνες οι πλατφόρμες προσέφεραν μια πολύ σημαντική διέξοδο προκειμένου να επικοινωνούν άμεσα με το κοινό τους. Από την άλλη, μήπως χαρίζουν μια ψευδαίσθηση ελευθερίας και δημοκρατίας που τελικά δεν βοηθούν τους ίδιους τους δημιουργούς;

Είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε πως αυτές οι πλατφόρμες είναι το εργαλείο επικοινωνίας που περιέγραψες παραπάνω. Το πώς θα το χρησιμοποιήσουμε όμως έχει να κάνει με τους στόχους που μπορεί να θέλουμε να πετύχουμε την εκάστοτε φορά. Ως προς την ψευδαίσθηση που μπορεί να μας δημιουργεί αυτή η συνθήκη, νομίζω πως αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πώς λειτουργούν τα πράγματα σήμερα.

Το μεγαλύτερο συναυλιακό σου απωθημένο so far;

Καταρχάς, έχω πολλά guilty pleasures. Το παιδί μέσα μου θα έλεγε αυτόματα Britney Spears και Spice Girls. Κατά τα άλλα, η Amy Winehouse, που είναι και από τις μεγαλύτερες επιρροές μου, είναι δεδομένη απάντηση, αλλά θα ήθελα να δω και τον Jeff Buckley που έχει γράψει ορισμένα από τα καλύτερα και πιο συγκινητικά lovesongs που έχω ακούσει.

Σε ένα ιδανικό secret gig ποιους θα προσκαλούσες;

Εδώ θα γίνω γραφική! Amy, Jazmine Sullivan, Erykah Badu και Jill Scott.

Πώς ήταν να μεγαλώνεις ανάμεσα σε Νέα Υόρκη και Αθήνα; Λογικά, θα δυσκολευόσουν στη προσαρμογή από τη μία στην άλλη. Ήταν έτσι, κι αν ναι, τι σε δυσκόλευε;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα 6 μου στη Νέα Υόρκη. Μέχρι τα 16 έμεινα στην Ελλάδα, μέχρι που έφυγα για ακόμη μια φορά για να επιστρέψω τελικά μετά το Λύκειο. Η μόνη δύσκολη προσαρμογή για μένα ήταν ο αποχωρισμός από τους κύκλους ανθρώπων που είχα δημιουργήσει είτε εδώ είτε εκεί.

Τι σου έλειπε από την Αθήνα όσο ζούσες στη Νέα Υόρκη και τι από τη Νέα Υόρκη όσο ζούσες στην Αθήνα;

‘Οποιος και να με ρωτήσει, η απάντηση θα είναι πάντα ότι την Ελλάδα δεν την αλλάζω! Αν μπορώ να πω ότι κάτι μου λείπει από τη Νέα Υόρκη, θα πω ότι ως κλασική foodie που είμαι, μου λείπει το φαγητό της. Κατά τ’ άλλα, όταν είμαι στην Αμερική, έχω μια λίστα πραγμάτων που μου λείπουν από την Ελλάδα. Η ζωή εδώ, ο καιρός, οι άνθρωποι, ένα γενικότερο αίσθημα ζεστασιάς, που δεν το βρίσκεις εύκολα εκεί…

Τι streamάρεις αυτή την εποχή και έχεις κολλήσει;

Ψήσε καφέ να στα πω! Baby Rose, Baby Rose, Baby Rose. Τον καινούργιο δίσκο της Jazmine Sullivan, Kiana Lede, SZA, HER, Christian Kiuria, Jorja Smith, α! και Baby Rose. Βασικά παίζει ένα κόλλημα με όλη τη νέα σκηνή της RnB.

Αν μπορούσες να ζήσεις μία από τις παρακάτω στιγμές ποιες θα ήταν;