Το σεξ είναι υπέροχο. Αρκεί να είναι συναινετικό και αποτέλεσμα πηγαίας επιθυμίας. Δυστυχώς δεν είναι πάντα ούτε συναινετικό ούτε αγνή απόρροια ερωτικού πόθου. Στον καθημερινό λόγο, το σεξ μεταμορφώνεται σε θυσία. Άτυποι μάρτυρες; Οι γυναίκες. Το «κάναμε έρωτα» γίνεται «του έκατσα», αποκτώντας μια χροιά αγγαρείας. Ίσως όχι άδικα, μιας και εκεί έξω, πολλές γυναίκες, ίσως και εσείς που διαβάζετε αυτές τις λέξεις, αλλά και εμείς, αφαιρούμε το ρήμα «θέλω» από το κόνσεπτ «σεξ».

Ναι, οι γυναίκες κάνουν σεξ ακόμα και όταν το τελευταίο πράγμα που θέλουν να κάνουν είναι σεξ. Γιατί; Ίσως γιατί κανείς δεν τις ρωτάει. Ίσως γιατί το γεγονός ότι «συνεργάζονται» σε πέντε φιλιά και αγγίγματα, μεταφράζεται σε ανάγκη για σεξ. Σε κάθε περίπτωση, ένα post της αγαπημένης Abstract Girl (διάβασε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε εδώ) στο Instagram δίνει την απάντηση, βάζοντας ένα δύσκολο θέμα, ένα ζήτημα που διαχρονικά μπαίνει κάτω από το χαλί, στο ινσταγκραμικό -ας το πούμε- συνειδητό.

Κάνοντας χρήση ενός αποσπάσματος από το βιβλίο «Το Τέλος της Ντροπής» της Anja Meulenbelt, μιας Ολλανδής φεμινίστριας, συγγραφέα και πρώην πολιτικού, η Εύα, αναλύει όλα τα «γιατί;» στο ζήτημα. Γιατί, λοιπόν, οι γυναίκες κάνουν σεξ χωρίς να το θέλουν;

«Επειδή αλλιώς θα ‘χεις καυγά που θα κρατήσει ώρες και δεν θα κοιμηθείς αρκετά και την άλλη μέρα θα είσαι στις μαύρες σου».

«Επειδή αλλιώς αναρωτιέσαι αν ο δεσμός σου πάει καλά».

«Επειδή δεν μπορείς να πας με κάποιον ωραία και καλά στο σινεμά και μετά στην ταβέρνα κι ύστερα να του πεις, ξέρεις, ήθελα μόνο να μιλήσουμε».

«Επειδή φοβάσαι ότι αλλιώς θα σε κατατάξουν στην ομάδα των σεμνότυφων ψυχρών γυναικών, για τις οποίες τους ακούμε να μιλάνε».

«Επειδή θέλεις να αισθάνεσαι ότι εξακολουθείς να μετράς, ότι είσαι επιθυμητή».

«Πόσες φορές το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε εκείνους κι όχι τους εαυτούς μας;».

Το πόσο έχει «βιαστεί» η έννοια του σεξ θα έπρεπε να έχει γίνει αισθητό, από τις πρώτες ταινίες που είχαμε δει ως παιδιά και ως έφηβες. Όλα τα κλισέ της γυναίκας που «τιμωρεί» τον σύζυγό της με σεξουαλική αποχή, εκείνα τα «κομμένο το σεξ». Όλο αυτό σε έκανε να σκέφτεσαι γιατί η απόλαυση ήταν προνόμιο του άντρα και έπρεπε να «πονάει» μόνο τον άντρα η απουσία της. Η γυναίκα ήταν το αντικείμενο, το σεξουαλικό προϊόν, που παθητικά αφηνόταν στην ανδρική σεξουαλικότητα.

Η έλλειψη του σεξ σημαίνει πρόβλημα στη σχέση μας, σημαίνει γκρίνια ενός διψασμένου αρσενικού στην άλλη πλευρά του κρεβατιού μας, σημαίνει πως γίναμε σαν τις μάνες και τις γιαγιάδες μας, της οποίες βλέπαμε ως ανέραστες παναγίες με σεξουαλικές αγκυλώσεις, σημαίνει πως κάποιος έφυγε ανικανοποίητος και ξενερωμένος από το ραντεβού του μαζί μας. Έλλειψη σεξ σημαίνει και έλλειψη επιβεβαίωσης του ερωτισμού μας, ο οποίος πάντοτε ετεροκαθορίζεται. Έλλειψη σεξ σημαίνει ταραγμένο σύνδρομο του καλού παιδιού, που ψυχαναγκάζεται να κερδίζει το «μπράβο» από όλους.

Πίστευα πως πλησιάζοντας τα 30, θα μου αρχίσουν να μου λείπουν οι χαριτωμένες συζητήσεις για ραντεβού και situationships. Τις προάλλες μια single φίλη, ετοιμαζόταν να βγει με έναν πρώην συνάδελφο, ο οποίος άρχισε να τη φλερτάρει αμέσως μόλις μεταπήδησε σε άλλη εταιρεία. Η φίλη αυτή απείχε χρόνια από την αρένα του dating, μιας και πρόσφατα είχε λήξει μια πενταετή σχέση. «Τελικά, τους καθόμαστε στο πρώτο ραντεβού ή όχι;», με ρώτησε, συμπληρώνοντας με γέλια πως έχει χάσει επεισόδια από το saga των πώς και τα πότε των ερώτων. «Δεν τους καθόμαστε, ούτε μας κάθονται», της λέω. «Δεν πρόκειται για θυσία ή προσφορά, είναι ανταλλαγή». «Από πότε;», με ρώτησε ειρωνικά. Δεν είχα απάντηση. Μάλλον ποτέ. «Ίσως από τώρα», έπρεπε να έχω πει, αλλά πάντα η σωστές ατάκες μου έρχονται ετεροχρονισμένα.