Η σκηνοθέτης της παράστασης, η Δήμητρα Δερμιτζάκη, πιστεύει ότι τα δύο τελευταία χρόνια διήρκησαν λες και μετράμε αιώνες. Επιβεβαιώνουμε. Και η ηρωίδα της είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αυτό παρακολούθησα μια παγωμένη Δευτέρα, μια νέα γυναίκα, με εκπληκτική σωματικότητα, να μας ξεγυμνώνει την ψυχή της. Να μας μιλάει για μια ζωή στο μεταίχμιο. Λίγο πριν τη μεγάλη, την καθοριστική εκείνη στιγμή που θα σφραγίσει το μετά.
Αυτή η γυναίκα είναι η Κίττυ Παϊταζόγλου. Προσωπικά την θυμάμαι να παίζει στο Φαρενάιτ 451 και στην υπέροχη παράσταση Αύγουστος. Το 2016 ήταν υποψήφια για το θεατρικό βραβείο Μελίνα Μερκούρη με το έργο «Λίλιομ». Κατερίνα την έχουν βαφτίσει και ενώ έχει πτυχίο Νομικής δεν σκέφτηκε ούτε μια μέρα να γίνει δικηγόρος. Είναι μια εξαιρετικά καλή ηθοποιός. Και δίνει ωραίες απαντήσεις στις συνεντεύξεις.
Γιατί αποφάσισες να πεις αυτόν τον ιστορικό μονόλογο της Λένας Κιτσοπούλου;
Αρχικά για την αδρεναλίνη του, που σε κάνει να λαχταράς να ζήσεις. Σίγουρα για το χιούμορ και την αμεσότητα της γλώσσας της Λένας που χτυπάει στο στομάχι, χωρίς μελοδραματισμούς και τάχα μου αυθεντίες. Κι, επίσης, γιατί είμαι μια γυναίκα λίγο πάνω από τα 30, που θεωρώ πως το 2021 αυτό το κείμενο δεν είναι «ιστορικό», αλλά αφορά σε πολλούς ανθρώπους εκεί λίγο πάνω από τα 30.
Πιστεύεις ότι η single γυναίκα το 2021 έχει να αντιμετωπίσει πολλά;
Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος, single ή όχι, άντρας, γυναίκα ή non-binary, το 2021 έχει να αντιμετωπίσει πολλά. Αν μη τι άλλο, περάσαμε μια πανδημία, πριν από αυτή βιώσαμε μια οικονομική κρίση, σε παγκόσμιο επίπεδο η κλιματική αλλαγή μας χτυπά την πόρτα, ο ρατσισμός όλο και φουντώνει, τα πολιτικά συστήματα αποδεικνύονται ανεπαρκή, η ισότητα των φύλων ακόμα και στις δυτικές κοινωνίες έχει πολύ δρόμο μπροστά… Ναι, έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά.
Πόσο αντέχει μια γυναίκα να λέει στον εαυτό της ότι μόνη της μπορεί;
Πόσο αντέχει ένας άνθρωπος να λέει στον εαυτό του ότι μόνος του μπορεί;
Νιώθεις ανασφάλεια ως ηθοποιός στην εποχή της πανδημίας; Ήρθες κι εσύ αντιμέτωπη με τις εσωτερικές σου φωνές όπως η ηρωίδα της Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α;
Μα το να είσαι ηθοποιός είναι συνυφασμένο με την ανασφάλεια. Τουλάχιστον στη δική μας τη γενιά, δε μπορώ να μιλήσω για όλες. Απλά η πανδημία μας έδωσε τη χαριστική βολή, μας έφτασε στον «πάτο» που λέει κι η Μαιρούλα.
Τι σου είπε η σκηνοθέτης για να χτίσεις το ρόλο; Τι οδηγίες σου έδωσε;
Να πηγαίνω μπροστά, ό,τι κι αν γίνεται επί σκηνής. Είναι ένας άνθρωπος που πάντα προχωράει. Να κάνω πραγματικές ερωτήσεις, πάντα. Είναι ένας άνθρωπος που αλήθεια ψάχνει, δεν έχει καμιά βεβαιότητα. Να γελάω κάθε φορά που μου ‘ρχεται να βάλω τα κλάματα.
Δεν σε τρομάζει ο μονόλογος; Δεν νιώθεις εκτεθειμένη στο κοινό;
Απόλυτα. Αυτό όμως είναι και η μαγεία του.
Η δική σας Μαιρούλα είναι γύρω στα 30. Μια μιλένιαλ γυναίκα. Νιώθεις ότι αυτό το κείμενο μιλά για εκείνη;
Νιώθω ότι ο μέσος όρος ηλικίας που σε επισκέφτεται πια αυτό το «μπούχτισμα», ναι , έχει κατέβει. Δυστυχώς. Από κει και πέρα όμως το κείμενο μιλά για κάθε άνθρωπο που ονειρεύεται να πετάξει και η πραγματικότητα του σκάει στη μούρη επικίνδυνα.
Αν η Μαιρούλα είχε Facebook τι status θα έγραφε;
«Φιλάκια από τον άλλο κόσμο, με emoticon δίπλα μια ντομάτα».
Την κουβαλάς την Μαιρούλα στην καθημερινότητά σου ή την συναντάς μόνο στη σκηνή;
Φυσικά και με επηρεάζει, τη σκέφτομαι, είναι κομμάτι της ζωής μου, της καθημερινότητάς μου. Πιο πολύ σα φίλη όμως, σαν έμπνευση, όχι σαν κάτι που με στοιχειώνει ή με βαραίνει. Αλλά αυτό έχει να κάνει με τη δική μου αντίληψη για το θέατρο , που, ναι, πιστεύω πως είναι ένα πολύ προσωπικό πράγμα, είναι προσωπική η τέχνη, βάζεις κομμάτια του εαυτού σου, αλλά όχι, δε γίνεται αντί ψυχοθεραπείας.
Θύμωσες ή ανακουφίστηκες με το ελληνικό #metoo στο θέατρο; Να θυμώσω για ποιο λόγο;
Χάρηκα που άνοιξε ένας χώρος, έστω και καθυστερημένα, να μιληθούν κάποια πράγματα που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται δημοκρατική. Έχουμε πολύ δρόμο βέβαια μπροστά…
Σκέφτηκες ποτέ ότι ίσως δεν έπρεπε να παρατήσεις την καριέρα της δικηγόρου;
Όχι, ποτέ. Αν και μου το θυμίζουν συνεχώς οι γύρω μου.
Πώς ήταν η εμπειρία της συμμετοχής στο Man of God;
Ήταν μια πολύ ζεστή εμπειρία γυρισμάτων, σε ένα καλοκαίρι όπου πολιτιστικά είχαν νεκρώσει τα πάντα σχεδόν. Νιώθω τυχερή που σε εκείνη τη χρονική στιγμή συνέβη αυτό.
Άλλαξε ουσιαστικά κάτι στη ζωή σου με την υποψηφιότητα για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη;
Όχι, δεν άλλαξε κάτι. Τα βραβεία είναι μια συγκυρία πραγμάτων, άλλοτε αξιοκρατική άλλοτε τυχαία, που ναι, μπορεί να φέρουν χαρά, αλλά επ’ουδενί δεν είναι λόγος να σε προτρέψουν ή αποτρέψουν στην τέχνη και στα όνειρά σου.
Τι θα έλεγες σε κάποιον για να έρθει να δει τη Μαιρούλα;
Να έρθει χωρίς προκαταλήψεις και σχηματισμένες γνώμες π.χ για το τι είναι αυτό το κείμενο, τι είναι μονόλογος, τι είναι μια γυναίκα πάνω στη σκηνή, τι είναι κωμωδία ή δράμα, να έρθει ανοιχτός για να μπει στο ταξίδι αυτού του ανθρώπου που θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Κι όπου μας βγάλει.
Info: Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. Θέατρο Ζίνα, Λεωφ. Αλεξάνδρας 74, Αθήνα, τηλ.: 210 6424424, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00. Εισιτήρια εδώ.
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
