Οι φωτογραφίες της Michal Chelbin εξερευνούν ζητήματα διαχρονικά, αλλά και θέματα που τώρα αρχίζουν να απασχολούν τον δημόσιο διάλογο, με όρους πιο δίκαιους και λιγότερο περιθωριοποιητικούς. Οικογενειακά ζητήματα, η ιδέα της “κανονικότητας”, ταυτότητα, φύλο, η εφηβεία και η επιθυμία για φήμη είναι μερικά από τα θέματα τα οποία αγγίζει μέσα από τα κλικ της.
Χρησιμοποιώντας αναλογική κάμερα, η ίδια επιθυμεί να κάνει σαφή την ύπαρξη βάθους πίσω από την κάθε φωτογραφία, την κάθε στιγμή. Για τις ανάγκες των concept της έχει μπει σε φυλακές ενηλίκων και ανηλίκων, σε Ρωσία και Ουκρανία. Το ζητούμενό της; Οι αντιθέσεις. “Στις φυλακές, ιδίως οι γυναίκες, έμοιαζαν τόσο αθώες”, λέει η ίδια σε συνέντευξή της (βίντεο παρακάτω). “Αλλά όταν διάβαζες για ποιο λόγο είχαν βρεθεί στη φυλακλή, έβρισκες μια μεγάλη αντίθεση”.
Με ιδιαίτερη αγάπη και εξειδίκευση στα πορτραίτα, η Michal θεωρεί την τέχνη της φωτογραφίας κάτι σαν μια τεράστια παγίδα. Οι φωτογραφίες “σε τραβάνε με τα χρώματά τους, αλλά μετά πρέπει να τις κοιτάξεις στα αλήθεια και να τις αντιμετωπίσεις. Και να αντιμετωπίσεις και εσένα”, τονίζει.
Εκτός από τις φυλακές, έχει αφιερώσει τα books της σε performers μικρών πόλεων, αλλά και στη νεότητα και το πώς αυτή “παντρεύεται” με τις στολές. Για τις ανάγκες αυτής της ιδέας εισέβαλε σε οικοτροφία και παρακολούθησε μαθητές την εβδομάδα της αποφοίτησής τους. “Συνήθως φωτογραφίζω έφηβους. Σε αυτή την ηλικία συμβαίνουν πολλές αλλαγές και αντιθέσεις. Είναι μια μπερδεμένη ηλικία”, λέει.
Για εκείνη, ως φωτογράφο και καλλιτέχνιδα, η φωτογραφία είναι ένας γρίφος. Έχει περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Και ξαναβλέποντας στα γρήγορα τη σελίδα της στο Instagram, συμφωνούμε σχεδόν υπνωτισμένοι.
Η Chelbin έχει εκθέσει τη δουλειά της στο Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης, ενώ αποτελεί συνεργάτιδα παγκόσμιων τίτλων, όπως The New York Times magazine, The New Yorker, BusinessWeek, GQ, The Guardian, The Sunday Times, The Financial Times, Le Monde κ.α.
