Η Νεφέλη (nefelimeg) είναι εκείνη η τύπισσα που παρακολουθείς με ενδιαφέρον στο Instagram να σου εξηγήσει όσα δεν ξέρεις. Σε ένα νομικό επίπεδο. Σε ένα κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Σε ένα κωμικό αλλά και λίγο δασκαλίστικο επίπεδο. Η Νεφέλη με ένα πτυχίο Νομικής και αρκετό ταλέντο στην κωμωδία, ανεβάζει σε YouTube και Instagram βίντεο που κάνεις αβίαστα share γιατί “ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΑ ΕΙΠΕ”.
Μιλήσαμε μαζί της για να επιβεβαιώσουμε πως πίσω από κάθε ιστορία επιτυχίες κρύβονται πολλές, μικρές και μεγάλες μάχες. Μάντεψε ποια τις κέρισε όλες.
Αρχικά ποια είσαι, Νεφέλη;
Πολύ καλή ερώτηση. Κοίτα να δεις τώρα. Εγώ μέχρι πέρσι σπούδαζα Νομική. Τελείωσα τη Νομική Θεσσαλονίκης το 2020. Το μεγάλο μου όνειρο ήταν να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο, αλλά δεν με στήριξαν οι γονείς μου. Ξεκίνησα τελικά από το stand-up και ασχολήθηκα με το YouTube. Στα τρία πρώτα βίντεο μπήκα στο Comedy Lab. Η ιδέα να κάνω νομικά βίντεο υπήρχε από την αρχή στο μυαλό μου, αλλά δεν είχα τον εξοπλισμό και ήθελα το αποτέλεσμα να είναι άρτιο, γιατί ήξερα πως για να ξεχωρίσεις στο μέσο αυτό πρέπει να έχεις πολύ καλό ήχο και εικόνα. Όταν βρέθηκε ο τρόπος και συνεργάστηκα με έναν βιντεογράφο/φωτογράφο, ξεκινήσαμε σιγά σιγά και το νομικό κομμάτι. Μετά «μετακινήθηκα» προς το Instagram γιατί έχει μεγαλύτερο sharability σε σχέση με το YouTube. Με λίγα λόγια, ας πούμε πως με ενδιαφέρουν τα κοινωνική ζητήματα μέσα από το νομικό πρίσμα. Παράλληλα κάνω stand up. Είμαι κωμικός.
Ήσουν πάντα η τύπισσα που είχε πλάκα στην παρέα;
Κοίτα εγώ πάντα γελούσα, αλλά επειδή έβλεπα τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, ήμουν πάντα στο περιθώριο. Έχω δεχτεί πολύ hate μεγαλώνοντας. Μεγάλωσα στην Έδεσσα, σε μια κλειστή κοινωνία. Εκεί το να είσαι διαφορετικός είναι έγκλημα.
Τι σε διαφοροποιούσε;
Όταν λέω διαφορετική εννοώ πως δεν «υπάκουγα» σε όσα «έπρεπε» ως ένα παιδί της επαρχίας. Μεγαλώνοντας στην επαρχία υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα που περιμένουν οι άλλοι να κάνεις. Να φοράς στενά ρούχα, να βγαίνεις Σάββατο βράδυ. Εγώ άκουγα ροκ, φορούσα αρβύλες και ντυνόμουν με τα ρούχα του αδερφού μου. Ήμουν διαφορετική από τα στερεότυπα της τότε εποχής.
Έπειτα από τόσο καιρό, έχεις δεχτεί κάποια συγγνώμη από όσους σου έχουν κάνει bullying;
Όχι ποτέ. Στο δημοτικό είχα δεχτεί πολύ bullying, σκέψου πως σε κάτι γυμναστικές επιδείξεις μου είχαν χαράξει ένα CD, κάποια κορίτσια έλεγαν σε άλλα παιδιά να μη με κάνουν παρέα. Θυμάμαι τα διαλείμματα της Α’ Γυμνασίου να τα έχω περάσει μπροστά σε ένα καλοριφέρ, με ένα λογοτεχνικό βιβλίο στο χέρι. Καμία δε μου ζήτησε συγγνώμη και ήταν και πολλές. Για αυτό εγώ πλέον φοβάμαι τις κοριτσοπαρέες. Νιώθω πολύ άσχημα όταν βρίσκομαι σε μεγάλη κοριτσοπαρέα γιατί δέχτηκα πολύ bullying από μεγάλες κοριτσοπαρέες και ακόμα και σήμερα νιώθω ότι με μισούν γιατί το έζησα πολύ έντονα.
Εσύ τις έχεις συγχωρήσει;
Ναι, γιατί αν δεν υπήρχαν εκείνες, δεν θα είχα βρει τις δυο κολλητές μου. Έκανα πολύ καλή παρέα με τα άλλα δυο outcasts. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται.
Πώς είναι να λες ότι δεν αντέχεις τις κοριτσοπαρέες, το 2021;
Φαντάζομαι είναι παρεξηγήσιμο, αλλά ό,τι και να πεις θα σε παρεξηγήσουν ούτως ή άλλως. Το βλέπω και από την κωμωδία. Υπάρχει ο φόβος να μην πεις κάτι και παρεξηγηθείς. Βέβαια, ούτως ή άλλως, νιώθω πως δεν είμαι τόσο φεμινίστρια όσο θέλουν οι φεμινίστριες να είμαι. Δεν είμαι τόσο φεμινίστρια για τα φεμινιστικά πρότυπα μερικές φορές. (γελάει)
Έχεις έναν από τους λογαριασμούς που μπορούν να στεναχωρήσουν κόσμο. Πρόσφατα, έκανες ένα κείμενο που αφορούσε το «ψάρεμα συναισθηματισμού» από sites.
Μα στεναχωριέμαι με αυτό το πράγμα. Είναι σαν να είμαστε και πάλι στον δικομματισμό και τσακωνόμαστε, τύπου νεοδημοκράτες vs πασόκοι, αριστεροί vs δεξιοί. Αντί να ασχολούμαστε με το τι κάνει καλά ένας άνθρωπος, ψάχνουμε από πίσω την ιδεολογία. Εγώ διαβάζω μια είδηση από δυο διαφορετικά μέσα, από ένα φιλοκυβερνητικό και ένα αντιπολιτευτικό, για να καταφέρω να τη σκεφτώ από όλες τις πλευρές. Αλλά με νευριάζει όταν τα sites κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τροφοδοτούν μια έχθρα.
Χρειάζεται θάρρος για να τα λες αυτά;
Πολύ. Γιατί κράζουν πολλοί. Αλλά τι να κάνω; Να μην πω την αλήθεια μου;
Δέχεσαι hate;
Όχι στα DM, γιατί το περιεχόμενο μου ανεβαίνει κατόπιν ανάλυσης. Δε μπορεί να μου πει κανείς «γαμιέσαι» στο μήνυμα. Αν κάποιος μου στείλει, θα αιτιολογήσει τον λλογο για τον οποίο διαφωνεί μαζί μου και θα καταλήξω να κάνω μια πολύ γαμάτη συζήτηση. Hate ίσως δέχομαι στα σχόλια, αλλά ακόμα και αυτά τα σχόλια έχουν άποψη και τη σκοπιά αυτού που τα κάνει, μέσα από δομημένο λόγο. Δεν είναι σχόλια τύπου «ψόφα».
Φαντάζομαι βέβαια ότι υπάρχουν και εκείνοι που στο λογαριασμό σου βρίσκουν τις απαντήσεις που ίσως ψάχνουν εδώ και καιρό.
Αυτοί που με στηρίζουν δεν φαίνονται στα σχόλια. Αυτοί θα μου στείλουν μήνυμα. Και καλώς κάνουν, γιατί τα σχόλια είναι πολύ τοξικά πλέον. Ναι, έχω υποστήριξη και χαίρομαι πολύ για αυτό, γιατί είναι κάτι που έχω χτίσει αργά, υπομονετικά, και έχω πια ένα κοινό με το οποίο συζητάμε.
Είναι τα σχόλια τοξικά ή τα social media είναι τοξικά γενικότερα;
Τα social media είναι μια τεράστια ανακάλυψη και ένα πολύ μεγάλο εργαλείο. Είναι σαν τα όπλα. Είτε τα χρησιμοποιείς για καλό είτε για κακό. Με ένα όπλο μπορείς να σώσεις μια ζωή, με ένα όπλο μπορείς και να σκοτώσεις και να πάρεις μια ζωή. Η τοξικότητα προέρχεται από λογαριασμούς ατόμων που έχουν άλυτα θέματα με τον εαυτό τους και προσπαθούν να μεταδόσουν τα κόμπλεξ τους και στους άλλους. Αν κάποιο social είναι από μόνο του τοξικό, αυτό είναι το TikTok, γιατί σε αυτό δεν μπορείς να επιλέξεις εσύ ποιον θα ακολουθήσεις. Στα υπόλοιπα εσύ επιλέγεις ποιον θα ακολουθήσεις και ποια «τοξικότητα» θες τελικά στο feed σου.
Αυτοαποκαλείσαι ινφλουένσερ;
Όχι, δεν μπορώ. Παθαίνω εγκεφαλικό. Αρνούμαι τον χαρακτηρισμό, γιατί το ινφλουένσινγκ έχει πάρει μια αρνητική χροιά. Δεν πάει να ήταν η μητέρα Τερέζα ή πρώτη ινφλουένσερ; Σήμερα ο όρος έχει εντελώς διαφορετική σημασία.
Δεν θα έπρεπε να κρίνεται εκ του αποτελέσματος το ποιος είναι ινφλουένσερ και ποιος όχι;
Μαζί σου. Η ιστορία δείχνει για όλα τα πράγματα. Εγώ δεν θα πω ποτέ «είμαι η Νεφέλη και είμαι ινφλουένσερ». Θα πω «γεια σας είμαι η Νεφέλη και έχω τελειώσει Νομική». Μετά υπάρχουν και τα κωμικοτραγικά, με τους ινφλουένσερς που παίρνουν ξενοδοχεία για να μείνουν τσάμπα και να κάνουν διαφήμιση.
Τα βίντεό σου αρχικά με έκαναν να νιώσω ότι μας κουνάς το δάχτυλο. Αυτό συμβαίνει γιατί νιώθεις πως ξέρεις για τι ακριβώς μιλάς;
Αυτό μου το έχει πει και η κολλητή μου. Ότι όταν μιλάω είναι σαν να σας μαλώνω. Καταλαβαίνω ποιο είναι το στυλ μου και εκνευρίζω πολλούς. Ίσως χάνω από αυτό. Αλλά τι να κάνω; Έτσι μιλάω. Έτσι μιλούσα πάντα. Όταν ξέρω τι λέω, το λέω έτσι.
Σεξιστικά σχόλια του στυλ «για γυναίκα καλά τα λες», δέχεσαι ποτέ;
Δεν είχα ποτέ τέτοια αντιμετώπιση από άντρα στο Instagram, αλλά μου έχει τύχει στην οδήγηση. Στη Θεσσαλονίκη ένας ταξιτζής μου πρότεινε να γυρίσω στην κουζίνα μου από. Στο προφίλ μου ποτέ. Και σκέψου πως έχοντας περάσει και μια νευρική ανορεξία και θέλοντας να χαρώ πια το σώμα μου, έτυχε να ανεβάσω και κάποιες φωτογραφίες προσωπικές, με μαγιό, πρόσφατα. Και πάλι, όμως, δεν δέχτηκα σεξισμό.
Ανέφερες πως έχεις περάσει νευρική ανορεξία. Είναι κάτι το οποίο μοιράζεσαι γενικά;
Ναι είχα νευρική ανορεξία και πλέον την έχω ξεπεράσει. Ένας γκόμενος -όσο αστείο και αν ακούγεται- κρύβεται από πίσω. Είχα μόλις τελειώσει το λύκειο, ήμουν αρκετά ευεπηρέαστη, και εκείνος ήταν πολύ γυμναστηριακός. Του άρεσαν κοπέλες με σωματότυπο δημοτικού. Σε κάποια φάση μου είχε πει «είσαι chubby, αλλά από τις αδύνατες chubby». Αυτό ήταν. Από εκεί και έπειτα ένιωθα πως πρέπει να χάσω κιλά. Όχι ότι είχα όντως κάποιο θέμα παραπάνω κιλών, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είχα δεχτεί και ποτέ πραγματικά το σώμα μου.
Θέλω να κάνω κάποια βίντεο για το ζήτημα της ανορεξίας, γιατί έχω διαπιστώσει πως απασχολεί πολλούς ανθρώπους. Η αλήθεια είναι πως όταν έχεις ανορεξία, νιώθεις πολύ μόνος. Υπάρχει μια παρεξήγηση, ότι όσοι έχουν ανορεξία μισούν το φαγητό, κάτι που δεν ισχύει. Το αγαπάμε το φαγητό, αλλά αυτός είναι ο μόνος τρόπος να πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας. Γιατί ουσιαστικά τον έχει κάποιος άλλος. Το να επιλέξω τι θα φάω, αυτή τη μερίδα, αυτή την ποσότητα, το κάνω εγώ και νιώθω πως έτσι έχω τον έλεγχο.
Έχασα 10 κιλά σε ενάμιση μήνα, είχε να μου έρθει περίοδος τρία χρόνια, ήμουν στα πρόθυρα του να έχω ανεπάρκειες σε άλλα όργανα. Το πρόλαβα στο τσακ.
Το πρόλαβες μόνη; Συνειδητοποίησες πως κάτι πρέπει να κάνεις ή σε ταρακούνησαν οι άνθρωποί σου;
Μου το έλεγαν οι γύρω μου. Η μαμά μου είχε βρει ήδη ψυχίατρο που ειδικευόταν σε διατροφικές διαταραχές και με παρακαλούσε να πάω. Εγώ δεν ήθελα. Μου άρεσε που ήμουν αδύνατη.
Ήταν Χριστούγεννα, ήμουν στην Έδεσσα. Εγώ, ως ανορεξική, αυτό που έκανα ήταν να μην τρώω όλη μέρα και το βράδυ να τρώω πολύ, γιατί είχα και βουλιμικές τάσεις σε ένα σημείο. Θυμάμαι, λοιπόν, ένα βράδυ να τρώω ένα μήλο και να ξεσπάω σε κλάματα επειδή έφαγα το μήλο και εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα «ρε μπρο, τι κάνεις ρε μπρο;». Έτσι συμφώνησα να πάω στον ψυχίατρο.
Ο γκόμενος;
Είχα ήδη χωρίσει. Είχα φτάσει 47 κιλά και ο τύπος μου είπε «γιατί δεν φτάνεις 45 να έχεις περιθώριο να βάλεις;». Σκέψου για τι άνθρωπο μιλάμε! Βέβαια, εκείνος έχει ευθύνη σε ένα 85%. Προφανώς, βρήκε πρόσφορο έδαφος και πάτησε.
Εκτός από το βίντεο για την ανορεξία, τι άλλους στόχους έχεις για τη σελίδα σου;
Να μπορώ να βιοπορίζομαι 100% από αυτό που κάνω. Ακόμα δεν το έχω καταφέρει. Και τα νούμερα του YouTube είναι πολύ χαμηλά για να πω ότι πληρώνομαι από αυτό. Ό,τι βγάζω είναι από το stand up comedy. Άρα ο στόχος είναι ένας χορηγός, κάποιος να με στηρίξει στην προσπάθεια, να ακούσει και να υλοποιήσουμε μαζί τις ιδέες μου.
