Μετά από μια παραπάνω από επιτυχημένη βολή στα 19,79 μέτρα, η Αμερικανίδα σφαιροβόλος, Ρέιβεν Σόντερς, στην καθιερωμένη φωτογράφιση όλων όσων κερδίζουν ολυμπιακό μετάλλιο, σήκωσε ψηλά τα χέρια της, μπλέκοντάς τα με τρόπο που να σχηματίζει ένα Χ και άφησε άπαντες να αναρωτιούνται τι ακριβώς ήθελε να πει. Μιλώντας στο NBC εξήγησε πως το Χ της αντιπροσωπεύει «τη διασταύρωση του τόπου όπου συναντώνται όλοι οι καταπιεσμένοι» και ξαφνικά η εξήγηση προκάλεσε περισσότερα συναισθήματα, ξεβολέματα και ερωτήματα από την ίδια την απορία.
Το Σάββατο η Σόντερς κέρισε το πρώτο το ασημένιο μετάλλιο και το πρώτο μετάλλιο της καριέρας της. Δήλωσε πως «για μένα, το να είμαι αυτή που πάντα φιλοδοξούσα να είμαι, να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να μην ζητώ συγγνώμη γι ‘αυτό, αλλά και να δείξω στη νέα γενιά, πως όσα και να σου πουν, σε όσα κουτιά μέσα και να προσπαθήσουν να σε βάλουν, εσύ πάντα θα μπορείς να είσαι ο εαυτός σου.»
«Ο κόσμος μου λέει να μην κάνω τατουάζ και τρυπήματα, αλλά τώρα κοίτα με πως πετάω», συνέχισε.
Με λίγη φαντασία, μπορούσε κανείς να προβλέψει πως η νίκη αυτή θα ήταν απελευθερωτική σε κάθε επίπεδο της ύπαρξής της από τον τρόπο που πανηγύρισε. Ένα twerk, ράπαρε, τραγούδησε μπροστά στην κάμερα, σχεδόν έκλεψε την παράσταση. Ο πανηγυρισμός της έδωσε το οριστικό mute στον απόηχο της πρώτης της ολυμπιακής εμφάνισης, όταν εμφανίστηκε με τεράστια γυαλιά και μάσκα Joker. Η Σόντερς θα έκλεβε τις εντυπώσεις, αλλά όχι για το στυλ της ή τουλάχιστον όχι μόνο γι’αυτό. Στην πράξη, το πέρασμά της από τους φετινούς Ολυμπιακούς μεταφράζεται σε μια τεράστια στροφή. Σε μια ανάρρωση.
Κάτω από το δυνατό παρουσιαστικό της, η “The Hulk”, όπως είναι το ψευδώνυμό της, η Σόντερς δίνει μάχη με την κατάθλιψη. Μετρώντας ήδη κάποιες αθλητικές επιτυχίες, η Σόντερς ένιωθε να έχει χάσει κάθε ελπίδα. Βίωνε την ανάγκη να απομονωθεί και έκλαιγε συχνά. Πολύ συχνά. Μιλώντας στο Forbes ανέφερε πως υπήρχαν μέρες που δεν είχε ιδέα γιατί κλαίει και στιγμές που ένα απλό ντους -μια μηχανική καθημερινή κίνηση, από εκείνες που γίνονται στον αυτόματο- της φαινόταν ανούσιο. Χρειάστηκε να καθίσει με το ζόρι σχεδόν κάτω, ακούγοντας τον προπονητή της στο Λύκειο, τον οποίο και έβλεπε σαν πατέρα, να της λέει πως αν δεν κοιτάξει κατάματα την κατάθλιψή της, εκείνος δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να την προπονεί. Όλα αυτά σε μια εποχή που το να μιλάς για την ψυχική σου υγεία ήταν κάτι σαν αποστολή αυτοκτονίας για τη δημόσια εικόνα σου.
Στα 25 της, η Ρέιβεν Σόντερς, μαύρη Ρέιβεν Σόντερς, η ανοιχτά gay Ρέιβεν Σόντερς, η μαχήτρια απέναντι στην κατάθλιψη Ρείβεν Σόντερς, αποφασίζει πως θέλει να είναι ο εαυτός της και όχι να απολογείται. Οι ρομαντικοί ίσως πιστεύουμε πως αυτή η μαγική στροφή στην αναπολογητικότητα ίσως έχει μερίδιο ευθύνης για το ότι στο πέρασμά της από τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, άρπαξε και ένα ασημένιο μετάλλιο και βρήκε το θάρρος για αυτό το Χ. Το Χ-διασταύρωση όπου συναντιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι. Στόχος της ήταν να δώσει φως «σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που παλεύουν και δεν έχουν μια πλατφόρμα για να μιλήσουν». Σε αυτό το Χ συναντιούνται ολόκληρες κοινότητες, στις οποίες η Σόντερς έχει αφήσει και από ένα της κομμάτι. «Είμαι μια μαύρη γυναίκα, είμαι queer, και μιλάω για την ενημέρωση για θέματα ψυχικής υγείας. Αντιμετωπίζω κατάθλιψη, άγχος και PTSD, πολύ – έτσι για εμένα προσωπικά, εκπροσωπώ το να είσαι ακριβώς σε αυτή τη διασταύρωση», είπε χθες το πρωί σε εκπομπή του NBC.
“Συναντήστε με στο Χ”
Το 2021, μέσα σε όλα όσα μας έχει κάνει σαφή, είναι και αυτά τα στενά κουτάκια στα οποία βολεύεται ο αθλητισμός. Μπορεί η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή να έδωσε περιθώρια στο πώς και πόσο οι αθλητές «εκφράζουν τις απόψεις τους», αλλά η προώθηση πολιτικών πεποιθήσεων απαγορεύεται ακόμα. Κάπως έτσι, το Χ της Σόντερς, που -ιδανικά- προκάλεσε μια ελαφρά ανατριχίλα ψηλά στην πλάτη, ακόμα και στον πιο προνομιούχο θεατή των Ολυμπιακών, είναι υπό διερεύνηση. Η Σόντερς, ίσως επιβεβαιώνοντας όλες τις αξιώσεις που έχουμε από τη Gen Z για αλλαγή των περιοριστικών και βαθιά καταπιεστικών «κανόνων» αυτού του κόσμου, δηλώνει πως στη γενιά της δεν καίγεται καρφί για παραβιάσεις και κανόνες.
«Στο τέλος της μέρας, ειλικρινά, δεν νοιαζόμαστε. Για όλους τους μαύρους ανθρώπους μου. Για όλη τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Για όλους τα άτομα που αντιμετωπίζουν θέματα ψυχικής υγείας. Στο τέλος της μέρας, καταλαβαίνουμε πως είναι μεγαλύτερο από εμάς και μεγαλύτερο από τις δυνάμεις που υπάρχουν. Καταλαβαίνουμε πως υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που μας θαυμάζουν, που κοιτάνε να δουν αν λέμε κάτι για αυτούς ή αν τους στηρίζουμε».
Τη στιγμή που μιλάμε, η Σόντερς ενδέχεται να δεχτεί κυρώσεις για παραβίαση της πολιτικής ουδετερότητας της διοργάνωσης» και εμείς ακόμα δεν μπορούμε να βγάλουμε αυτό το Χ από το μυαλό μας, χαμογελώντας πηγαία κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά σε κάποια σχετική φωτογραφία.
