Πολλά πράγματα αγοράζονται σε αυτή τη ζωή. Όχι όμως όλα. Η αυθεντικότητα, η τιμιότητα, η ανθρωπίλα δεν συσκευάζονται, δεν πωλούνται σε ράφια καταστημάτων, δεν μπορείς να τα παραγγείλεις από το Internet. Επίσης, δεν μπορείς να προσποιηθείς ότι τα έχεις. Μπορείς να κατασκευάσεις πολλές επίπλαστες ταυτότητες, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τόσα φίλτρα και κοινωνικές ευαισθησίες στην κανονικότητα του newsfeed σου.
Η Μαργαρίτα του MasterChef μάλλον είναι ιδιοφυΐα στη μαγειρική. Αναλύει τη σύσταση των υλικών στο μυαλό της και σκέφτεται τους πιο ουμάμι συνδυασμούς, εκείνους που με μια μπουκιά νιώθεις μια οργασμική έκρηξη στο στόμα σου και το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να κλείσεις τα μάτια και να βγάλεις επιφωνήματα ενθουσιασμού. Ο μόνος λόγος που ανυπομονώ για τον τελικό του Masterchef είναι για να βγει επιτέλους νικήτρια η κοπελάρα από την Καλλονή, να σηκώσει την κούπα, να πάρει τα χρήματα που έχει ανάγκη και να βρει το εστιατόριο που θα γίνει το επόμενο talk of the town της Αθήνας και να κλείσω τραπέζι. Εγωιστικά και μόνο περιμένω τον τελικό. Θέλω να φάω από τα χεράκια της Μαργαρίτας.
Αν δεν την κανιβαλίσουν με την ευκολία που το κάνουν τα κανάλια και δεν την μετατρέψουν σε τηλεοπτική μαγείρισσα για πρωινάδικα, η καριέρα της θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Στις κουζίνες ελπίζω και όχι στο Instagram με μαγειρικές με τρία υλικά.
Γιατί είναι η προσωποποίηση της καλοσύνης; Δεν έχασε την ψυχραιμία της και ξέσπασε τα νεύρα της σε κανέναν παίκτη του ριάλιτι μαγειρικής. Δεν ζήλεψε το ταλέντο και την εμπειρία του Τζιοβάνι, τουναντίον εξέφρασε τον θαυμασμό της και την αλληλεγγύη της. Όταν δεν είσαι γεμάτος κόμπλεξ να δείχνεις συνέχεια πόσο γαμάτος είσαι, δεν ζηλεύεις ακόμη και τους πιο ταλαντούχους από σένα. Χαίρεσαι που υπάρχουν εκεί έξω και μπορείς να έχεις κορυφές να ατενίζεις ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της επιτυχίας. Δεν είναι εύκολη διαδρομή.
Επίσης, πέστε να με φάτε, αλλά χαίρομαι που μια γυναίκα θα επικρατήσει επιτέλους σε ένα τόσο πατριαρχικά δομημένο επάγγελμα, ειδικά στη χώρα μας. Η νίκη της θα είναι μια διαυγής κριτική στην έννοια του αρχηγού μιας μπριγάδας. Η έννοια της γυναίκας σεφ είναι προβληματική γιατί ακόμη επικρατεί στις κουζίνες μια έμφυλη ιεραρχία.
Δεν είναι όμως μια νικήτρια της πολιτικής ορθότητας. Η μαγείρισσα αυτή δεν είχε στρατηγική. Είχε ικανότητες. Και φαντασία. Κι ένα αθώο, αυθόρμητο βλέμμα που σε κέρδιζε. Δεν είδα σύσσωμη την εξέδρα να κλαίει για κάποιον άλλο στην αποχώρηση. Ούτε άκουσα τον συνήθως αυστηρό (τηλεοπτικά) Σωτήρη Κοντιζά να χαρακτηρίζει κάποιον άλλο παίκτη, μαγειρική ταλεντάρα.
Μας συγκίνησε όταν κέρδισε το Silver Award και παραδέχτηκε ότι είναι η πρώτη φορά που θα είχε 10.000€ στον τραπεζικό της λογαριασμό. Μαγειρεύει για να υπάρχει. Δεν είναι λίγες φορές που βρέθηκε, με μια μικρή βαλιτσούλα, μόνη στο εξωτερικό για να κυνηγήσει το όνειρό της.
Ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος τα έχει πει καλύτερα από εμάς σε μια πρόταση: Μία πολύ καλή μαγείρισσα και ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Το μαγειρικό crush της μισής Ελλάδας, ο Πάνος Ιωαννίδης, της είπε ότι την θαυμάζει. Σιγά μην περιμένουμε τον τελικό για να αντιληφθούμε ότι αυτή είναι η νικήτρια. Και ο Κοντιζάς την έκανε να δακρύσει λέγοντας ότι “θεωρώ τιμή μου που δοκίμασα τα πιάτα σου”. Βγάλτε την επιτέλους να φάμε ένα φαγάκι της προκοπής.
Γιατί την αγάπησε όλο το ελληνικό twitter; Το πιο ακομπλεξάριστο πλάσμα σε τηλεοπτικό ριάλιτι δεν διστάζει να παραδεχτεί- όχι μία φορά- ότι έχει μουστάκι. Κι αν μιλήσουμε για τρίχες, χίλιες φορές να είναι για το φυσιολογικό χνούδι της Μαργαρίτας παρά για την δυστοπική τελειότητα της alt right Λατινοπούλου. Αυτός είναι ο ορισμός του positivity, mind & body. Δεν πούλησε ποτέ δράμα για να πετύχει τη συμπάθεια κανενός. Μπήκε για να μαγειρέψει. Και ξέρετε κάτι, το έκανε καλύτερα από όλους. Χρειαζόμαστε περισσότερες Μαργαρίτες στην τηλεόραση και εκτός.Ήρθε η εποχή της αυθεντικής γεύσης #diplis.Η Μαργαρίτα ήταν το Masterchef που θέλαμε να βλέπουμε.
