Δεν είναι πολλές φορές που το ελληνικό Instagram μπορεί να σε εντυπωσιάσει και αυτός είναι ένας από τους λόγους που το Granny Style Greece κερδίζει αβίαστα το follow. Ο άλλος είναι ότι μέσα από τον λογαριασμό αυτό, η φωτογράφος Ειρήνη Αγγελίδη, που εκτός από επαγγελματική ταυτότητα, αντιμετωπίζει τη φωτογραφία και ως τρόπο έκφρασης, μας προσφέρει εικόνες και outfits ηλικιωμένων γυναικών που παίρνουν τις εμφανίσεις τους πολύ σοβαρά.
«Πάντα φωτογράφιζα ανθρώπους που με ενδιέφεραν και ειδικά γυναίκες. Το στυλ αλλά και ο τρόπος που εξελισσόμαστε σαν φίλο με ενδιαφέρει πολύ. Πάντα μου άρεσαν αυτές οι τύπισσες, πάντα τις φωτογράφιζα και μετά την προτροπή μιας φίλης και έχοντας ήδη κάποιο υλικό, έφτιαξα τον λογαριασμό», μου η ίδια, συνεχίζοντας: «μετά άρχιζα να τις φωτογραφίζω αυθόρμητα στο δρόμο και πλέον μπορεί να περάσει μια κυρία δίπλα μου και να την κοιτάξω κατευθείαν στις λεπτομέρειες. Να δω την τσάντα που φοράει και το πώς συνδυάζει τα ρούχα της». Η Ειρήνη έχει καταλήξει πως οι γυναίκες που φιγουράρουν στον λογαριασμό της είναι τυπάκια.
Όλα ξεκίνησαν από τη σχέση αγάπης, γεμάτη φωτογραφικά κλικ που είχε χτίσει με τη γιαγιά της. «Αυτή είναι η μεγάλη μου έμπνευση», λέει. «Πάντα τη φωτογράφιζα, σε όλες τις στιγμές μας. Με έναν τρόπο μου έκανε πολύ καλό αυτό, το να είμαι κοντά της και το να κρατάω ντοκουμέντα από τις στιγμές μας», αναφέρει. Μέσω της γιαγιάς της, ΟΚ, εκτός από το ότι έμαθε κουν καν και μπιρίμπα, έμαθα πως για κάποιο παράξενο λόγο γίνεται άμεσα συμπαθής από άτομα μεγαλύτερων ηλικιών. Έτσι, δεν της είναι ιδιαίτερα δύσκολο το να επισημάνει πως παρόλα όσα μπορεί να σκεφτόμαστε, δεν την αντιμετωπίζουν επιφυλακτικά όταν τη βλέπουν με την κάμερα στο χέρι. «Μερικές φορές τους αρέσει κιόλας, αν και εννοείται στην αρχή θα πουν κλασικές ατάκες όπως ‘τι να με κάνεις εμένα;’».
«Μου αρέσει πολύ που τις βλέπω να προσέχουν τον εαυτό τους. Υπάρχουν κυρίες που ακόμα και στη λαϊκή θα προσέξουν τι θα φορέσουν γιατί θα τις δει εκεί η κυρία Κίτσα ή ο κύριος που τους δίνει τα καλά τα μήλα»
Η Ειρήνη έχει αναρτήσει ελάχιστους ηλικιωμένους άντρες, και στη λεζάντα τους αναφέρει ως «το αγόρι της γιαγιάς», “granny’s boyfriend”. Ο λογαριασμός της είναι σχεδόν αφιερωμένος στις κυρίες που πετυχαίνει στον δρόμο, να γυρνούν από τη λαϊκή, «την έξοδό τους», όπως λέει ή το σούπερ μάρκετ. «Τιμάω τις γυναίκες με στυλ», δηλώνει, ενώ παραδέχεται πως δεν μπορεί να αντισταθεί στην εικόνα ενός ηλικιωμένου ζευγαριού στον δρόμο. Σίγουρα θα τους φωτογραφίσει. “Μου φαίνεται υπέροχο το πώς δυο άνθρωποι καταλήγουν να ντύνονται παρόμοια. Όταν δυο άνθρωποι έχουν περάσει 40 χρόνια μαζί, εκτός από την ερωτική τους σχέση, έχουν χτίσει και μια αδερφική σχέση.”
Από το πρώτο λεπτό της επικοινωνίας μου και ένα κομπλιμέντο για το φόρεμά της μετά, η Ειρήνη λέει πως είναι της γιαγιάς της. Η ίδια νιώθει άλλωστε να έχει βρει τα αγαπημένα της στοιχεία στα outfits των προσώπων που φωτογραφίζει. «Τρελαίνομαι πολύ με τα μοτίβα που επιλέγουν να φορέσουν, με τα χρώματα που δεν τα φοβούνται και με τη διάθεση που βάζουν στο ντύσιμό τους», λέει. «Εμπνέομαι πολύ από το στυλ τους, αλλά ήδη τα μισά μου ρούχα είναι των γιαγιάδων μου και τα υπόλοιπα από vintage μαγαζιά». Ναι, η Ειρήνη θεωρεί τη μόδα ένα παιχνίδι ανακύκλωσης παλιών ρούχων. Φοράει τα ρούχα των γιαγιάδων της και των παππούδων της, προσδίδοντάς τους σύγχρονα στοιχεία.
Μιλάμε λίγο για το εξώφυλλο του μικρού book που είχε εκδώσει, με φωτογραφίες ηλικιωμένων γυναικών, από εκείνες που σε κάνουν να εύχεσαι να γίνεις σαν εκείνες όταν μεγαλώσεις.
«Την κυρία στο εξώφυλλο δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Την είχα συναντήσει σε ένα παζάρι, που είχαμε πάει με τον πατέρα μου, αφού έχουμε ένα δισκάδικο. Της ζήτησα να τη φωτογραφίσω και κέρδισε τον φακό. Ήταν τόσο συμπαθητική, χόρευε, έκανε show, είχα θαυμάσει τη διάθεσή της, τη ζωντάνια της, την όρεξή της να ντυθεί και να μεταμορφωθεί σε μια περσόνα. Γιατί κάρακτερ είναι αυτό. Μετά μου ζήτησε να της στείλω τις φωτογραφίες σε mail».
Η Ειρήνη δεν πιστεύει πως περιθωριοποιούνται οι μεγαλύτεροι άνθρωποι. «Ίσως να υπάρχει μια αδιαφορία, αλλά και πάλι οι γιαγιάδες μας μάς έχουν επηρεάσει πολύ. Στη ζωή, την αισθητική, στις γεύσεις μας, στις εμπειρίες μας. Ανήκουμε σε μια γενιά, που πολλοί από εμάς μεγάλωσαν με τις γιαγιάδες. Τώρα είναι η σειρά μας να τις προσέξουμε, γιατί μας πρόσεξαν. Σημασία έχει να μην τους ξεχνάμε», τονίζει.
Μέσα σε όλα, ο λογαριασμός της Ειρήνης είναι και μια απόδειξη πως η πεποίθηση πως οι γυναίκες ντυνόμαστε για τους άλλους, είναι λανθασμένη. Οι γυναίκες που βλέπουμε στις φωτογραφίες της είναι προφανές πως το μόνο πλάσμα που τις ενδιαφέρει να γοητεύσουν είναι εκείνο που βλέπουν στον καθρέφτη τους. «Σκέψου πως πριν πέντε μήνες, ο πόνος της γιαγιάς μου ήταν το ότι δεν μπορούσε να βάψει τα μαλλιά της και ας μην πήγαινε πουθενά», αναφέρει.
«Η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός». Σε αυτό έχει καταλήξει η Ειρήνη, που μέσα από τη δουλειά της έχει δεχτεί πως όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας, και πολύ καλά κάνουμε. «Έτσι και αλλιώς, στη ζωή πάντα κάτι θα σε αναλώνει. Ας υπάρχει μια παιδικότητα σε όλο αυτό», λέει συνειδητοποιημένη. Στα επόμενα σχέδιά της είναι να πηγαίνει στα σπίτια των κυριών που κερδίζουν τη ματιά και τον φακό της και να τις φωτογραφίζει στο χώρο τους, στο σύμπαν τους. Εύχομαι μέσα από εκείνη να ζήσουμε για να δούμε ένα ντοκιμαντέρ αντίστοιχο του “Advanced Style”, που κάποιοι τυχεροί είδαμε στο Cinobo και πειστήκαμε πως από δω και έπειτα θα βλέπουμε τον χρόνο σαν ένα πολύ καλό, έμπιστο φίλο.
