Όσα θέλαμε να πούμε, τα είπε η Χρύσα Ρώπα

Δεν είναι εύκολο να βρεις άνθρωπο, καλλιτέχνη, ζωντανό οργανισμό ή οτιδήποτε τέλος πάντων, που να μπορεί να εκφράσει όσα σκέφτεσαι, με την ένταση που τα σκέφτεσαι και τις λέξεις που θα τα εξέφραζε. Για πολλούς από εμάς, αυτός ο ρόλος, ανήκει στη Χρύσα Ρώπα. Δε χρειάζεται καν να αναφέρουμε πόσες φορές μας έκανε να τη χειροκροτήσουμε μετά από δηλώσεις και συνεντεύξεις της.

Αυτή τη φορά, με ανάρτησή της, τοποθετείται στο τεράστιο ζήτημα των παρενοχλήσεων, των κακοποιήσεων, τον βιασμών και όλων των καταγγελιών που ακούμε τις τελευταίες μέρες, νιώθοντας οργή για ανθρώπους που ένιωσαν πως για να ακολουθήσουν τον επαγγελματικό τους δρόμο θα πρέπει να ανεχτούν και να κακοποιηθούν από άτομα που πίστευαν πως θα είναι για πάντα στο απυρόβλητο.

Σε ανάρτησή της στο Facebook την περασμένη Κυριακή, η Χρύσα Ρώπα είπε όσα θέλουμε να πούμε. Πως συμπαραστέκετα «σε όλα αυτά τα κορίτσια και αγόρια που είχαν την ατυχία να συναντήσουν αυτά τα κωλόπαιδα, τους ξεφτίλες, τα αρχ**ια, τους τσάμπα μάγκες που κρατούσαν το μέτρο της ηθλικής, του ταλέν του ταλέντου, της σωστής άποψης, της αλήθειας, της αντικειμενικότητας, της καλλιτεχνικής γενναιοδωρίας. Που ποτέ δεν χρωστούσαν σε κανέναν τίποτα, αλλά όλοι τους χρωστούσαν». Πως δεν τη νοιάζει το γιατί τώρα, αλλά τη νοιάζει να μη φοβάται κανείς, εκτός από όσους «ρίχνουν βιτριόλι στις ζωές αυτών που ξεκινούν να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα». Πως δεν τη νοιάζει τώρα να εξηγήσει την πηγή της παθολογίας των θυτών, αλλά για τα θύματα της κακοποίησης, τα οποία θέλει να ξέρουν πως τα περιμένει μια τεράστια αγκαλιά και πολύ φως. Ναι, η Χρύσα Ρώπα θέλει να ρίξει μπουνιές, αλλά κυρίως να γυρίσει τον χρόνο πίσω για όλους όσους καταδυναστεύτηκαν στον βωμό των πιο βίαιων ναρκισσισμών.

Διάβασε ολόκληρη την ανάρτησή της εδώ:

“Δεν Νοιώθω την παραμικρή ηθική υποχρέωση να

Βγω σε κανένα κανάλι

 σε καμία τηλεοπτική εκπομπή

Για να δηλώσω

την αυτονόητη συμπαράσταση μου

στα θυματα

σε όλα αυτά

τα κορίτσια – αγόρια

που είχαν την ατυχία

να συναντήσουν

αυτά τα κωλοπαιδα

τους ξεφτίλες

τα αρχιδια

τους τσάμπα μάγκες

που κρατούσαν

το μέτρο της ηθικης

του ταλέντου

της σωστής άποψης

της αλήθειας

της αντικειμενικότητας

της καλλιτεχνικής γενναιοδωρίας

που ποτέ δεν χρωστούσαν

σε κανέναν τίποτα

αλλά όλοι τους χρωστούσαν.

Δεν με νοιάζει να

καταλαβω γιατί τώρα

και γιατί αύριο

και γιατί σε μήνες

και γιατί σε χρόνια.

Με νοιάζει να μην

φοβάται κανείς

Με νοιάζει

να φοβούνται

 αυτά τα καθάρματα

Που τολμούν να ρίχνουν βιτριόλι στις ζωές αυτών

που ξεκινούν να κάνουν

το όνειρο πραγματικότητα.

Που στήνουν  δικό τους

ταμείο οι μαλακες

να εισπράξουν

την είσοδο της νέας γενιάς στη σκηνή.

Με πίπες

και κατεβασμένα παντελόνια και δόλο και δειλία.

Και προφανως

αντλούσαν μια ευχαρίστηση με το άρρωστο μυαλό τους αλλά αναρωτιέμαι

απο που αντλούσαν

αυτή την ψευδαίσθηση

ότι είναι τόσο ισχυροί

και ασφαλείς και άτρωτοι

και υπερφίαλα παριστάνανε τον μάγκα το σωστό

στις τηλεοπτικές

εμφανίσεις τους;;;;;;;;

Μπράβο ρε

Οι πετυχημένοι νάρκισσοι μου είπε ένας φίλος μου.

Οι εξαρτημένοι σεξουαλικα μου είπε ένας άλλος.

Δεν με αφορούν αυτές οι αναλύσεις τώρα

θέλω να κάνω εμετό

και να δώσω μπουνιές

να γυρίσω το χρόνο πίσω….

Να πάω όπου υπάρχουν παιδιά να κόψω τα χέρια

που τα χτυπάν

που τα βιάζουν

που ποτέ

δεν θα μπορέσω

 να τα βοηθήσω ποτέ.

Αυτό με βασανίζει.

Δεν είμαι καλά σταμάτησε ο χρόνος στο κεφάλι μου δεν μπορω να μετακινηθώ από την καρέκλα μου δεν δέχεται εντολές το σώμα μου.

Αυτό θα πω και θα κλείσω

Για τους άλλους

για οσους

δεν μπορούν

να πουν

να μιλήσουν

να μοιραστούν

να καταγγείλουν

που μπόρεσαν να ξεφύγουν

να γλυτώσουν

από άρρωστες συμπεριφορές που τους επιβλήθηκαν με βίαιο χειριστικο τρόπο

Για αυτούς που ποτέ δεν θα ανοίξουν το στόμα τους

γιατί δεν μπορούν

να ξαναγυρίσουν

στη κόλαση έχω να πω

ότι το σύμπαν τους αποκατέστησε.

Δεν περιμένουν

καμία δικαίωση

Γιατι τα βιτριόλια

που τους έριξαν

στη ψυχή και στο μυαλό

Για αυτά

δεν υπάρχουν

ούτε νοσοκομεία

ούτε δικαστήρια

ούτε ποινές

ούτε καταγγελίες

ούτε δικαίωση

ούτε αποδείξεις …

παρά μόνο αγώνας

αγώνας δρόμου

αγώνας  φευγιού για να πας εκεί όπου δεν χρειάζεται να απόδειξης

ότι δεν είσαι ελέφαντας.

Για τα θύματα ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΗΣ

 ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Από όλα αυτά τα σκοτάδια μπορείς να βγεις μόνο όταν βρεθεί κάποιος να σου πει

 όχι δεν είναι έτσι

δεν είσαι στο σύννεφο

αυτό δεν είναι σύννεφο

είναι ομίχλη

όποτε μην φοβάσαι

προχωρά

δεν θα κρεμοτσακιστεις

Δεν είναι σύννεφο

είναι ένα κομματάκι ομίχλη.

Έλα

εχει ΦΩΣ έξω

και

ίσως και μια αγκαλιά.

Τώρα η αγκαλιά

είναι πολύ μεγάλη

ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

Και μας χωράει όλους.”