Η Έμμα Κόριν προτάθηκε για βραβείο για το ρόλο της ως πριγκίπισσα Νταϊάνα στο δημοφιλές mini series του Netflix “The Crown”. Σύμφωνα με τους στοιχηματζήδες περισσότερες πιθανότητες να το κερδίσει, έχει η Τζίλιαν Άντερσον που υποδύθηκε την Μάργκαρετ Θάτσερ στην ίδια σειρά. Στα SAG επιβραβεύεται πάντα μια καλή μεταμόρφωση και η Άντερσον χάρη στις περούκες, το μακιγιάζ, το βάδισμα και την φωνή ήταν φτυστή η πιο μισητή πρωθυπουργός της Αγγλίας. Και η Ολίβια Κόλμαν είναι υποψήφια στην ίδια κατηγορία. Τρεις γυναίκες ηθοποιοί από την ίδια σειρά διεκδικούν ένα βραβείο. Φυσικά το έχουμε ξαναδεί το έργο. Νικόλ Κίντμαν, η Λόρα Ντερν και η Ρις Γουίδερσπουν (απολαυστικές όλες) ήταν υποψήφιες για τους ρόλους τους στο Big Little Lies πριν μερικά χρόνια. Όλα υπέροχα για “Το Στέμμα” που φαίνεται ότι το αγάπησαν κριτικοί και κοινό. Ή κάτι λείπει;
Μήπως τα 27α Screen Actors Guild βραβεία σνόμπαραν την Έλενα Μπόναμ Κάρτερ;
H Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, η οποία ήταν υποψήφια για τον ίδιο ρόλο πέρυσι, βρέθηκε εκτός φέτος από τον αγώνα για την ανάδειξη της καλύτερης ηθοποιού. Ευτυχώς υπάρχουν και οι Χρυσές Σφαίρες. Που την έθεσαν υποψήφια για το βραβείο Καλύτερου Β’ Γυναικείου Ρόλου σε μίνι σειρά ή τηλεταινία.
Προσέξτε τώρα γιατί η καταπληκτική αυτή ηθοποιός αξίζει όλες τις υποψηφιότητες κάθε χρόνο. Μερικοί ηθοποιοί αποφεύγουν την υπερβολική έρευνα, αλλά εκείνη για να παίξει την πριγκίπισσα Μαργαρίτα στο “The Crown” διάβασε όλες τις βιογραφίες της, μίλησε σε φίλους και συγγενείς, και ζήτησε τη βοήθεια ενός αστρολόγου κι ενός μέντιουμ.
Τι πιστεύει για τον ρόλο της; Οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν συνεχώς θυμωμένη και νευρική, αγενής και σκληρή αλλά ήταν εξαιρετικά ευάλωτη και πίστευε ότι η επίθεση είναι η καλύτερη μορφή άμυνας. Για αυτό την απέδωσε με τόση ευαισθησία. Ήξερε τον εύθραυστο ψυχισμό της. Την εξανθρώπισε. Η Μάργκαρετ ήταν ξεκάθαρα κόρη του πατέρα της, με το τραύλισμα και το άγχος του. Κάπνιζε σε όλη της τη ζωή και έπινε. Κάπνιζε 60 τσιγάρα την ημέρα με τη γνώση ότι ο πατέρας της πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα στα 54. Κι έλεγε το πιο δηλητηριώδες πράγμα που ερχόταν στο κεφάλι της. Χωρίς να το φιλτράρει. Ήταν γαλαζοαίματη και το απολάμβανε.
Γιατί ήταν η καλύτερη επιλογή για το ρόλο αυτό; Ξέρει πώς να υποδυθεί ένα φυσικό νούμερο ένα του οποίου η τραγωδία είναι να έχουν γεννηθεί νούμερο δύο.
