Για μια γυναίκα επαγγελματία του ποδοσφαίρου, ο χυδαίος σεξισμός είναι καθημερινή υπόθεση

Την περασμένη εβδομάδα, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών ηττήθηκε από τη γερμανική με σκορ 6-0. Αυτό, μπορεί να είναι ένα κακό νέο για τους ποδοσφαιρόφιλους. Με αυτό το αποτέλεσμα, μπορεί η ομάδα να ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ωστόσο η είδηση της ήττας της, έφερε στην επιφάνεια τον απαράδεκτο, αβίαστο και απογοητευτικό σεξισμό. Πάντα μέσα από την «ευκολία» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, για μια ακόμα φορά.

Η εμμονή κάποιων στην ιδέα ότι το ποδόσφαιρο έχει ένα άτυπο συμβόλαιο με το αρσενικό γένος, δεν είναι καινούργια. Είναι απλώς απογοητευτική όταν δηλώνεται δημόσια, και μάλιστα κάτω από κοινοποιήσεις ειδήσεων. Στην προκειμένη περίπτωση, η είδηση ήταν αθλητική, αφορούσε γυναίκες και έφερε στην επιφάνεια φράσεις και σεξιστικά σχόλια που θεωρούσαμε πως είχαν μπει στο χρονοντούλαπο. Χρήστες του Facebook, μόλυναν με τον πολύ παλιάς κοπής σεξισμό τους τον πεδίο κάτω από τα σχόλια του αποτελέσματος του αγώνα, εγκαλώντας τις γυναίκες της ομάδας να κάνουν διάφορες δραστηριότητες, εκτός, φυσικά, από το να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Οι προτάσεις κυμάνθηκαν από την προτροπή να μείνουν στο σπίτι και να τηγανίσουν κανένα αυγό γιατί «το ποδόσφαιρο είναι αντρικό άθλημα» μέχρι την επισήμανση ότι μας έκαναν ρεζίλι σαν χώρα.

«Έλα κορίτσια σπιτάκι πιάστε σκούπα σφουγγαρίστρα ξεσκονόπανο κουζίνα και μαγείρεμα πλύσιμο άπλωμα και σιδέρωμα αφήστε την μπάλα μπορεί να σας σκοτώσει δεν είναι για άτομα σαν κι εσάς αυτό το άθλημα είναι για σκληρούς αντρικό…», έγραψε ένας άλλος χρήστης. Το αν βούτηξε τη γλώσσα στο μυαλό του πριν το κάνει είναι ένα άλλο θέμα που δε μπορούμε να εγγυηθούμε.

Οι γυναίκες της ομάδας δεν έμειναν ανεπηρέαστες από τον σεξιστικό εμετό. Κάποιες επενέβησαν στα σχόλια, διευκρινίζοντας όλα τα κακώς κείμενα του γυναικείου ελληνικού ποδοσφαίρου. Μόνο που αυτά δεν είναι ότι έχασαν το δρόμο τους και από την κουζίνα βρέθηκαν στο γήπεδο, αλλά το γεγονός ότι είναι απροπόνητες εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Η Ιωάννα Χαμαλίδου με τη σειρά της, κατήγγειλε το γεγονός στη σελίδα Μη γεννήσεις κοριτσάκι, που φροντίζει να ενημερώνει το κοινό του Facebook για τέτοια περιστατικά.

Μιλώντας μαζί της καταλάβαμε πως αυτού του είδους τα σχόλια, όχι απλά δεν είναι καινούργια για εκείνη, αλλά πλέον είναι βούτυρο στο ψωμί της. Η ίδια δηλώνει επαγγελματίας αθλήτρια ποδοσφαίρου. «Είμαι επαγγελματίας αθλήτρια ποδοσφαίρου. Επαγγελματίας όμως μόνο στα χαρτιά και τη συνείδηση μου. Πώς μπορεί άλλωστε μια αθλήτρια στην Ελλάδα να αποκαλείται επαγγελματίας, την ώρα που ο μισθός της είναι εξαιρετικά  μικρός και εργάζεται σε δεύτερη ή και τρίτη δουλειά προκειμένου να επιβιώσει. Και φυσικά πάντα με τον φόβο ενός αναπάντεχου τραυματισμού που μπορεί να προκύψει, γιατί τότε Όχι μόνο δεν μπορεί να εργαστεί,αλλά χάνει κ όποιες απολαβές είχε απ την ομάδα και πολλές  φορές πληρώνουν απ την τσέπη τους για την αποκατάσταση τους», αναφέρει καταγγέλοντας παράλληλα την απουσία του γυναικείου αθλητισμού από τη λίστα με τα ενδιαφέροντας του κράτους, αλλά και των απλών ανθρώπων. «Πολλοί άνθρωποι Όχι μόνο δεν γνωρίζουν την ύπαρξη των γυναικείων σωματείων, αλλά και τις δυσκολίες λειτουργίας τους,πόσο μάλλον τις θυσίες των αθλητριών και την υπερπροσπάθεια να κάνουν αυτό που αγαπούν, έχοντας πολλές φορές και τίποτα να κερδίσουν», αναφέρει.

Για την Ιωάννα, σχόλια σαν αυτά της ανάρτησης, είναι οικεία από τα 10 της χρόνια, όταν πρωτοξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο. Οι συμμαθητές της δεν κατάφερναν να χωνέψουν το γεγονός πως ένα κορίτσι μπορεί να αγαπάει τη μπάλα και τη χλεύαζαν συστηματικά. Ενώ αυτό αρχικά την έβαζε σε διαδικασία να κρύβει το γεγονός ότι παίζει και να διπλοτσεκάρει ότι το προαύλιο του σχολείου είναι άδειο πριν το καταλάβει με τη μπάλα της, μεγαλώνοντας το χόμπι της έγινε πάθος. Και ήταν και πάρα πολύ καλή σε αυτό. Βέβαια, όσο καλύτερη γινόταν, τόσο αυξανόταν και η επιθετικότητα απέναντί της. Η εμφάνισή της, η κοινωνική της ζωή, η γυναικεία της υπόσταση και το ταλέντο της έμπαιναν στο στόχαστρο, με όλα αυτά τα σχόλια που μπορεί να περιμένει κανείς από τους εφήβους. «Αν έχαναν από μένα έλεγαν πως με άφηναν επειδή είμαι κορίτσι, στα διπλά παιχνίδια δεν μου επέτρεπαν να παίξω γιατί θα έπαιζαν δυνατά κ εγώ είμαι αδύναμη επειδή ήμουν κορίτσι. Και πόσο ακόμα bullying επειδή ήμουν κορίτσι», εξηγεί.

Δυστυχώς το bullying και ο σεξισμός δεν είναι προνόμιο των εφήβων. «Είχα την ατυχία να μεγαλώνω στο σπίτι με έναν μισογύνη, βίαιο και αυταρχικό πατέρα που κριτίκαρε οτιδήποτε με το οποίο ασχολούμουν. Δεχόμουν ερωτήσεις από συγγενείς τύπου: ‘Γιατί ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο, αυτό είναι για άντρες’, ‘Μα καλά κορίτσι πράμα μπάλα πας και παίζεις’ ή ακόμα και απαιτήσεις για λήψη αποφάσεων που αφορούσαν τη δική μου ζωή, όπως δημιουργία οικογένειας», αναφέρει περιγράφοντας την πρώτη της ουσιαστική επαφή με ένα είδος άντρα που βρίσκει έμφυλη διάσταση στα πάντα, αλλά και με συγγενείς που ακολουθούν αυτό το μοτίβο.

Μέσα από όλες τις εμπειρίες που τη μετατρέπουν σε γνώστη καθαρού σεξισμού, φτάνουμε στο σήμερα, που γίνεται δέκτης σχολίων τα οποία τη θέλουν να τηγανίζει αυγά και να σκουπίζει.

“Πλέον δεχόμαστε σχόλια και από αγνώστους, ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τίποτα για την καθημερινότητα μας, που παρ’ όλα αυτά πικρόχολα βγάζουν με το πληκτρολόγιο τους ο,τι δηλητήριο έχουν μέσα τους», λέει, αναφέροντας πως στην πλειονότητά τους γίνονται από άντρες γονείς. Η Ιωάννα εύχεται πραγματικά αυτοί οι γονείς να μην έχουν κόρες.”

«Όποιος λέει λοιπόν πως υπάρχει ισότητα και πως είμαστε υπερβολικές, τον προκαλώ να μπει για μια μέρα στα παπούτσια μας και να καταλάβει τι συμβαίνει. Έχουμε 2020 και ακόμα ζητάμε τα αυτονόητα. Ευτυχώς όμως αυτή είναι μια κατηγορία απαίδευτων ανθρώπων. Όλο και περισσότεροι άντρες ενημερώνονται, αντιδρούν, μας υπερασπίζονται και βοηθούν όπως μπορούν. Άλλωστε οι άντρες με ποιότητα δεν φοβούνται την ισότητα», καταλήγει και ειλικρινά δε μπορώ να σκεφτώ μεγαλύτερες αλήθειες από αυτές.