Μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της.1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία. Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.
Το μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρο:
“Η βία κατά των γυναικών, βία σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική και οικονομική, βία που πλήττει την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια όσων την υφίστανται, είναι παγκόσμιο φαινόμενο, μοναδικής ιστορικής αντοχής, με οδυνηρές προεκτάσεις. Και, παρότι σπάνια καταγγέλλεται και ακόμη σπανιότερα τιμωρείται, τα στοιχεία είναι συντριπτικά: σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μία στις τρεις γυναίκες θα αντιμετωπίσει κάποια στιγμή στη ζωή της τη βία του συντρόφου της, μία στις πέντε θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, ενώ εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο διακινούνται παράνομα με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την καταναγκαστική εργασία. Η κυριαρχία των πατριαρχικών δομών, ο προκαθορισμός των έμφυλων ρόλων και οι διακρίσεις μεταξύ των φύλων αναπαράγουν το πρόβλημα και στις μέρες μας το επιτείνουν. Η πανδημία του κορωνοϊού, τα οικονομικά προβλήματα, η αναγκαστική συνύπαρξη στον περιορισμένο χώρο του σπιτιού, λόγω καραντίνας, η αλλαγή επί τα χείρω της καθημερινότητάς μας, δημιουργούν την εκρηκτική ατμόσφαιρα που ευνοεί τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και πολλαπλασιάζει τα εγκλήματα εναντίον των γυναικών που κάποτε φτάνουν ως την δολοφονία.
Τιμωρία των ενόχων. Δημιουργία δομών στήριξης και προστασίας των θυμάτων.
Η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, μια συμβολική κίνηση μεγάλης σημασίας, καλεί σε επαγρύπνηση και δράση. Μηδενική αποδοχή και ανοχή της βίας κατά των γυναικών. Τιμωρία των ενόχων. Δημιουργία δομών στήριξης και προστασίας των θυμάτων. Και, κυρίως, αλλαγή του οικογενειακού και κοινωνικού παραδείγματος, μέσω εκπαιδευτικών και συμβουλευτικών διαδικασιών. Θα χρειαστεί χρόνος για να διαλυθούν τα στερεότυπα που πηγάζουν από την ανισότητα των φύλων και περιβάλλουν ιδεολογικά το φαινόμενο, συχνά στιγματίζοντας το θύμα και όχι τον ένοχο, διαμορφώνοντας τη συλλογική ανεκτικότητα απέναντι σε πράξεις ηθικά και ποινικά κολάσιμες. Αλλά, ως τότε, η αυστηρή εφαρμογή του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου και η δημιουργία υποστηρικτικού περιβάλλοντος για τις γυναίκες που έχουν υποστεί ή υφίστανται κακοποίηση, είναι η μόνη οδός”.
Υπάρχει ένα “αλλά”
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, συμπληρώνουμε εμείς, ανοιχτά για τα αυτονότητα. Κατά την πρώτη περίοδο της πανδημίας του Covid-19, η βία κατά των γυναικών χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η “σκιώδης πανδημία”. Οι γυναίκες πεθαίνουν μέσα στο σπίτι τους. Και ο δολοφόνος, είναι εγκληματίας έμφυλου μίσους. Ας κατοχυρωθεί και νομικά ο όρος γυναικοκτονία. Δεν είναι ανθρωποκτονία, δεν είναι ένα οικογενειακό δράμα. Ας πέσουν οι μάσκες.
