Τις περισσότερες φορές που μαθαίνουμε τη σκληρή αλήθεια μέσω ειδήσεων και πραγματικών γεγονότων, έχουμε την τάση να αφήνουμε την πληροφορία να φύγει, μάλλον προσπαθώντας να μείνουμε όσο πιο ανέγγιχτοι γίνεται από αυτή. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με όλα αυτά τα περιστατικά εγκατάλειψης και κακοποίησης ζώων. Μπορεί το τελευταίο διάστημα να μας έδωσε δυο πολύ σοβαρές περιπτώσεις κακοποίησης σκύλων (ποιος έχει ξεχάσει το πιτμπουλ που κακοποιήθηκε βάναυσα στην Κρήτη και τον σκύλο που μαχαιρώθηκε στη μέση του δρόμου;), αλλά αυτά συμβαίνουν καθημερινά και είτε δεν τα μαθαίνουμε είτε προσποιούμαστε πως δεν τα μάθαμε ποτέ. Δεν είναι κάποιο είδος αναίσθητης αδιαφορίας, αλλά περισσότερο προσπάθεια του εγκεφάλου μας να μας σώσει από την κατά μέτωπο επαφή με την αδικαιολόγητη, βάναυση βία.

Η καλλιτέχνιδα Jenny Jinya, γνωστή για τον τρόπο της να παντρεύει στα κόμικς της τη ζωή με το θάνατο, με τρόπο που μπορεί να σε κάνει να δακρύσεις, έχει δημιουργήσει δυο κόμικς που δείχνουν ξεκάθαρα πως από ένα σημείο και μετά η αδιαφορία απέναντι στα αδέσποτα ζώα οδηγεί ακριβώς εκεί. Η ίδια προσπαθεί να μας κάνει να καταλάβουμε, όσα οι στατιστικές δεν έχουν καταφέρει ακόμα.

Σε αυτό της το drawing καταδεικνύει όχι απλά τη βία, αλλά και την προληπτικότητα που -είτε το πιστεύεις είτε όχι- δεν έχει σταματήσει να κυνηγάει τις μαύρες γάτες, τις οποίες ελπίζουμε πάντα να βρίσκουν ένα τουλάχιστον άτομο που να φροντίζει για το φαγητό τους, όπως στο κόμικ.

Στο μεταξύ, με την ίδια να έχει κάνει ως κέντρο όσων δημιουργεί την αδικία απέναντι στα ζώα, δε θα μπορούσε να παραλείψει την ιστορία ενός κουταβιού που “ξέμεινε” από ανθρώπους να αγαπάει, αφού έχασε τη ζωή του από το κρύο. Τελικά, στο κόμικ βρήκε κάποιον να του πει πόσο καλό αγόρι είναι, έστω και μετά θάνατον. Αλλά η ζωή, δυστυχώς, δεν είναι κόμικ.

Με δυο μόλις κομμάτια της μας δείχνει σε τι ακριβώς οδηγεί η βία απέναντι με μια γάτα, ακόμα και αν δεν έρχεται σε μορφή σαδιστικής βαναυσότητας, αλλά και η εγκατάλειψη ενός σκύλου στο δρόμο. Το ιδιαίτερο είναι πως και στα δυο, ο θάνατος παίρνει τον ρόλο της λογικής και της φωνής που εξηγεί τα γεγονότα, ενώ φαίνεται να έχει περισσότερη ανθρωπιά από το ον που αναμένεται να κερδίζει σε αυτή: τον άνθρωπο.  

Σε δηλώσεις της στο Bored Panda, η καλλιτέχνιδα έχει δηλώσει πως ο στόχος της είναι να δώσει φωνή στα θύματα μέσα από τις δημιουργίες της. Όσο κι αν αυτές καταλήγουν να γεμίζουν με δάκρυα το πρόσωπο όσων τις αντικρίζουν. Η Jinya επιτρέπει στα κακοποιημένα, εγκαταλειμμένα ζώα να πουν τις δικές τους ιστορίες, να μας τρίψουν στα μούτρα την αδιαφορία μας που εν τέλει, μπορεί να είναι και πιο βίαιη από ό,τι νομίζουμε και να πει τη σκληρή αλήθεια.