Σε μια εποχή που τα φυτά έχουν γίνει τάση, αγγίζοντας σχεδόν όλους τους τομείς της ζωής, από το wellbeing μέχρι και τη διακόσμηση, ο λογαριασμός της Ελπίδας, ή αλλιώς fytoulas, είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμος. Χρήσιμος και για όσους προσπαθούν να φερθούν στους πράσινους φίλους τους με αγάπη, και για όσους είναι σε εκείνο το σημείο πανικού προσπαθώντας να τους κρατήσουν ζωντανούς, και για όσους σκέφτονται να πέσουν για το trend των γεμάτων με φυτά εσωτερικών χώρων, αλλά κάτι τους κρατάει.
Η Ελπίδα μένει στη Θεσσαλονίκη, παραδίδει μαθήματα ραπτικής και καλλιγραφίας, ασχολείται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα και μας μιλάει για ένα από αυτά, το οποίο δείχνει να αγαπάει και ιδιαίτερα πολύ: τα φυτά. Σε άλλα νέα, αν είσαι σε φάση που φωνάζεις στο μισοπεθαμένο φίκο σου «μην ακολουθήσεις το φως», αυτή η συνέντευξη σου είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Μπορεί και σωτήρια.
Πώς αφιερώνει κανείς ένα Instagram account στα φυτά; Είναι μια αγάπη που κρατάει χρόνια και αποφάσισες να της δώσεις τον λογαριασμό που της άξιζε;
Το “βασικό” μου προφίλ στο ίνστα είναι το @pelagiedeparis. Εκεί ανεβάζω τις σκέψεις μου, βίντατζ πραγματάκια, λίγο από ραπτική. Έχω το κακό συνήθειο να αφιερώνω ένα λογαριασμό για κάθε αγάπη μου.Έχω το @pelagie_gr για την καλλιγραφία, το @paleo.koritso για τη διατροφή μου και το @fytoulas για τα φυτάκια μου. Δε μ΄αρέσει να έχω προφίλ που να έχουν απ’ όλα, το βρίσκω πολύ γενικό και κάπως αδιάφορο. Επιπλέον, δεν θέλω να κάνω τον θεατή να βαριέται, αν, για παράδειγμα, δεν ενδιαφέρεται για φυτά. Η αγάπη μου για τα φυτά ξεκίνησε από τότε που έφυγε η γιαγιά μου από τον μάταιο τούτο κόσμο, έχει δέκα χρόνια τώρα. Η γιαγιά μου, λοιπόν, ήταν τρελός φύτουλας: είχε έναν κήπο ολάνθιστο, και ήταν όλη τη μέρα έξω με τα λουλούδια της. Για κάποιο λόγο, ενώ μέχρι τότε δε μπορούσα να κρατήσω ούτε ένα φύλλο ζωντανό, άρχισα να γεμίζω το μπαλκόνι μου με γλάστρες. Η σχέση αυτή είναι σκαμπανεβάσματα, αλλά ενισχύθηκε πολύ πέρυσι το καλοκαίρι, και απογειώθηκε εντελώς φέτος την άνοιξη (καραντινοφυτά).
Πόσα φυτά φροντίζεις αυτή τη στιγμή;
Όσες φορές έχω ξεκινήσει να τα μετράω, έχω χάσει το λογαριασμό. Έχω πάρα πολλά μικρά #φυτάκιασεγλαστράκια, που δεν ξέρω αν πρέπει να μετρηθούν ως φυτά, και επίσης έχω πάρα πολλά που είναι σε φάση πολλαπλασιασμού. Είναι σίγουρα πάνω από εκατόν πενήντα πάντως, μικρά και μεγάλα.
Πού πιστεύεις ότι οφείλεται το γεγονός πως το πράσινο σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους έχει γίνει τάση και δύσκολα θα βρεις Αθηναίο που δεν έχει τουλάχιστον ένα φυτό στο σπίτι του;
Αυτό είναι μια καλή ερώτηση, στην οποία δεν έχω απάντηση. Το ίνστα έχει βάλει το χεράκι του σε αυτό, προφανώς. Σε ένα ποσοστό αυτοί που ασχολούνται το κάνουν κάπως επιφανειακά, επειδή το έχουν δει στον αγαπημένο τους Instagammer ή Youtuber. Κατά τα άλλα, η καραντίνα έπαιξε το ρόλο της σίγουρα. Οι άνθρωποι γενικώς βρήκαν στα φυτά έναν πιο αργό και ασφαλή κόσμο, που τους χαλαρώνει και τους κάνει να εξασκούν αρετές, όπως η υπομονή, που είχαν ξεχάσει.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο φυτό που έχεις καταφέρει να κρατήσεις ζωντανό και ποιο δεν τα κατάφερε τελικά;
Α, δεν κάνω διακρίσεις. Σκοτώνω (και αντιστρόφως συντηρώ) “εύκολα” και “δύσκολα” φυτά με την ίδια ευκολία. Βασικά, δεν πιστεύω και πολύ στα εύκολα και δύσκολα φυτά. Οι συνθήκες στις οποίες βρίσκεται το φυτό παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο, έτσι ώστε στο σπίτι του καθενός να δημιουργείται ένα μικροκλίμα μέσα στο οποίο εντοπίζονται τα εύκολα και τα δύσκολα φυτά.
Τελικά τα παχύφυτα είναι εύκολα ή δύσκολα φυτά; Οι προσωπικές μας εμπειρίες μας έχουν μπερδέψει.
Όπως είπα, η ευκολία/δυσκολία να κρατήσεις ζωντανό ένα φυτό είναι εντελώς σχετική με τις επικρατούσες συνθήκες. Για τα παχύφυτα έχω τα παρακάτω γενικά τιπ (υπάρχουν εξαιρέσεις):
-Απευθείας φως μόνο κατά τις πρωινές ώρες (μέχρι τις 11 περίπου). Από κει και μετά, πολύ έμμεσο.
-Πότισμα μόνο όταν το χώμα έχει στεγνώσει εντελώς. Ήτοι, σηκώνεις τη γλάστρα και είναι πάρα πολύ ελαφριά ή/και χώνεις το δάχτυλο στο χώμα (ναι, πρέπει να λερωθείς) και βλέπεις αν του έχει μείνει νερό. Επίσης, το καλό είναι ότι τα περισσότερα παχύφυτα (σε αυτά ανήκουν και οι κάκτοι) είναι πολύ καλά στο να σου το δείχνουν όταν διψάνε: μαλακώνουν τα φύλλα τους και γενικώς ζαρώνουν. Γενικώς, πιο πολύ αντέχουν στην ξηρασία, παρά στην υπερβολική υγρασία, και είναι πιο εύκολο να διορθώσεις το υπο-πότισμα παρά το υπερ-πότισμα. Με λίγα λόγια: άσε το φυτάκι στην ησυχία του!
-Χώμα για κάκτους. Το χώμα είναι σημαντικό για τα φυτά, και η αλήθεια είναι πως είναι ένα πεδίο που δεν έχω εξερευνήσει πολύ. Δεν χρειάζονται πολλά-πολλά, όμως. Πηγαίνεις και παίρνεις ένα σακουλάκι με χώμα για κάκτους και είσαι έτοιμος. Εγώ συνηθίζω σε αυτό το χώμα να προσθέτω και περλίτη, για ακόμα καλύτερη αποστράγγιση του χώματος, ώστε να μη σαπίζουν οι ρίζες, που είναι ο νούμερο ένα εχθρός του αρχάριου κηπουρού.
-Γλαστράκι με τρύπα! Αυτό ίσως θα έπρεπε να το είχα βάλει πρώτο. Είναι πάρα πολύ συχνό να μου στέλνουν μηνύματα του τύπου “τί έπαθε το φυτό μου;”, με φωτό από φυτάκι φυτεμένο απευθείας στο (χωρίς τρύπα) κασπό. Πάρα πολύ σημαντικό! Εγώ για τα παχύφυτα προτιμώ τις γλάστρες από τερακότα (όχι γυαλιστερή, με το βερνίκι, αλλά αυτή με την πορώδη επιφάνεια), που είναι ένα υλικό που βοηθάει το χώμα να εξατμίζεται καλύτερα, προστατεύοντας τις ρίζες από το σάπισμα.
Το πιο δύσκολο φυτό που έχει περάσει ποτέ από τα χέρια σου;
Δεν είμαι σίγουρη. Νομίζω πως δεν έχω δύσκολα φυτά. Γενικώς, δεν έχω το κόλλημα του να πάρω ένα δύσκολο φυτό μόνο και μόνο για την πρόκληση του πράγματος. Για την ακρίβεια, προτιμώ τα πιο συνηθισμένα φυτά, έχω ενδοιασμούς όταν πρόκειται για σπάνια και δύσκολα φυτά, που τις περισσότερες φορές είναι και ακριβά, και μου δημιουργούν άγχος να τα συντηρήσω αντί να χαλαρώνω όταν τα κοιτάω.
Έχεις γίνει κάτι σαν plant guru για τους followers σου; Δέχεσαι μηνύματα που ζητούν τις συμβουλές σου;
Δεν θα πήγαινα τόσο μακριά με τη λέξη guru, αλλά, ναι, η αλήθεια είναι πως δέχομαι καθημερινά μηνύματα για συμβουλές. Είναι ευκαιρία τώρα να ξεκαθαρίσω το εξής: έχω εξοντώσει πολλά φυτά, και συνεχίζω να το κάνω, πολλές φορές χωρίς να ξέρω καν την αιτία. Δεν είμαι ειδικός, με την έννοια ότι δεν έχω σπουδάσει γεωπονία ή κάτι παρόμοιο. Απλώς, έχω μία μικρή εμπειρία, και την όρεξη να ψάχνω (και τις περισσότερες φορές να βρίσκω) πληροφορίες που με βοηθάνε να τα κρατάω ζωντανά (τις περισσότερες φορές). Νούμερο ένα πρόβλημα που παρατηρώ να υπάρχει, πάντως, είναι το υπερπότισμα και η κακή αποστράγγιση.
Ποιο φυτό θα πρότεινες σε κάποιον που δεν έχει ιδιαίτερο χρόνο να ασχοληθεί με τη φροντίδα του;
Θα πρότεινα το φυτό-προηγουμένως-γνωστό-ως-σανσιβιέρια, που τώρα λέγεται δράκαινα (Dracaena Trifasciata). Η γνωστή γλώσσα της πεθεράς. Είναι φυτό που αντέχει σε συνθήκες μέτριου φωτισμού (προσοχή, αυτό δε σημαίνει ότι αντέχει στα σκοτάδια, ούτε ότι δεν τα πάει πολύ καλύτερα αν έχει πολύ έμμεσο φως), μπορείς άνετα να το ξεχάσεις και να μην το ποτίσεις για πολλές εβδομάδες, και αυτό θα μεγαλώνει μόνο του χωρίς να χρειάζεται καμία βοήθεια. Σχεδόν ανεξάρτητο. Επίσης, τέτοιο φυτό είναι και η ζάμια (Zamioculcas Zamiifolia).
Έχεις σκεφτεί κάποιο επόμενο βήμα για το account σου; Ένα site ενδεχομένως;
Εχω ήδη ένα site, το pelagie.gr, στο οποίο ασχολούμαι με τις άλλες μου αγάπες, την καλλιγραφία και τη ραπτική. Σε αυτό σύντομα θα βρει τη θέση του και η κηπουρική, με γλάστρες και λοιπά. Αυτό τον καιρό, για παράδειγμα, σχεδιάζω και ειδικά πραγματάκια, όπως το Ημερολόγιο ενός Φύτουλα, που θα είναι ένα τετράδιο για κηπουρικές σημειώσεις για τις συμφΥτήτριες και τους συμφΥτητές. Το μαθαίνεις πρώτη!
Μιας και μπαίνουμε στον χειμώνα επίσημα, μπορείς να μας προτείνεις κάποια φυτά που να είναι κάτι παραπάνω από ανθεκτικά στο κρύο;
Άκου τώρα τί συμβαίνει με το κρύο: το κρητικό, το αθηναϊκό, το σαλονικιώτικο, το φλωρινιώτικο, το δραμινό κρύο είναι τελείως διαφορετικά. Επίσης, χειμώνας από χειμώνα στο ίδιο μέρος έχει διαφορά. Στους ήπιους χειμώνες θα έλεγα ότι μπορείς να αφήσεις πολλά φυτά έξω. Όπως πολλά πράγματα, έτσι και στην κηπουρική κάποιες αποφάσεις είναι θέμα διαίσθησης, εμπειρίας και, τελικά, δοκιμής και σφάλματος. Έχω αφήσει, ας πούμε, πολλούς χειμώνες τους φίκους μου έξω και δεν έπαθαν τίποτα. Αλλά σε δυο παγετούς, κάηκαν. Τώρα, επειδή έχω κυρίως φυτά εσωτερικού χώρου, που το καλοκαίρι τα είχα έξω στο μπαλκόνι, τώρα το χειμώνα (τον Σαλονικιό) θα τα βάλω όλα μέσα. Μη ρωτάς πού θα τα βολέψω, δεν έχω ιδέα. Θα δείξει.
