Η συζήτηση για τις μεγάλες ηθοποιούς της τελευταίας γενιάς στην Αμερικής, έχει σίγουρα μέσα την Έμα Στόουν, τη Τζένιφερ Λόρενς, την Έμα Γουότσον (που πέταξε πια για τα καλά από πάνω της το μανδύα του Χόγκουαρτς!), την (προσωπικά πιστεύω, καλύτερη όλων) Κλόι Γκρέις Μόρετζ. Αν είσαι θαρραλέος μπορεί να βάλεις εκεί μέσα και την αδικημένη Κίρστεν Στιούαρτ, τη Ντακότα Φάνινγκ που μόνη της πέταξε στον κουβά ένα δρόμο στρωμένο με κόκκινο χαλί, ή τη Μάργκοτ Ρόμπι που πληρώνει το ίδιο μάρμαρο που ακόμα σήμερα πληρώνει η Γιόχανσον, τη ρετσινιά που καταφέρνουν στο τσακ να βγάλουν από πάνω τους η Νικόλ Κίντμαν κι η Σαρλίζ Θερόν – είναι εντυπωσιακά όμορφες!
Δεν ξέρω αν το πρόσεξες μα, είναι ένα όνομα που συνήθως λείπει απ’ αυτή την κουβέντα. Μπορεί να λείπει γιατί είναι δύσκολο να το γράψεις και να το θυμάσαι. Ή μπορεί να λείπει γιατί η κοπέλα που το φέρει, δεν έπαιξε ποτέ της Spider-Man, X-Men, Χάρι Πότερ ή Kick-Ass. Γιατί παρόλο που παίζει σε ταινίες από μικρή, οι ποπ – καλτ επιλογές της είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Γιατί διαλέγει συνήθως ήσυχες, λιγότερο φασαριόζικες παραγωγές. Ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι ένα: Με 4 οσκαρικές υποψηφιότητες και μια σειρά καταπληκτικές δουλειές στα 26 της…
…η Σίρσα Ρόναν είναι σίγουρα μια απ’ τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της!
Στην Εξιλέωση, ένα μικρό, χλωμό αστεράκι που κέρδισε το χειροκρότημα κι έκλεψε το φακό απ’ την Κίρα Νάιτλι και τον Τζέιμς ΜακΑβόι. Στο (αλά Leon:The Professional) Violet & Daisy, διάφανα προσγειωμένο αντίβαρο στο τσαχπίνικο παίξιμο της Αλέξις Μπλέντελ. Στο Μπρούκλιν σηκώνει πια στους ώμους όλες τις απαιτήσεις μιας παιχνιδιάρικης ατμόσφαιρας εποχής (που της ταιριάζει γάντι!) αλλά κι ενός ρόλου βγαλμένου θα ‘λεγες από κλασικό (πραγματικά) φεμινιστικό μυθιστόρημα. Κι ύστερα, Lady Bird: μια “πασχαλίτσα” του σήμερα, έτοιμη να δαγκώσει, να τσακωθεί, να πετάξει, ν’ απορρίψει τα πάντα εκτός απ’ τα θέλω της, ν’ αμφισβητήσει τα πάντα εκτός απ’ τα μπορώ της – μια απεικόνιση της εφηβείας από μια Ρόναν που “άξαφνα” έγινε σύγχρονη κι έφηβη! Μα όχι για πολύ…
Βλέπεις, μετά την Πασχαλίτσα της, η Σίρσα γύρισε ξανά πίσω. Έγινε πάλι “εποχής”. Ήταν πια η ώρα της να καταπιαστεί με κάτι κλασικό, κάτι χαρακτηριστικό, κάτι που αξίζει να ‘χεις μες στο βιογραφικό σου. Ήταν η ώρα της να “μεγαλώσει”, μα όχι και πολύ. Κι έγινε το λοιπόν, μια…
…μικρή κυρία: η καλύτερη Tζο Μαρτς που είδε ποτέ η μεγάλη οθόνη (κι η μικρή)!
Και ναι, αυτό που έγραψα το υπογράφω με ονοματεπώνυμο και καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Ούτε η (καταπληκτική!) Γουινόνα Ράιντερ, ούτε καν η (χωρίς ανάγκη επιχειρημάτων) Κάθριν Χέπμπορν τα κατάφεραν τόσο καλά να φέρουν στο πανί την ευθύνη αλλά και τον ενθουσιασμό, το όνειρο αλλά και το πρέπει, την ανεμελιά αλλά και την ωριμότητα που κουβαλούσε ταυτόχρονα μέσα του ο κορυφαίος χαρακτήρας της Λουίζας Μέι Άλκοτ. Ένας χαρακτήρας που ίσως, εκ πρώτης όψεως φαντάζει “μια απ’ τα ίδια – κλασικά πράγματα”, μα στην πραγματικότητα χρειάζεται λεπτές ισορροπίες. Τις πιο λεπτές από κάθε άλλη κοπέλα στις Μικρές Κυρίες (που με την ευκαιρία, έρχεται σε ‘Α τηλεοπτική προβολή στη Nova, μαζί με άλλες σπουδαίες και βραβευμένες ταινίες της χρονιάς).
Δεν είναι μια υπάκουη κοπέλα. Δεν είναι ούτε ένα αγρίμι που κάνει το δικό του. Δεν αγκαλιάζει τους “γυναικείους” στόχους που ο καιρός της επιβάλλει σε μια γυναίκα, μα ούτε και πηγαίνει κόντρα στους πάντες και τα πάντα με γροθιά στο μαχαίρι. Η Τζο είναι ένας χαρακτήρας σπουδαίος, ακριβώς γιατί είναι ένας χαρακτήρας ισορροπημένος. Κι άρα πιο περίπλοκος απ’ τη Μεγκ της Έμα Γουότσον, πιο λεπτός απ’ την Έιμι της Φλόρενς Πιου, ένας χαρακτήρας που χωρίς ν’ αποτελεί “ρόλο καριέρας”, είχε ωστόσο ανάγκη μια ηθοποιό με ταλέντο, με “πληθωρική λεπτότητα” κι αυτοπεποίθηση. Ήταν όλα αυτά που η Σίρσα είχε δείξει στο Μπρούκλιν, είναι όλα αυτά που σε κάνουν, βλέποντας τη Τζο να περιμένεις τις επόμενες δουλειές μιας κοπέλας που…
…μία των ημερών, θα κατακτήσει τον (κινηματογραφικό) κόσμο!
Μόνο που, μάλλον, θα το κάνει τόσο ήσυχα που θ’ αργήσουμε πολύ να το πάρουμε χαμπάρι. Ίσως να το ‘χει ήδη κάνει…
*Οι Μικρές Κυρίες της σπουδαίας Σίρσα Ρόναν, έρχονται σε Α’ τηλεοπτική προβολή στη Nova, όπως και πολλές ακόμα ταινίες που σήκωσαν τα σπουδαία βραβεία της χρονιάς.
