Η Cheryl Angelelli ήταν ένα κοριτσάκι γεμάτο ελπίδες για μια σπουδαία καριέρα στην κολύμβηση. Έκανε προπόνηση κάθε μέρα, κι ονειρευόταν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όλα αυτά, μέχρι που μια μέρα, η ζωή την έκλεψε στα ζάρια. Η μικρή έκανε μια απότομη κατάδυση, χτύπησε τον αυχένα της κι έχασε για πάντα την ικανότητά της να περπατάει.

Το όνειρο των Ολυμπιακών πήρε τέλος με τραγικό τρόπο (ειδικά για ένα παιδάκι στα 14 του!) όμως η Cheryl δεν το ‘βαλε κάτω. Άρχισε ξανά να προπονείται και τελικά κατάφερε, όχι μόνο να συμμετάσχει σε Παραολυμπιακούς αγώνες, αλλά να γίνει και μια απ’ τις σπουδαιότερες μορφές της κολύμβησης παγκοσμίως. Δύο χάλκινα μετάλλια στους Παραολυμπιακούς της Αθήνας, 2 αργυρά σ’ εκείνους του Πεκίνου, 6 φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια, ενώ τα 15 παναμερικανικά και 2 παγκόσμια ρεκόρ της, παραμένουν ως σήμερα ακατάρριπτα!

 

Η Cheryl είναι φυσικά μέλος του Hall of Fame για ανθρώπους με αναπηρία, όμως, όσο παράξενο κι αν ακούγεται, κανένας απ’ τους παραπάνω δεν είναι ο λόγος που καταπιανόμαστε σήμερα με την περίπτωσή της.

Η κοπέλα, στα 49 της πια, όχι μόνο δεν σταμάτησε να κυνηγάει κορυφές μα φαίνεται πως είναι έτοιμη να πιάσει ακόμα μία. Πριν 5 χρόνια, όταν και σταμάτησε την πορεία της στις πισίνες (στα 44 της!) η Αngelelli δέχτηκε ένα μήνυμα στα Social Media που τη ρωτούσε αν ενδιαφέρεται ν’ ασχοληθεί με τον διαγωνιστικό χορό σε αμαξίδιο. “Γιατί όχι;” σκέφτηκε η Cheryl και 5 χρόνια μετά, κερδίζει την 2η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Γερμανίας. Και όχι μόνο αυτό, μα διεκδικεί με αξιώσεις την είσοδο του αθλήματος στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών του 2028, στο Λος Άντζελες. Με μεγάλες πιθανότητες να τα καταφέρει!

Βέβαια, για το συγκεκριμένο άθλημα δεν είναι καθόλου βολικό που στόχος είναι οι αγώνες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε κάποιες χώρες ο χορός με αμαξίδιο κερδίζει έδαφος μέσα απ’ τις ίδιες τις παραολυμπιακές επιτροπές τους. Στην Αμερική ωστόσο δεν ισχύει αυτό, κι έτσι η Cheryl κι ο παρτενέρ της θα χρειαστεί να βρουν χορηγούς για να ενισχύσουν την προσπάθειά τους.

Κι αυτό μόνο εύκολο δεν είναι. Για παράδειγμα, επειδή δεν υπήρχε ούτε ένας κατασκευαστής αμαξιδίων για χορό στις ΗΠΑ (!), η Angelelli αναγκάστηκε να κάνει τη δουλειά μόνη της, με στήριξη απ’ την εταιρία στην οποία εργάζεται. 

Παρόλα αυτά, η Cheryl είναι αποφασισμένη να πετύχει, κι αυτό σημαίνει πως μάλλον θα πετύχει. Όμως το πιο σημαντικό είναι πως, μέσα απ’ αυτή της την προσπάθεια, έχει ήδη προσφέρει, σε συνδυασμό με το στούντιο χορού που εκπροσωπεί, τη δυνατότητα σε πολλά παιδιά να κάνουν δωρεάν μαθήματα χορού με αμαξίδιο και να γίνουν ξανά χαρούμενα μέσα απ’ αυτό.

Πρόσφατα μάλιστα, επανέλαβε μπροστά σ’ αυτά τα παιδιά το χορευτικό που της χάρισε τη 2η θέση στη Γερμανία. Ήταν μια αντιγραφή της περίφημης σκηνής του “Dirty Dancing“. Όταν ο παρτενέρ της τη σήκωσε στον αέρα (μαζί με το αμαξίδιο) κι άρχισαν να στριφογυρίζουν, τα παιδιά ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Τελικά, υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ’ το να ‘χεις τριγύρω σου τόσα χαρούμενα παιδιά που ονειρεύονται πως, παρά την ατυχία τους, θα καταφέρουν κάποια στιγμή να πιάσουν το όνειρο όπως εσύ;

Αυτό μάλλον είναι και το μεγάλο κατόρθωμα της Angelelli. Ότι κατάφερε σήμερα, όχι μόνο να ‘ναι η ίδια χαρούμενη αλλά και να σκορπάει ελπίδα στον κόσμο γύρω της. Δεν είναι και λίγο πράγμα αυτό, σωστά;