Βυζάντιο, 830 μ.Χ.

“Απ’ τη γυναίκα ήρθαν στον κόσμο όλα τα κακά” λέει με τη σιγουριά του αυτοκράτορα ο εξυπνάκιας ο Θεόφιλος στην Κασσιανή, κι εκείνη του απαντάει μπιτς πλιζ “κι όλα τα καλά” και του ρίχνει μια ζεστή χυλόπιτα που δεν έμελλε ποτέ του να χωνέψει. Η απάντηση της κοπέλας ωστόσο, ήταν πιο απότομη απ’ όσο θα ‘πρεπε…

Σκέψου ας πούμε, να ‘χε απαντήσει κάτι σαν: “Από πού κι ως πού;”. Τότε θα είχε ανοίξει μια τεράστια συζήτηση για τις γυναίκες, κι εγώ δεν θα ‘γραφα σήμερα το κείμενο που έγραψα. Διότι υπήρξαν φίλε μου γυναίκες σ’ αυτό τον κόσμο, που η ιστορία (και η μυθολογία) τις έκρινε άδικα. Πολύ άδικα. Και ορίστε 7 απ’ αυτές.

Υ.Γ. Και παρεμπιπτόντως, η Κασσιανή ΔΕΝ ΗΤΑΝ η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα… Μια που το συζητάμε δηλαδή.

Ωραία Ελένη

Η ιστορία ο μύθος είναι ξεκάθαρος: η Άφροδίτη του ‘ταξε του φλώρου την πιο όμορφη γυναίκα της γης (που τότε σήμαινε: της Ευρώπης, της Μικράς Ασίας και της Αιγύπτου). Έφαγε το λοιπόν βέλος του Έρωτα η Ελενάρα, και παρ’ την κάτω. Θέλημα των θεών, ο Όμηρος το επιβεβαιώνει, αθώα η κατηγορουμένη που αργότερα έβαλε και πλάτη για να πάρουνε την Τροία οι Αχαιοί. Το ότι εμείς δεν την πιστεύουμε την “άπιστη”, είναι άλλου ιερέα ύμνος.

Κασσάνδρα

Αν η Ελένη αδικείται μια φορά, η κακομοίρα η Κασσάνδρα τι να πει; Που δηλαδή, ο,τι και να πει, μήπως θα την πιστέψει και κανείς; Σήμερα λοιπόν “Κασσάνδρα” λέμε τον καταστροφολόγο  αλλά στην πραγματικότητα στο μύθο η κοπέλα μια χαρά σωστές προφητείες έκανε. Και θα ‘χε σωθεί η Τροία αν την άκουγαν λιγάκι, αλλά όχι μόνο δεν την άκουγε κανείς, φρόντισαν και να γίνει τ’ όνομά της κλισέ μέχρι τις μέρες μας.

Mαρία η Μαγδαληνή

Όλο το μπέρδεμα ξεκινάει από ένα λάθος. Ήταν το 591 μ.Χ. όταν ο Πάπας Γρηγόριος τα ‘κανε μαντάρα. Ο κατόπιν άγιος για καθολικούς κι ορθόδοξους, σε ένα απ’ τα κηρύγματά του, συγχέει τη Μαρία με την “αμαρτωλή γυναίκα” που αναφέρουν τα Ευαγγέλια. Και για να μη μείνει μισό το μπουρδούκλωμα, της αποδίδει και τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα! Αποτέλεσμα; Η ρετσινιά ακολουθεί πια τη Μαρία ως τις μέρες μας, τουλάχιστον για τους καθολικούς συγγραφείς και σκηνοθέτες. Κι άντε να πειστεί τώρα ο Τζεφιρέλι ότι έκανε λάθος…

Πάπισσα Ιωάννα

Επειδή όπου βάζει το χεράκι του ο μεσαίωνας η ιστορία μπερδεύεται, προσωπικά θα εμπιστευτώ τον Ροΐδη και θα θεωρήσω την Ιωάννα πραγματικό πρόσωπο. Πού έφταιξε λοιπόν στ’ αλήθεια, η νεαρά; Την ανάγκασαν να γίνει μοναχή. Θέλησε να μορφωθεί σε μια εποχή που μόνο οι άντρες μπορούσαν. Μεταμφιέστηκε. Κι όταν πια όλος ο κόσμος ήξερε τον ιδιοφυή Ιωάννη, πώς να πει την αλήθεια; Ντάξει, θα μπορούσε ίσως να εξαφανιστεί και να γυρίσει πίσω στο σπιτάκι της. Ποιος μπορεί ωστόσο να την κατηγορήσει που ήθελε να διαβάσει, να μάθει, να προσφέρει στον κόσμο; Αλάθητη!

 

Λουκρητία Βοργία

Το όνομά της είναι συνώνυμο ραδιουργίας κι ανηθικότητας, αλλά δεν υπάρχει απόδειξη για το οτιδήποτε. Περισσότερο θύμα παρά θύτης, η Λουκρητία σερνόταν απ’ τον ένα σύζυγο στον άλλο για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της “παπικής” της οικογένειας. Η ίδια υπήρξε μάλλον υποδειγματική στα καθήκοντά της, ενώ οι αιμομικτικές φήμες που την ακολουθούν, αν δεν είναι παραμύθια, θα πρέπει να βαρύνουν περισσότερο τον αδελφό και τον πατέρα της παρά την ίδια. Στην πραγματικότητα, το όνομά της έγινε λαϊκός μύθος γιατί ήταν εύκολος στόχος (γυναίκα), φορτώθηκε τα κρίματα μιας ολόκληρης οικογένειας και πέθανε νέα, στα 39 της. Μολόγα ρε καθίκι, Τζέρεμι Άιρονς!

Mαρία Αντουανέτα

Αυτή κι αν αδικήθηκε! O άντρας της την είχε στο φτύσιμο, ο τίτλος της (“βασίλισσα των Γάλλων”) ήταν φαντεζί αλλά δεν είχε καμία πραγματική εξουσία, μα πάνω απ’ όλα… ήταν όμορφη. Αυτά αρκούσαν για να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος της γαλλικής αριστοκρατίας. Ο πεινασμένος γαλλικός λαός έψαχνε κάποιον να μισήσει, το παλάτι έψαχνε κάποιον να θυσιάσει, η Αντουανέτα που προτιμούσε τους φίλους της απ’ την “αυλή” ταίριαζε τέλεια στο ρόλο. Μέχρι και το περίφημο “παντεσπάνι”, στην πραγματικότητα δεν το είπε ποτέ. Η φράση προέρχεται από κείμενα του Ρουσώ γραμμένα πριν καν γεννηθεί η Μαρία, που σε δικές της επιστολές μιλάει με πραγματική ευαισθησία για τον λαό που υποφέρει. Ουπς…

Μάτα Χάρι

Μυστηριώδης, θελκτική, όμορφη, διπλή κατάσκοπος, η Μάτα είναι ένα μαύρο όνομα στη σύγχρονη ιστορία χωρίς να ξέρουμε σίγουρα γιατί. Θέλω να πω, ίσως ήταν κατάσκοπος των Γερμανών. Ίσως των Γάλλων. Ίσως και των δύο, ή μπορεί και να μην ήταν καν κατάσκοπος! Οπότε; Οπότε δεν έχουμε ιδέα. Ήταν απλά μια εντυπωσιακή γυναίκα.

Λοιπόν, είσαι σίγουρος ότι δεν έχουμε και στις μέρες μας τέτοιες γυναίκες; Ότι δεν θα ‘μαστε εμείς οι “χοντροκέφαλοι” Θεόφιλοι του επόμενου αιώνα; Εγώ πάντως, όρκο δεν παίρνω…