Το 1934, γεννιέται εκείνη που μπορούσε να κάνει άντρες και γυναίκες να την ερωτευτούν με ένα πετάρισμα των βλεφάρων της. Ήταν η Ευγενία Καρπούζη, η Τζένη της Ελληνογαλλικής Σχολής, η Καρέζη του λογοτέχνη Άγγελου Τερζάκη. Αγάπησε και μίσησε με πάθος τον πατέρα της, που με ένα χαστούκι του, της ζήτησε να διαλέξει εκείνον ή να γίνει μια πόρνη στο σανίδι.
Το φευγιό της έμοιαζε με γιορτή. Στριφογύριζε σε κινηματογράφο και θέατρο, απαιτώντας και κατακτώντας τα πάντα. Το τρομακτικό εκτόπισμα της προσωπικότητας της, δεν άφηναν πολλά περιθώρια για εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Σαν να περιέβαλλε με μια ερωτική πίστη, το κάθε τι που καταπιανόταν. Ήταν κοσμική, ήταν μάγκισσα και παιδί, χωρίς να αφήνει να την χαρακτηρίσει τίποτα απόλυτα.
Το υψηλό της γούστο και η αισθητική της αντίληψη την έκαναν σταρ, ένα τίτλο που ποτέ δεν αρνήθηκε. Της άρεσε να παίζει για το μεγάλο κοινό. Ήθελε να κόβονται εισιτήρια, κάθε φορά που πάταγε το πόδι της στη σκηνή. Ζήλευε την τελειότητα, την αρρώσταινε και την κυνηγούσε.
Παντρεύτηκε τον Ζάχο Χατζηφωτίου, τον οποίο γνώρισε στο Λονδίνο. Ένας γάμος κοσμικός, που παρέλασε όλη η αφρόκρεμα του θεάτρου, πολιτικοί και επιχειρηματίες. Μέχρι και η χωροφυλακή έκανε την εμφάνιση της στην εκκλησία της Φιλοθέης, με σκοπό να οργανώσει το ακάλεστο πλήθος. Ο γάμος τους έληξε αθόρυβα, με τους δυο τους να παραμένουν φίλοι. Η Τζένη δοκίμασε τον εαυτό της, γνώρισε ένα κομμάτι της και ξεκίνησε για νέα ταξίδια.
Τον Ιούλιο του 1960, θα γνωρίσει στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου τον Αλέν Ντελόν. Εκείνος, θα δηλώσει για εκείνην:
“Είναι απο τις γυναίκες που θα μπορούσα να αγαπήσω μέσα σε μια στιγμή. Έχει δύο μάτια καταπληκτικά”
Όταν γνωρίσει τον Κώστα Καζάκο, θα γίνει ξεκάθαρο ότι στους μεγάλους έρωτες τα πράγματα μπορεί να είναι και απλά. Στη σκιά μιας ελιάς, με ένα τάβλι ανάμεσα τους ήχησε το “Κονσέρτο για πολυβόλα” για την παντοτινή τους ένωση. Ο πολιτικοποιημένος Καζάκος, είχε κερδίσει το να μπορεί να ξυπνάει με το βλέμμα της και εκείνη κάνει στροφή στην καριέρα της.
“Έχω όλα τα προσόντα που μπορούν να ενοχλήσουν έναν άντρα. Είμαι εγωίστρια, πεισματάρα, ισχυρογνώμων, κυκλοθυμική. Με άλλα λόγια, είμαι δύσκολη περίπτωση. Αλλά, αν ένας άντρας έχει το κουράγιο να περάσει απτόητος μέσα από όλα αυτά τα ελαττώματά μου και περάσει το φράγμα, τότε πια δεν είμαι ούτε τόσο εγωίστρια ούτε τόσο πεισματάρα. Βασικό μου χάρισμα είναι ότι γίνομαι “πολλή παρέα” με τον άντρα που αγαπάω“
Δεν την ενδιέφερε να είναι σέξυ. Ήταν απλά γυναίκα και όσα κρύβει αυτή η λέξη, της ήταν αρκετά. Πίστευε ότι το σεξ είναι από τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή του ανθρώπου και δεν μπόρεσε να καταλάβει ποτέ, πως γίνεται να υπάρχει σεξ χωρίς έρωτα.
“Για μένα, ένα από τα πιο μαγευτικά στοιχεία του σεξ είναι η ανακάλυψη του άλλου ανθρώπου. Αλλά το άλλο άτομο πρέπει να το αγαπάς για να θέλεις κάθε στιγμή να το ανακαλύπτεις”
Παντρεύτηκε τον άνθρωπο της ζωής της το καλοκαίρι του 1968, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις αντιρρήσεις της ελληνικής αστυνομίας. Ο Καζάκος, αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας και πήρε το κορίτσι.
“Θα ήθελα να είχα γνωρίσει πιο πριν τον Κώστα. Να είχα κερδίσει τα χαμένα χρόνια. Τίποτα άλλο. Βλέπεις, εγώ σε όλη μου τη ζωή περίμενα τον Καζάκο. Δεν τον είχα βρει και περιπλανιόμουν”
Το μόνο άγχος πλέον, ήταν ότι ο γιος τους Κωνσταντίνος “κινδύνευε” να γεννηθεί 21 Απρίλη, ημερομηνία που όσο παιδιά γεννιόντουσαν, τα βάφτιζε τα δύστυχα ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Η Καρέζη, πολιτικοποιημένη και εκείνη πλέον κατέστρωσε σχέδιο με τον γιατρό της για το αηδιαστικό αυτό ενδεχόμενο. Τα πράγματα τελικά εξελίχθηκαν χωρίς πολιτικές επιπλοκές.
Ο χουντικός Παπαδόπουλος, θα συλλάβει λίγα χρόνια αργότερα την Καρέζη, η οποία θα βασανιστεί για την καλλιτεχνική της δράση στο ΕΑΤ ΕΣΑ. Ο Καζάκος, για μέρες αγνοούσε σε ποιο μπουντρούμι την είχαν καταχωνιάσει.
“Ναι, μπορώ να ξανακάνω φυλακή. Αν χρειαστεί, μπορώ να ξαναπάω” Τζένη Καρέζη
Αυτό που δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ στα κοσμικά της εποχής εκείνης, ήταν η κόντρα που φημολογείται ότι υπήρχε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Προσωπικά, πιστεύω ότι στα κορίτσια άρεσε να παίζουν τη Βουγιουκλάκη, ενώ την Καρέζη να την προσέχουν. Και αυτό τα λέει όλα.
Της άρεσε να μαγειρεύει, να παχαίνει και να αδυνατίζει. Της άρεσε να κάνει ό,τι της γουστάρει με τον τρόπο που θέλει και μπορεί.
“Μπουκώναμε, παχαίναμε και μετά λέγαμε “όπα, κράτει τώρα”. Πάντα στις δίαιτες όλοι μαζί. Έφτιαχνε πολλά φαγητά, από απλές ομελέτες, στραπατσάδες, μακαρονάδες μέχρι παστίτσια, μουσακάδες. Έκανε τα πάντα” Κώστας Καζάκος
Μια γυναίκα απόλυτη που αντιστεκόταν σε κάθε χλιαρό και λίγο. Θα φύγει στα 60 της χρόνια, όπως ήρθε. Αγέρωχη, μετά από 4ετή μάχη με τον καρκίνο. Αν σκέφτεσαι τι μπορείς να κρατήσεις απο τη γυναίκα αυτή, κράτα τα λίγα αυτά της λόγια:
“Εγώ δεν είμαι για το λίγο”
