Με αφορμή τα γεγονότα στην Πολωνία, αποφάσισα να γράψω σε λίγες αράδες τις σκέψεις μου. Για όσους δεν γνωρίζουν, η χώρα βρέθηκε πολύ κοντά στην ολική απαγόρευση των αμβλώσεων. Τι σημαίνει κάτι τέτοιο; Οι γυναίκες, δεν θα μπορούσαν να κάνουν άμβλωση ακόμη κι αν έχουν πέσει θύματα βιασμού, κινδυνεύει η υγεία τους, ακόμη κι αν το έμβρυο παρουσιάζει ανωμαλίες ή δεν είναι βιώσιμο. Καλημέρα Μεσαίωνα, με δύο λόγια…
Δεκάδες χιλιάδες γυναίκες, ντυμένες στα μαύρα κατέκλυσαν την πλατεία της Βαρσοβίας. Η ημέρα της απεργίας, ήταν εμπνευσμένη από το λεγόμενο Women’s Day Off τον Οκτώβρη του 1975. Τότε οι γυναίκες της Ισλανδίας, αρνήθηκαν όλους τους καθημερινούς κοινωνικούς ρόλους τους, για να διαδηλώσουν κατά της ανισότητας.
Οι διαδηλώτριες στην Πολωνία, κατάφεραν να αποτρέψουν τα σχέδια της κυβέρνησης, με το έργο τους να γίνεται ακόμη δυσκολότερο σε μια καθολική χώρα των 38 εκατομμυρίων ανθρώπων, με την Εκκλησία να υποστηρίζει ρητά την απαγόρευση.
Με σύνθημα:
“Θέλουμε γιατρούς όχι ιεραπόστολους”
κατάφεραν να ακουστούν και να φέρουν στο προσκήνιο ένα ιδιαίτερα νευραλγικό και αμφιλεγόμενο θέμα.
Η ποικιλομορφία και πολυπλοκότητα αυτού του φαινομένου, οφείλεται στην πολύ διαφορετική αντιμετώπιση που υπάρχει από τη θρησκεία, την κοινωνία και εν τέλει από τους ίδιους τους κλάδους του δικαίου.
Θρησκεία
Αναφορικά με το θέμα της θρησκείας, δεν θα πούμε πολλά μιας και οι θέσεις της είναι γνωστές, ξεχνώντας πολλές φορές τα κηρύγματα αγάπης, που πλέον ούτε αυτά βγάζει. Η θρησκεία, από την πρώτη κιόλας στιγμή της καθιέρωσης της στην κοινωνία, δεν έπαψε να ασκεί επιρροή και πιέσεις στη διαμόρφωση του κοινωνικού χώρου. Πρέπει να της αναγνωρίσουμε ότι τα πάει περίφημα.
Ηθική και νόμος
Οι ηθικές και νομικές παράμετροι της τεχνικής διακοπής της εγκυμοσύνης επικεντρώνονται στο κατά πόσο το έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος και ως εκ τούτου η άμβλωση ως ανθρωποκτονία. Ο νόμος σε συνεργασία με την ιατρική, ορίζει πότε ένα σύνολο κυττάρων συνιστούν ανθρώπινο οργανισμό και πότε όχι. Τα χρονικά όρια, με ανώτατο των 24 εβδομάδων αποτελούν ένα δείκτη προς αυτή την κατεύθυνση.
Ελληνική νομοθεσία και πραγματικότητα
Η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει την έκτρωση μέχρι τη 12η εβδομάδα κύησης.Στην χώρα μας καταγράφονται ετησίως 40.000 εκτρώσεις, οι οποίες πραγματοποιούνται από κορίτσια κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, με το συνολικό αριθμό να υπολογίζεται ότι ανέρχεται στις 300.000. Οι αριθμοί αυτοί, ίσως θα έπρεπε να προβληματίσουν την πολιτεία, για το κατα πόσο τελικά ενημερώνει τα παιδιά και τους νέους για την μετέπειτα σεξουαλική τους ζωής. Το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής, δεν πρέπει να αποτελεί ταμπού το 2016.
Ο νεοσυντηρητισμός απλώνεται στην Ευρώπη ακουμπώντας κατακτήσεις χρόνιων αγώνων.
Το δικαίωμα στην άμβλωση, συνδέεται άμεσα με το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματος των γυναικών και την εκούσια επιλογή για το πότε και το αν θα επιλέξουν να γίνουν μητέρες.
Το να φέρνεις έναν άνθρωπο στον κόσμο, είναι κάτι φοβερά σπουδαίο και συγκινητικό, φαντάζομαι. Κάποιοι όμως το χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους. Αυτό είναι το θέμα πραγματικά; Να φέρουμε ένα παιδί με κάθε κόστος στο φως; Να το έχουμε να του λέμε ότι αν δεν ήταν αυτό, θα είχαμε προκόψει περισσότερο στη ζωή μας;
Δεν πρόκειται για αναγκαίο κακό! Είναι μια ανάγκη για μοίρασμα και παραμέρισμα του Εγώ και αυτό δεν μπορεί να γίνει με εξαναγκασμό. Ένα παιδί χρειάζεται να μεγαλώνει ελεύθερο, χωρίς φυλακισμένους γονείς που θα το μετατρέψουν σε ένα κράμα απωθημένων και ενοχών.
Όσο για όλους αυτούς τους φανατικούς ανά τον κόσμο, θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον αν έδειχναν την ίδια ευαισθησία και μαχητικότητα απέναντι σε κάθε απόπειρα αφαίρεσης της υπάρχουσας ζωής στους πολέμους και στις αιματηρές αντιπαραθέσεις των ανθρώπων.
Ακούστε τις φωνές των λαών, που σπαράζουν από τα δεινά των ισχυρών. Δεν υπάρχουν αμαρτίες, μόνο επιθυμίες. Αν υπάρχει Θεός, σίγουρα δεν μοιάζει με θρησκεία και δεν θα σας τιμωρήσει αν είστε ευτυχισμένοι με τις επιλογές σας! Οι θρησκείες άλλωστε μοιάζουν με τις πυγολαμπίδες… για να λάμψουν, θέλουν σκοτάδι!
