Είναι αυτή η στιγμή, που λέμε ΑΛΗΘΕΙΕΣ, αγαπητέ Προβοκάτορα. Την ώρα που οι περισσότερες φίλες μου έχουν, ήδη, φτιάξει κορμί ενόψει καλοκαιριού και όχι μόνο, μιας κι έχουν κάνει αγαπημένη ρουτίνα τη γυμναστική, είμαι κι εγώ, που έκοψα μαχαίρι το γυμναστήριο.
Για να είμαι ειλικρινής, αν και ξέρω πολύ καλά πόσο καλό κάνει η τακτική άσκηση (senior health editor είμαι, διάολε!), δεν είμαι φαν του σπορ. Και κάθε φορά που ξεκινάω γυμναστική, είτε είναι περπάτημα, είτε πιλάτες, είτε trx, το κάνω λες και είναι αγγαρεία.
Όμως είναι ίσως η πρώτη φορά που, αφότου σταμάτησα, νιώθω ότι το σώμα μου το ζητάει. Κι όχι μόνο αυτό. Μέσα σε αυτούς τους μήνες, που έχουν να με δουν στο γυμναστήριο (κι ας έχω προπληρώσει μια άκρως γενναιόδωρη συνδρομή) παρατήρησα κάποιες αλλαγές, που καθόλου δεν μου αρέσουν.
Θες να μάθεις τι μου συνέβη; Έχουμε και λέμε…
1. Δεν κάνω καλό ύπνο
Το πρωί ξυπνάω σαν 8 καρώ, με πονάκια στη μέση και θέλω λίγα λεπτάκια για να… ισιώσω. Και μην ακούσω το χαριτωμένο «ου γαρ έρχεται μόνον…».
2. Πήρα βάρος
Και δεν ξέρω, καν, πόσο. Γιατί δεν τολμώ να ανέβω στη ζυγαριά. Πάντως, μάλλον ξαναπήρα τα περισσότερα από όσα είχα καταφέρει να χάσω. Τραγικό.
3. Οι μυς εξαφανίστηκαν
H αίσθηση του σώματός μου δεν είναι, πια, η ίδια.
4. Αντίο αντοχή
Δοκίμασα χθες να ανέβω με τις σκάλες στον 4ο όροφο και κάπου στον τρίτο άρχισα να λαχανιάζω.
5. Έχει χαλάσει η διάθεσή μου κι έχω στρες
Οι ενδορφίνες μου κοιμούνται μάλλον, τι να πω…
6. «Λογοδοτώ» στα παιδιά μου
Κι αυτό διότι δεν τους δίνω, πλέον, το καλό παράδειγμα.
7. Έχω λιγούρες
Για όλα τα «απαγορευμένα». Και ενδίδω.
Ηθικό δίδαγμα:
Πέρα από την εμφάνιση με μαγιό, που πλησιάζει απειλητικά, «για σένα νοιάσου και γυμνάσου» (ουφ, τα ‘πα και ξαλάφρωσα).
