Πριν από κανά διβδόμαδο, δύο από Προβοκάτορες συντάκτες (ονόματα δεν λέμε) είχαν μια συζήτηση επιπέδουν σχετικά με τα καθέκαστα που καίνε την επικαιρότητα:
“Ρε συ μαλάκα μου, πώς γίνεται να έχει μία γυναίκα τρίχες στο χέρι; Δεν τα βλέπουν οι δικοί τους; Πώς μπορούνε δηλαδής;“, έλεγε ο ένας, “τι να σου πω ρε ψηλέ! Άβυσσος η ψυχή τους. Και δεν μπορούμε και να γράψουμε κάτι σχετικά με αυτό, γιατί θα μας κατηγορήσουν για σεξισμό και πάει λέγοντας“, απαντούσε ο άλλος.
Και να που συνωμότησε το σύμπαν και πέσαμε πάνω στα αποτελέσματα μιας έρευνας η οποία επαναφέρει το ζήτημα στο προσκήνιο. Και να θέλουμε να αγιάσουμε, δεν μας αφήνουν…
Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: Άλλο πράγμα ο σεξισμός κι άλλο η απλή καταγραφή μιας προτίμησης. Οι γυναίκες είναι όμορφες όπως και να επιλέγουν οι ίδιες να είναι, μακριά από εμάς τα στερεότυπα και οι… κουκλικισμοί. Επομένως, το πόση τριχοφυΐα επιλέγει κάθε μία εξ αυτών να μένει σε κοινή (και όχι μόνο) θέα, είναι μια προσωπική επιλογή και ως τέτοια τη σεβόμαστε όσο δεν πάει.
Το γεγονός αυτό, όμως, δεν αναιρεί το δικαίωμα στην προτίμηση.
Μιλώντας, λοιπόν, για προτιμήσεις…
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά
Και να συνεχίσουμε με τα περισσότερο εξειδικευμένα…
Φανταζόμαστε πως η πλειοψηφική τάση που θέλει τις γυναίκες “περιποιημένες”, πηγάζει από άντρες που έχουν κατανοήσει ότι η περιποίηση των επίμαχων σημείων είναι κάτι το αμφίδρομο. Δεν μπορείς, κύριέ μου, να απαιτείς χωρίς να δίνεις. Γι’ αυτό, το νου σου και την ξυριστική σου!
Κι αφού μας απάντησαν όπως μας απάντησαν από τα ξένα, καλό είναι να μάθουμε και το τι παίζει στη γειτονιά μας.
Τι λες, αεφέ;
