Το Off the Hook Festival, για άλλη μια φορά, ήταν μια ωδή στη δυναμική της hip hop κουλτούρας. Αυτή τη φορά, ο νέος χώρος στο ΟΑΚΑ μετέτρεψε το φεστιβάλ σε κάτι παραπάνω από απλώς μια συνάντηση 30.000 αφοσιωμένων θεατών. Ήταν ένα σκηνικό όπου η μουσική, η ενέργεια και οι ιστορίες της ζωής ενώθηκαν σε ένα χορό που δε σταματούσε μέχρι τα μεσάνυχτα.
Όπως πάντα, η Παρασκευή ήταν η μέρα που έκλεψε τις καρδιές μας. Το κοινό έφτανε από νωρίς, με τις προσδοκίες να κρέμονται σαν τις πινακίδες νέον πάνω από τα κεφάλια μας, αναζητώντας αυτή την έντονη εμπειρία που μόνο το hip hop μπορεί να προσφέρει. Το line-up της πρώτης ημέρας ήταν γεμάτο με καλλιτέχνες που, σε κάθε beat, μας θύμιζαν γιατί το rap είναι τόσο βαθιά συνδεδεμένο με την αλήθεια και τη ζωή. Ο Half Quickie, νεαρός και με πολλή ενέργεια, ξεσήκωσε το κοινό, δημιουργώντας τον ιδανικό προθάλαμο για αυτό που θα ακολουθούσε.
Η σκηνή μεταμορφώθηκε όταν ανέβηκαν οι Delinquent Habits. Αυτοί οι Chicano rap θρύλοι, με τη χαρακτηριστική ενέργεια και τις ασταμάτητες ρίμες τους, οδήγησαν το κοινό σε μια κατάσταση εκστατικής τρέλας. Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Ο Θεσσαλονικιός Σαντάμ ανέβασε τη θερμοκρασία και τη συγκίνηση του κοινού με στίχους που μιλούσαν για τη σκληρή πραγματικότητα των δρόμων και την προσωπική του διαδρομή προς τη λύτρωση. Κάθε λέξη του χτυπούσε σαν χαστούκι, σαν να μας ξυπνούσε από ένα όνειρο και να μας θύμιζε ότι η ζωή είναι εδώ και τώρα.
Ήταν, όμως, ο Εθισμός που έκλεψε την παράσταση, σε ένα από τα πιο συγκινητικά και έντονα σημεία της βραδιάς. Όταν οι οθόνες φωτίστηκαν με το όνομά του, το κοινό δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την έκρηξη συναισθημάτων. Η συγκίνηση ήταν διάχυτη, με τα κινητά να φωτίζουν το στάδιο και τα λόγια του «Ένα ευχαριστώ στο κοινό που μ’ αγκάλιασε, γίναμε ένα» να μας υπενθυμίζουν πόσο δυνατή είναι η σύνδεση μεταξύ καλλιτέχνη και ακροατή.
Και τότε, ανέβηκε στη σκηνή ο Aitch. Αν και ήταν η πρώτη του φορά στην Ελλάδα, η ενέργεια που μετέδωσε ήταν απίστευτη. Τα κομμάτια του, από την καρδιά του Μάντσεστερ, βρήκαν το δρόμο τους μέσα από τα ηχεία και κατέληξαν στις ψυχές μας. Ήταν σα να είχε γεννηθεί για να βρεθεί σε αυτή τη σκηνή, να μοιραστεί τις ιστορίες του με ένα κοινό που μπορεί να μην καταλάβαινε κάθε λέξη, αλλά ένιωθε κάθε beat.
Η κορύφωση της βραδιάς δεν ήταν τίποτα άλλο από τον Λεξ. Το όνομά του έχει γίνει συνώνυμο της ελληνικής hip hop σκηνής, και κάθε του εμφάνιση είναι μια εμπειρία που θυμίζει πώς η μουσική μπορεί να ενώνει, να αναταράζει και να θεραπεύει ταυτόχρονα. Όταν άρχισε να ραπάρει, το κοινό έγινε ένα με τον ρυθμό, τραγουδώντας κάθε λέξη, σαν να ήταν το τελευταίο τους τραγούδι.
Το Σάββατο, όμως, δεν ήταν καθόλου λιγότερο δυναμικό. Οι Wang και Dani Gambino ξεσήκωσαν τη νεότερη γενιά, ενώ οι Λόγος Τιμής απέδειξαν ότι η μουσική τους μπορεί να συγκινεί ανθρώπους κάθε ηλικίας. Σε ένα hip hop φεστιβάλ, η συγκίνηση δεν κρύβεται. Είναι στους στίχους, στις στιγμές που τα λόγια αγγίζουν προσωπικές χορδές, κάνοντας το κοινό να θυμηθεί, να αναρωτηθεί και να συνδεθεί.
Το Off the Hook δεν ήταν απλώς ένα φεστιβάλ. Ήταν μια γιορτή που ξύπνησε τον υπαρξιακό μας πυρήνα, που μας έκανε να νιώσουμε μέρος μιας ευρύτερης κοινότητας, όπου κάθε ρίμα, κάθε beat και κάθε χορευτική κίνηση ήταν ένα κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Από τους SMIF-N-WESSUN που γιόρτασαν τα 31 χρόνια κοινής πορείας τους μέχρι τη Santa Salut που με την παρουσία της γέμισε τη σκηνή με φωνή και δύναμη, ήταν όλοι εκεί, για να μας θυμίσουν γιατί αγαπάμε αυτή τη μουσική. Ήταν ένα διήμερο που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μας, όχι μόνο για τη μουσική, αλλά για τη συναισθηματική επανασύνδεση με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Όταν τα φώτα έσβησαν και οι ήχοι σίγασαν, η γλυκιά κούραση μας συνόδευσε σπίτι. Το Off the Hook δεν είναι απλώς ένα φεστιβάλ hip hop στην Αθήνα. Είναι ένα σημείο συνάντησης. Είναι μια εμπειρία που μας ανανεώνει και μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί, μια υπενθύμιση ότι, ακόμη και σε μια πόλη με κίτρινα ταξί και κορίτσια που μοιάζουν με τριαντάφυλλα, η μουσική παραμένει η αληθινή μας γλώσσα.
