Cat Café: Πήγαμε στο πρώτο μαγαζί της Αθήνας με γάτες

Ήταν από εκείνες τις Δευτέρες που ο καιρός θύμιζε περισσότερο καλοκαίρι, παρά φθινόπωρο. Περπατούσα στον πλακόστρωτο δρόμο του Θησείου, με προορισμό ένα μέρος που ήθελα καιρό να επισκεφθώ. Συγκεκριμένα από τον Σεπτέμβριο όταν και συστήθηκε στο κοινό. Ανάμεσα σε τουρίστες και κόσμο που απολάμβανε τον καφέ του, έφτασα στη Νηλέως 54, εκεί όπου η βεραμάν πόρτα του πρώτου cat café της Αθήνας ταιριάζει υπέροχα στο urban στοιχείο της οδού. Η Ναταλί και ο Δημήτρης βρίσκονται πίσω από το υπέροχο concept, το οποίο δεν είναι απλά μοναδικό στην Αθήνα, αλλά είναι μοναδικό και στην Ευρώπη και την Ασία.

Κι αυτό γιατί σε αντίθεση με όλα τα cat café του εξωτερικού, οι γάτες εδώ μπορούν να υιοθετηθούν. Κι αυτός ήταν ο σκοπός, άλλωστε. Να βρουν ένα ζεστό σπίτι. Χτυπώντας την πόρτα του cat café, η Ναταλί με καλώς όρισε όλο χαμόγελο. Μου εξήγησε τους κανόνες που πρέπει να ακολουθήσω, -όλοι οι επισκέπτες ενημερώνονται πριν μπουν στο εσωτερικό του-, αφού πρώτα πλύνω τα χέρια μου στον ειδικό χώρο που έχουν διαμορφώσει και περάσω από τον αντιμικροβιακό τάπητα. Είναι σημαντικό ο χώρος να παραμένει καθαρός για τις γάτες που φιλοξενούνται εκεί, οι οποίες εκείνη τη στιγμή ήταν 11 στον αριθμό τους, αν και όπως είπε η Ναταλί, οι δύο εξ αυτών είχαν ήδη περάσει σε φάση υιοθεσίας.

Έκατσα σε ένα από τα τραπεζάκια, ήσυχα για να μην τις ενοχλήσω από τη μεσημεριανή σιέστα. Ο Στορμ (τον λένε έτσι επειδή βρέθηκε σε κακοκαιρία), ο οποίος ήταν καινούριος στο cat café φρόντισε να κάνει αισθητή την παρουσία του παίζοντας και ζητώντας χάδια. Αντ’αυτού, η Άρια ήρθε και έβαλε το κεφάλι της στο πόδι μου για να ξαποστάσει λίγο. «Οι γάτες μάς επιλέγουν και η Άρια μάλλον σε επέλεξε», μου είπε ο Δημήτρης, ενόσω εγώ φρόντιζα να μην ενοχλήσω και ξεβολέψω την μικρή κυρία.

«Στην Αρχαία Αίγυπτο οι γάτες λατρεύονταν σαν Θεές. Ήταν το ιερό τους ζώο. Ολόκληρες τελετές γίνονταν προς τιμήν τους, ενώ όταν μία γάτα πέθαινε, όλοι στην οικογένεια ξύριζαν τα φρύδια τους ως ένδειξη πένθους».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, πώς ξεκίνησε η ιδέα;

Όλα ξεκίνησαν από ένα ταξίδι στην Σεούλ. Τότε επισκέφθηκα ένα café αποκλειστικά με γάτες, αν και αυτό που έχουμε δημιουργήσει εμείς εδώ, δεν έχει καμία σχέση. Το συγκεκριμένο στυλ έχει ξεκινήσει από την Ταϊβάν το 1997 και γρήγορα εδραιώθηκε στην Ασία. Συνήθως εκεί τα έχουν σε ορόφους, είναι περισσότερο σαν ατραξιόν. Δεν έχουν αυτό το παρεΐστικο στυλ με την αυλή. Τα γατάκια εκεί είναι οικόσιτα, είναι ράτσας, και όχι αδέσποτα. Και φυσικά δεν είναι προς υιοθεσία. Πληρώνεις ένα αντίτιμο για να μπεις, ενώ εμείς έχουμε απλά ελάχιστη κατανάλωση.

Μαζί με τον Δημήτρη είχαμε επισκεφθεί αντίστοιχα cat café στην Αγγλία, την Ολλανδία και την Γαλλία. Αλλά ούτε στην Ευρώπη δεν ήταν για υιοθεσίες. Διατηρούσαν εννοείται τον χώρο καθαρό για τις γάτες, οι πελάτες σέβονταν τους κανόνες, αλλά ως εκεί. Εμείς εμπνευστήκαμε το στυλ της υιοθεσίας εξαιτίας της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα, καθώς έχουμε εκατομμύρια αδέσποτα. Θέλαμε να έχει ένα κοινωνικό αντίκτυπο, να βγαίνει κάτι από όλο αυτό. Να μην είναι μια απλή καφετέρια με γάτες.

Ο κόσμος έχει ανταποκριθεί;

Ναι. Όλοι όσοι έρχονται εδώ είναι γατόφιλοι. Το 99% έχουν ήδη γάτα στο σπίτι, οπότε ξέρουν και πώς να συμπεριφέρονται στις γάτες. Εμείς με τη σειρά μας τους ενημερώνουμε για βασικούς κανόνες που υπάρχουν, όπως για παράδειγμα όταν μια γάτα κοιμάται δεν την ενοχλούμε, δεν την τραβάμε και δεν την ταϊζουμε τίποτα από αυτά που τρώμε εμείς (έχουν δική τους τροφή). Φυσικά, τους ενημερώνουμε επίσης πως οι γάτες είναι από τη Ζωοφιλική Ένωση της Ηλιούπολης.

Αν βρούμε ένα γατάκι μπορούμε να το φέρουμε απευθείας σε εσάς;

Όχι, γιατί αν μας φέρεις ένα γατάκι και το αφήσεις, αυτό θεωρείται εγκατάλειψη. Γι’αυτό συνεργαζόμαστε με τη Ζωοφιλική της Ηλιούπολης, ώστε να έχουμε τον έλεγχο και την αξιοπιστία πως τα γατάκια είναι εμβολιασμένα, τσιπαρισμένα, με βιβλιάριο.

Μπορώ να φέρω όμως την γάτα μου εδώ;

Όχι. Κι αυτό γιατί δεν γίνεται να πάρεις την γάτα από το σπίτι που έχει μάθει, γιατί στρεσάρεται. Και πες ότι η δική σου γάτα είναι εκπαιδευμένη, οι γάτες όμως που είναι εδώ θα αγχωθούν. Γιατί γνωρίζουν η μία την άλλη και εγκλιματίζονται μεταξύ τους. Σκέψου ότι έρχονται Κυριακή βράδυ, και Δευτέρα – Τρίτη είμαστε κλειστά, ώστε να έχουν τον χρόνο τους να συνηθίσουν. Το έχουμε κάνει το μοντέλο με τέτοιο τρόπο, ώστε πρώτα να μυρίζουν τον χώρο, να τον βλέπουν, να διαλέξουν ένα σποτ να κρυφτούν αν φοβούνται και μετά να έρχεται ο κόσμος. Όλα θέλουν τον χρόνο τους κι εμείς το σεβόμαστε.

Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται για να υιοθετηθεί ένα γατάκι;

Εδώ έχουμε κάποια QR -έχουμε και ένα βιβλιαράκι με όλες τις λεπτομέρειες-, και σε αυτό υπάρχει μέσα μία φόρμα υιοθεσίας, την οποία συμπληρώνεις με το όνομα του γατιού που σε ενδιαφέρει. Επιπλέον θα βρεις κάποιες έτοιμες ερωτήσεις τις οποίες θα χρειαστεί να συμπληρώσεις εξίσου, σχετικά με το που ζεις, αν μένουν άλλα άτομα, αν έχεις άλλες γάτες κλτ. Εμείς τα στέλνουμε στη Ζωοφιλική κι εκείνη αναλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα, γιατί τα γατιά είναι ουσιαστικά δικά τους. Εμείς τα φιλοξενούμε μέχρι να βρούν το μόνιμο σπίτι τους.

Αυτό σαν concept μακροπρόθεσμα μπορεί να έχει απήχηση;

Ο σκοπός μας από την αρχή ήταν οι υιοθεσίες, δηλαδή να φέρουμε σε επαφή κόσμο που δεν έχει γάτα, να έρθει να αλληλεπιδράσει, να χαϊδέψει και στο τέλος να συγκινηθεί. Να τον κερδίσει η γάτα. Μέχρι τώρα έχουμε μόνο γατόφιλους, οπότε περιμένουμε το δεύτερο κύμα, δηλαδή να φέρουν οι γατόφιλοι έναν φίλο που δεν έχει γάτα, να έρθει σε επαφή και να γίνει το mix and match. Να μάθει δηλαδή για τις γάτες, γιατί είναι παρεξηγημένο ζώο. Εμείς αυτό θέλουμε να κάνουμε, να βάλουμε τον κόσμο στη διαδικασία να σκεφτεί και να έχει την γάτα ως συντροφιά του.

Οι γάτες με τον κόσμο δεν αναστατώνονται γιατί επικρατεί μια απόλυτη ηρεμία στο μαγαζί. Γι’αυτό έχουμε και λίγα τραπέζια. Παίζουμε εντωμεταξύ και τζαζ που είναι χαλαρωτική.

Πώς θα θέλατε να δείτε το cat cafe;

Εμείς κάναμε την αρχή, με όλες τις δυσκολίες. Θέλουμε να γίνει σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη. Με τόσα αδέσποτα είναι κρίμα να είναι μόνο ένα. Στην καραντίνα όλοι πήραν γάτες και σκύλους και μόλις τελείωσε τα άφησαν μετά στο δρόμο. Αυξήθηκε εκθετικά ο αριθμός των αδέσποτων μετά την καραντίνα, έρχονται και μας το λένε και οι εθελοντές.

Αλήθεια, εσείς είχατε γάτες από μικροί;

Καμία σχέση. Εγώ είχα τρεις σκύλους για 19 χρόνια (Ναταλί). Όταν πέθανε και το τελευταίο μου σκυλάκι, μου φέρανε μια γατούλα που γεννήθηκε σε έναν κήπο. Την υιοθέτησα και από τότε ξεκίνησα να λατρεύω τις γάτες, γιατί μέχρι τότε δεν είχα κι εγώ επαφή.

Αξίζει να σημειωθεί πως στο cat café θα βρείτε να αγοράσετε και αντικείμενα που σχετίζονται, φυσικά, με τις γάτες. Όπως κουτάλια, κούπες, τετράδια, scrunchies και πολλά ακόμα. Να έχετε στο νου σας πως λειτουργεί με κράτηση, ώστε να μπορούν η Ναταλί και ο Δημήτρης να κρατήσουν τον αριθμό των επισκεπτών σε μια ισορροπία.

Τέλος, όπως εξήγησαν η Ναταλί και ο Δημήτρης, το υπέροχο που συμβαίνει στο cat café είναι πως όχι μόνο βλέπουν ανθρώπους να έρχονται μόνοι τους, μιας και η παρέα τους είναι οι γάτες, αλλά έχουν παρατηρήσει και παρέες να γνωρίζονται μεταξύ τους και μετά να το επισκέπτονται μαζί. Ή ανθρώπους που κάθονται όλοι γύρω-γύρω και παίζουν με μια γάτα. «Χαιρόμαστε που ενώ τους βλέπουμε να μπαίνουν αγχωμένοι, τελικά να φεύγουν με άλλη αύρα. Χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Είναι σαν ψυχοθεραπεία».