Πώς ήταν η προτουριστική Μύκονος; Φυσικά και έχουμε αναρωτηθεί και οι απορίες μας λύθηκαν βλέποντας τις φωτογραφίες του Konrad Helbig. H Μύκονος ήταν ένας αγνός κι ανόθευτος παράδεισος κι εκείνος ένας Γερμανός φωτογράφος, ιστορικός τέχνης και αρχαιολόγος.Το φωτογραφικό έργο του Helbig φυλάσσεται στα αρχεία της Deutsche Fotothek στη Δρέσδη και περιλαμβάνει 160.000 φωτογραφίες, εκ των οποίων οι 60.000 είναι έγχρωμες διαφάνειες.

Αυτή η απλότητα ήταν ακριβώς αυτό που έδωσε στη Μύκονο μια αίσθηση ελευθερίας, Oι ντόπιοι, οι μικρές βάρκες, οι λευκοί δρόμοι και ένας τρόπος ζωής πολύ διαφορετικός από αυτόν των μεγαλουπόλεων. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήρθε η ώρα της ευημερίας και της ανάπτυξης – άνθρωποι από όλο τον πλανήτη άρχισαν να έρχονται στη Μύκονο.Τη δεκαετία του 1970, γκέι ζευγάρια ανακάλυψαν τη Μύκονο. Στο νησί κανείς δεν τους έκρινε. Καλωσόρισε τον γυμνισμό και την ομοφυλοφιλική κοινότητα στις ακτές του. 

Οι πρώτοι τουρίστες πάτησαν το πόδι τους στη Μύκονο τη δεκαετία του ’20. Αρχαιολόγοι και λάτρεις της αρχαιότητας με το νησί της Δήλου να είναι ο καθορισμένος προορισμός τους. Στη συνέχεια, το 1925, καταγράφονται οι πρώτες μάζες Ελλήνων και ξένων παραθεριστών, οργανωμένες κυρίως από Αθηναίους-Μυκονιάτες και φίλους τους.

Η διασημότητα της Μυκόνου ξεκινά με τη μεγάλη δεκαετία του ’60, όταν ο Έλληνας μεγιστάνας της ναυτιλίας, Αριστοτέλης Ωνάσης, εμφανίζεται στο γιοτ του με τη ντίβα της όπερας, Μαρία Κάλλας  και αργότερα με το “Jackie O”, ενώ αστέρες του κινηματογράφου, όπως η Grace Kelly , Η Brigitte Bardot και η Sophia Loren είναι μέρος των διεθνών jet-setters που κοσμούν τις ακτές της.

​Η Μύκονος, στις δεκαετίες 60-70 γίνεται ένα νησί γεμάτο καλλιτέχνες, Jetsetters και μποέμ τύπους.Και έτσι αρχίζει η μεταμόρφωση του νησιού. 

Το Pierro’s, το πρώτο gay bar του νησιού, ανοίγει το 1973, καθιστώντας τη Μύκονο τη διεθνή Μέκκα των gay-friendly bar. 

Πίσω στη δεκαετία του ’60 ένα κάμπινγκ και ένα εστιατόριο νότια της Μυκόνου που ιδρύθηκε από τον Freddy (Φρέντυ Δακτυλίδης) σύντομα θα ονομαστεί Paradise.Οι χίπις έφεραν το γυμνισμό στη Μύκονο τη δεκαετία του 1960 στη συγκεκριμένη παραλία.

Μέχρι το 1955 η Μύκονος ήταν ένα νησί που δεν είχαν όλοι ρεύμα, χωρίς αυτοκίνητα και τρεχούμενο νερό. Χωρίς αεροδρόμιο. Χωρίς τουρίστες.