Μέσα Ιουλίου, τον πρώτο απ’ όλους μήνα, που ο άνθρωπος κατοικεί στη γη, χωρίς να ρωτάει κάθε μισή ώρα “Τι θα κάνεις ρε συ, το καλοκαίρι;”. Αν γίνει η στραβή και κάποιου του ξεφύγει, η παρέα έρχεται σε αμηχανία, οι παλάμες ιδρώνουν, κάποιος ψελλίζει “47 νέα κρούσματα, τα 32 εισαγόμενα”. Κάποιος θα αναρωτηθεί αν επιτρέπεται τελικά το “ελεύθερο” στο Αγκίστρι και θα ακουστούν σκόρπια 2,3 εξοχικά, που πας με αμάξι οπότε δεν είναι τόσο φοβιστικό.  

Για τους πιο τολμηρούς, για εμάς που μας στέρεψε ο χειμώνας, θα φασκιωθούμε με μάσκες, θα βγάλουμε αντισηπτικά λέπια, θα καβαλήσουμε καράβια και γεια σας. Το πολύ σε 11 ώρες, θα βρεθούμε από τον Πειραιά στην Αστυπάλαια, το hip διακοπονήσι που καλύτερα, δεν περάσαμε πουθενά.

Στα Δωδεκάνησα που λες υπάρχει μια Κυκλάδα, με ολόλευκα σπίτια και μπλε πορτοπαράθυρα, ένα νησί που μοιάζει με γαλανόλευκη πεταλούδα γεμάτη φούξια μπουκαμβίλιες, που γαντζώνονται στα πλακόστρωτα σοκάκια, φτάνοντας μέχρι τον 14ο αιώνα, μέχρι το “κάστρο της Αστροπλιάς”.

Σκαρφαλώνοντας στο πανέμορφο Κάστρο μπορείς να ξεκουραστείς χαζεύοντας τα δύο φυσικά λιμάνια του νησιού μέχρι να χαράξει, ή μέχρι να νυχτώσει. Άπαξ όμως και νυχτώσει, θα πρέπει να διακτινιστείς στο Πανόραμα ή στο Μύλο ή έστω στην Άρτεμη για τα ποτά σου και τα σχετικά.

Από παραλίες, βουτάς με σαγιονάρα σε καϊκάκι, βάζεις αντηλιακό και φτάνεις στην αμμουδιά στα Καμινάκια ή στις Βάτσες. Αν μας πρόλαβες και έχεις ήδη κουτσούβελα, πάρτα και πήγαινε τα στον Άγιο Κωνσταντίνο ή στο Λιβάδι που είναι ωραία και οικογενειακά, και άσε για εμάς το βότσαλο στο Τζανάκι, που μπορούμε να κυκλοφορήσουμε και τσιτσίδι.

Προφανώς και  δεν πρέπει να ξεχάσεις να πας στη Σπηλιά του Δράκου με τους σταλαγμίτες που σε περνούν από το “Βαθύ”, ένα ψαροχώρι στρυμωγμένο στη χρονοκάψουλα, που αν είσαι τυχερός θα συνοδεύσουν δελφίνια και φώκιες.

Δεν ξέρουμε πως ακριβώς θα διαμορφωθεί φέτος η φάση, αλλά στην Αστυπάλαια τον 15Αύγουστο γίνεται ένα πανηγύρι τρικούβερτο με βιολιά και λαούτα, με αρνάκι γεμιστό να ξεχάσεις από πού ήρθες και που δεν θα επιστρέψεις.

Πριν τσεκάρεις τις φωτογραφιάρες που ακολουθούν απ’ το νησί που έχουν τιμήσει ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΤΖΙΦΡΑΚΓΕΤΑ, μη ξεχάσεις τη μονοήμερη στα γειτονικά, ακατοίκητα νησιά Κουνούπι, Κοντσομύτη και Πλακίδα.