Στη μια άκρη του έντυπου σεξ ήταν ο Hugh Hefner και στην άλλη ο Al Goldstein. Ο ένας έλαμπε από χλιδή, πολυτέλεια και λούσα, ο ένας έμοιαζε με αρουραίο που μόλις είχε ξεμυτίσει από βαρέλι με γράσσα. Ο εκδότης του Playboy κι ο εκδότης του Screw. Ο Hugh εξακολουθεί να παριστάνει το τζόβενο σε ηλικία 87 ετών, ο Al εγκατέλειψε προ ολίγων ημερών τα εγκόσμια στα 77 του. Αιτίες, ένα σωρό. Ζαχαροδιαβήτης, εγκεφαλικό, άνοια, μπήκαν όλες στο μίξερ και τον ξαποστείλανε. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, δεν αντιδρούσε καν στα εξωτερικά ερεθίσματα…

Ποιος, ο Al Goldestein που είχε καταφέρει μια εποχή να ερεθίσει ολόκληρο το Δυτικό ημισφαίριο! Ο άνθρωπος με το ξετσίπωτο, πρόστυχο, χυδαίο περιοδικό που στοίχειωσε τα υγρά όνειρα εκατομμυρίων αρσενικών. Το Screw κυκλοφόρησε το 1968, στην τούρλα μιας εκρηκτικής δεκαετίας, και τάραξε τα νερά. Γιατί; Διότι πήρε το σεξ απ’ το χεράκι, το έβγαλε απ’ το μπουντουάρ και το σαλόνι και το βύθισε στον υπόνομο. 

Ο Al Goldstein ήταν ο πρώτος που μετέφερε στο χαρτί τη γλώσσα της τσόντας, φροντίζοντας να εμπλουτίσει τις σελίδες του περιοδικού του με πορνό φωτογραφίες. Σχεδόν πορνό βεβαίως, μιας και η εποχή δεν επέτρεπε το πολύ χύμα, αλλά όσο πιο κοντά γινόταν στο real thing. Και τα αρσενικά τσίμπησαν ομαδόν! Τόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία του, που έφτασε κάποια στιγμή ο σεξοεκδότης να διαθέτει προσωπική περιουσία δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων, Rolls Royce με σοφέρ, ανάκτορο στη Φλόριντα και τριώροφο στο Μανχάταν. Το πάρτι, κράτησε πάνω κάτω τριάντα χρόνια.

Κι ύστερα ήρθε το ιντερνετ και τον τσάκισε. Σε αντίθεση με τον παμπόνηρο Larry Flynt που το είχε μυριστεί το θέμα, ο Al Goldstein (κι ο Bob Guccione, εδώ που τα λέμε) δεν διέθετε plan B. Την πάτησε μεγαλοπρεπώς και είδε τη μίνι αυτοκρατορία του να γκρεμίζεται. Μέσα σε λίγα χρόνια βρέθηκε άστεγος, άρρωστος και πεινασμένος να τον κυνηγάνε τέσσερα διαζύγια, χώρια οι αγωγές των ηθικοχριστιανικών συλλόγων. Η συντριβή του ήταν υπερθεαματική. Το Screw έκλεισε το 2003, λίγο αργότερα ήρθε η φουλ πτώχευση και στο τέλος ο Goldstein βρέθηκε να παρακαλάει για ψευτοδουλειές ολίγων δολαρίων την ώρα.

Ακόμη και σ’ αυτή την κατάσταση ωστόσο ποτέ δεν έχασε το μαχητικό του πνεύμα, ποτέ δεν απώλεσε τη διάθεσή του για καυγά. «Άμα είσαι θυμωμένος, είσαι ζωντανός», δήλωνε χαρακτηριστικά. «Και γιατί να μην θυμώνεις δηλαδή; Ένα σωρό πράγματα σε κάνουν να θυμώνεις: μας κλέβουν από παντού, στις εκλογές κερδίζει ο χειρότερος, οι καλοί την πατάνε διαρκώς και η κοινωνία βρωμάει…».