Στο πένθος βυθίστηκε ο κόσμος της τέχνης το απόγευμα της Κυριακής, όταν έγινε γνωστό ο θάνατος του Peter O’Toole. Ο αγαπημένος Lawrence της Αραβίας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 81 ετών, αλλά παράλληλα άφησε πίσω του και ένα μεγάλο έργο. Όπως και μερικά πολύτιμα μαθήματα ζωής…

* Αναρχικές, αυθαίρετες σεξουαλικές ορμές. Δεν υπάρχει άνδρας ή γυναίκα που δεν αγάπησε ή ενοχλήθηκε από αυτές.

* Δεν έχω κυνηγήσει ποτέ γυναίκες. Όταν ήμουν έφηβος, ίσως. Αυτές μας ψάχνουν και πρέπει να το μάθουμε αυτό πολύ γρήγορα. Αυτές αποφασίζουν. Εμείς απλώς… εμφανιζόμαστε. Δεν έχουν σημασία οι επιπολαιότητες του τύπου, «ψηλός», «όμορφος» και άλλα παρόμοια. Απλά εμφανιζόμαστε. Αυτές θα κάνουν τα υπόλοιπα.

* Είχα εμμονή να τη χάσω (την παρθενιά) για τέσσερα χρόνια. Πώς συνέβη; Ένα βράδυ, στην ύπαιθρο. Στα σκαλοπάτια, σε ένα παλιό παρεκκλήσι, δεν θα πω που. Δύο κορίτσια, ημιεπαγγελματίες. Εγώ και ένας άλλος μάγκας. Αγαλλίαση! Wow, ήταν πολύ καλό!

* Δεν νομίζω πως θα άλλαζα πολλά από την παιδική μου ηλικία.

* Έξι χρόνια, από το 1939 έως το 1945… Ήταν ζωή. Παιδεία ήταν οι εφημερίδες, οι βόμβες, οι Γερμανοί. Δεν είχαμε παιδική ηλικία. Είχαμε πόλεμο.

* Από τη μητέρα και τον πατέρα μου έμαθα την αντοχή. Τα πράγματα ήταν αρκετά σκληρά. Αλλά, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι ακόμη σκληρότερα.

* Σε όλους προτάθηκε ο ρόλος του Lawrence of Arabia. Marlon Brando, Greta Gardo, Groucho Marx. Σε όλους εκτός από εμένα. Όλοι τον απέρριψαν για διάφορους λόγους. Και ο David Lean είχε υποθηκεύσει τη ζωή του σε αυτήν την ταινία. Ο David είχε μια γυναίκα που επισκεπτόταν έναν guru. Και αυτός ο guru είχε δει ένα φίλμ με τον τίτλο The Day They Robbed The Bank Of England, όπου εγώ έπαιζα έναν χαζό Άγγλο υπάλληλο. Και ο guru της είπε πως μόλις είχε δει τον άνδρα που θα έπρεπε να παίξει τον Lawrence.

* Οι Βεδουίνοι έχουν ύψος περίπου 1,52. Έτσι πέρασα 2 χρόνια προσποιούμενος πως δεν ήμουν ψηλός. Έγινα… τηλεσκοπικός!

* Αγαπώ τις ταυρομαχίες. Λατρεύω το χορό, το θάρρος, το στυλ, αγαπώ την επιδεξιότητα. Αγαπώ τα πάντα σε αυτες.

* Όταν ήμασταν φοιτητές της δραματικής, μιμούμασταν τον John Gielgud, τον Richard Burton, τον Michael Redgrave, τον Larry Olivier. Είναι γλώσσα. Για τη γενιά μου, η υποκριτική, το θέατρο, τα θεατρικά έργα, είναι ανθρώπινη ομιλία με τη μορφή Τέχνης. Το να προσπαθήσεις να μετατρέψεις το ήδη υπάρχον υλικό και να πεις, «όχι, είμαι ανώτερος από αυτό το υλικό», αποτελεί μια στάση πολύ περίεργη. Θα ήμουν πολύ προσεκτικός, αν ήμουν στη θέση σου.

* Η Νέα Υόρκη σχεδόν πενήντα χρόνια πριν, ήταν ένα από τα πιο μαγευτικά μέρη. Και ένα από τα πιο αξιαγάπητα πράγματα που σου προσέφερε ήταν η δυνατότητα να παίξεις. Μπορούσες  να κάνεις οτιδήποτε, να πας οπουδήποτε, να πάρει οτιδήποτε, να «πάρεις» μαζί σου οτιδήποτε.

* Όλα όσα έχετε ακούσει για το αληθινό αμερικανικό πνεύμα – τη μητριαρχία, τη θηλυκότητα και την αντοχή – μπορείτε να τα βρείτε στην Kate Hepburn. Kate! Έδωσα την κόρη μου το όνομά της.

* Χρόνια αργότερα, στην Ιρλανδία, ήρθε η κόρη μου η Kate -ήταν εννέα ή δέκα τότε- και μου λέει, «μπαμπά, είναι μια γριά τσιγγάνα στην πόρτα». Ήταν μια τσιγγάνα που ζούσε σε κοντινή απόσταση που κλάδευε τα λουλούδια μας. Πηγαίνω λοιπόν στην πόρτα και της λέω, «όχι, ευχαριστώ, δεν χρειάζεται… Ω, γεια σου, Kate». Φορούσε (σσ. η Hepburn) τέσσερα μπουφάν. Ένα ανήκε στην Barrymore, ένα του Spencer Tracy, ένα δικό μου και ένα του Humphrey Bogart. Χακί παντελόνι και μπότες – αυτή η ήταν στολή της.

* Στις ιπποδρομίες, το πράσινο χρώμα θεωρείται γκαντέμικο. Για να είμαι ανυπάκουος, κατά κάποιο τρόπο μη εμφανή, φορούσα πάντα πράσινες κάλτσες. Από τότε που ήμουν 14.

* Για τον Θεό, όλοι έχουμε κάποιες εκκεντρικότητες. Είμαστε όλοι ανάπηροι με αυτές!

* Με τον Richard Burton ζούσαμε στην ίδια γειτονιά, στο Hampstead, πριν την Elizabeth Taylor, πριν οτιδήποτε. Θα ερχόταν εκείνος στο σπίτι μου ή θα πήγαινα εγώ στο δικό του. Και μετά, θα κουβαλούσε ο ένας τον άλλον στο σπίτι του. Η Elizabeth δεν ήταν μαθημένη σε αυτό. Μάλλον πίστευε πως ήμουν κακή επιρροή για εκείνον. Δεν ξέρω. Δεν με ενέκρινε. Και έτσι ξέσπασε μια διαμάχη ανάμεσα σε εμένα και τον Richard. Του είπα, «αν χρειάζεσαι άδεια για να έρθεις να με δεις, να πας να γαμηθείς, παλιομπάσταρδε»!

* Τώρα πίνω. Αλλά όχι όπως παλιά. Θεέ μου, ποιος θα μπορούσε;

* Ζούμε δημόσιες ζωές. Αν θέλεις να προστατέψεις την ιδιωτικότητά σου, σταμάτα το!

* Η κωμωδία είναι από τις πιο δύσκολες τέχνες. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ έναν καλό ηθοποιό που να μην μπορούσε να παίξει κωμωδία. Δεν ξέρω κανέναν ηθοποιό που να τη θεωρεί εύκολη.

* Η αγαπημένη μου μυρωδιά; Η άκαπνη πυρίτιδα. Αφού το όπλο έχει χρησιμοποιηθεί.

(Δημοσιεύτηκε το 2007, στο περιοδικό Esquire)