Κάποιοι σκεπτικιστές θα βρουν ένα ωραίο «πάτημα» για να ανακαλέσουν ανάλογα, σταλινικά ποσοστά, με αυτό της εκλογής του Αλέξη Τσίπρα ως υποψηφίου για την Κομισιόν, από τους συνέδρους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στη Μαδρίτη.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως με την εκλογή του αυτή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει το αρχηγικό του προφίλ, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Το θέμα είναι ποιος χρειάζεται περισσότερο τον άλλον.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά τον Αλέξη Τσίπρα ή ο Αλέξης Τσίπρας την Ευρωπαϊκή Αριστερά; Όλα συντείνουν πως η σωστή απάντηση είναι η… «Α».
Η εδώ και χρόνια «κοιμωμένη» Αριστερά στην Ευρώπη βρήκε «χώρο» για να «παίξει μπάλα» επειδή απλώς οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών την έβαλαν στο παιχνίδι. Έγινε αυτό που συμβαίνει παντού στον κόσμο. Ενεργοποιήθηκαν οι αντίρροπες δυνάμεις! Η Δεξιά πήγε… δεξιότερα, η Αριστερά ήρθε στο προσκήνιο και το Κέντρο μετατράπηκε από πρωταγωνιστής σε μουδιασμένος παρατηρητής των τεκταινομένων.
Το γεγονός πως το SPD μπήκε στη γερμανική κυβέρνηση, μάλλον αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Και για την Ελλάδα, αυτό δεν είναι καθόλου καλό νέο, μιας και τα όποια οφέλη της αντιπολίτευσης που θα έκανε στην κυβέρνηση της σιδηράς «Μέρκελ», πηγαίνουν περίπατο. Συνέβη δηλαδή κάτι ανάλογο με το δρόμο που ακολούθησαν αρκετά κεντροαριστερά κόμματα στην Ευρώπη.
Με το Κέντρο να καταβροχθίζεται, λοιπόν, μέσα σε αυτό το «Αριστερά – Δεξιά» περιβάλλον, ο Αλέξης Τσίπρας προβάλλει σαν τον «Ιησού που περπατά στο νερό». Το όνομά του φιγουράρει στα… παγκόσμια περιοδικά, αλλά ακόμη σαν… διανοητής! Σαν την «άλλη πρόταση», που μπορεί να υπάρχει μεν, αλλά ακόμη δεν έχει τα ερείσματα που θα την μετατρέψουν σε «κυρίαρχη πολιτική πρόταση».
Αυτό που θα πρέπει να υπερκεράσει ο Αλέξης Τσίπρας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, είναι το «φάντασμα του κομμουνισμού». Ακόμη και τώρα, με τον Ευρωπαϊκό Νότο να σπαράζει από την κρίση, οι πολίτες εμφανίζονται διστακτικοί να πάνε προς το μέρος του (πάλι άρωμα «Ιησού»), και ας τους καλεί! Και ας είναι πλευρά που φαίνεται να τους… ακούει περισσότερο από κάθε άλλον. Και αυτό μπορεί να εξηγηθεί ως «φόβος», κυρίως από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ψηφοφόρους.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι μοιάζει να έδωσαν πίστωση χρόνου στον νεαρό ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να ψηθεί… Αυτό λογικά θα γίνει και με την Ευρωπαϊκή Αριστερά στις εκλογές του Μαΐου. Αλλά αυτή η πίστωση χρόνου μπορεί να τον μετατρέψει σε «πυροτέχνημα». Και αυτό γιατί ένα «ηχηρό» εκλογικό μήνυμα ίσως κάνει τη Μέρκελ να σκεφτεί ξανά τη συνέχιση μιας πολιτικής με γνώμονα τη σφιχτή οικονομική πολιτική.
Όπως όλα στη ζωή, έτσι και στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, οι πράξεις του ενός μπορεί να μοιάζουν τόσο λίγες, μπροστά στις συγκυρίες που μπορεί να σε φέρουν στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων. Η Αριστερά στην Ευρώπη φημίζεται για τους… «προφήτες» που όμως «χάθηκαν» νωρίς! Θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας ο «Ιησούς» της Ευρωπαϊκής Αριστεράς; Θα φέρουν αυτά τα Χριστούγεννα έναν «Μεσσία» από τα Αριστερά; Πολλοί «μάγοι» τον ψάχνουν για χρόνια.
Δυστυχώς για τον ίδιο, τα θαύματα που καλείται να κάνει για να πείσει δύσπιστους, άπιστους και -κυρίως- πιστούς, είναι πολλά! Θα προλάβει να τα κάνει και να αποφύγει τη… σταύρωση; Γιατί, εάν δεν κερδίσει τις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, θα υπάρξουν πολλοί «Πόντιοι Πιλάτοι», που θα «νίψουν τας χείρας τους» για την πρωτοκαθεδρία του στο κόμμα.
