Ακούγοντας τα ονόματα κάποιων καλλιτεχνών ξεπηδούν σαν πίδακες οι ταυτόσημες λέξεις: μπουζούκια, πίστες να γλιστράνε από γαρύφαλλα, πρώτα ονόματα, ο πόλεμος της μαρκίζας, ιλουστρασιόν συνεργασίες και αθάνατα σουξέ. Λέξεις που παραπέμπουν σε αμαρτωλές εικόνες μιας εποχής, που το τίποτα αναγορευόταν σε ύψιστη αξία. Χατζηγιάννης, Ρέμος, Πλούταρχος. Τα… καλά παιδιά της πίστας, βλέποντας τα ζόρια να ‘ρχονται, αποφάσισαν να δοκιμάσουν τις αντοχές τους στις θεατρικές σκηνές. Στροφή στην ποιότητα λοιπόν, μήπως και σωθεί η αυταξία…

Η κρίση έδωσε το σήμα και εκείνοι, είτε από άγνοια κινδύνου είτε υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές τους, πήραν την απόφαση να εγκαταλείψουν τις αλκοολικές νύχτες με τους νταλκαδισμένους χορούς για κάτι νέο, εντελώς διαφορετικό απ΄ ότι μέχρι τώρα καταπιάνονταν.

Άλλωστε ο Έλληνας, αν και η διασκέδαση κυλάει στο DNA του, έχει περιορίσει αισθητά τις νυχτερινές εξόδους του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τα βγάλει πέρα οικονομικά. Πλέον θα βγει μία με δυο φορές την εβδομάδα, να διασκεδάσει σεμνά, χωρίς τις υπερβολές του παρελθόντος. Η οικονομική κρίση μεγάλωσε το αίσθημα της ευθύνης του για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στον τόπο του. Νιώθει υπεύθυνος (και είναι), ζητά παρηγοριά σε μια ψυχαγωγία ουσίας, σε δημόσια θεάματα που κάτι έχουν να του πουν. Να περάσουν ένα κοινωνικό μήνυμα, να αφυπνίσουν συνειδήσεις ή έστω να παρηγορήσουν. 

Οι δε καλλιτέχνες, αντιλαμβανόμενοι την αλλαγή, προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στο θολό τοπίο της νυχτερινής διασκέδασης ή έστω να διασφαλίσουν την όποια διαχρονικότητά τους, εγκαταλείποντας εμπορικές ταμπέλες, στρεφόμενοι σε θεατρικές σκηνές. Ενδεικτικά παραδείγματα ο Μιχάλης Χατζηγιάννης που πρωταγωνιστεί ήδη στο μιούζικαλ Annie, ο Γιάννης Πλούταρχος, ο οποίος έκλεισε να εμφανιστεί για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων στο ένδοξο Παλλάς και ο Αντώνης Ρέμος που αρχίζει οσονούπω τις εμφανίσεις του στο Pantheon Theatre σε μία μουσικοθεατρική παράσταση υψηλών προδιαγραφών μαζί με την Άννα Βίσση. Το θέμα είναι αν η όλο ρωγμές θεατρική σκηνή, πιστή ερωμένη στους άξιους προκατόχους της, θα τους αντέξει…

Έχουν το… ειδικό βάρος που προϋποθέτουν τέτοιου είδους επικίνδυνα εγχειρήματα; Το κοινό των μπουζουκιών που θα τους ακολουθήσει στα νέα ξεκινήματα, μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα στην ιδιαιτερότητα αυτών των χώρων; Ερωτήματα που θα απαντηθούν μέσα στον χρόνο…

Γιατί ξεπηδά και ένα σενάριο, το λιγότερο εφιαλτικό: Οι της πίστας να τραγουδούν τσιφτετέλια στο θεατρικό σανίδι και οι υποστηρικτές τους να τους ραίνουν με γαρύφαλλα και σφυρίγματα ενθουσιασμού από την πρώτη σειρά…