«Ποτέ δε συνήθιζα να φοράω γραβάτα, ακόμα και στο ναυτικό δεν ήξερα να τη δένω». Έτσι μας είπε ο Αλέξης Τσίπρας χθες βράδυ στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου. Με έναν τρόπο μαγικό, το απόλυτο αντρικό αξεσουάρ, επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση. Πλέον, όλη η χώρα ζει με το φλέγον ερώτημα να επικρέμαται: «Θα φορέσει ο Αλέξης γραβάτα αν γίνει Πρωθυπουργός;». Ομολογώ ότι ήθελα να πάρω ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για να μου λύσουν την απορία, αλλά μετά θυμήθηκα ότι ούτε αυτά φοράνε γραβάτα, επομένως η ερώτησή μου θα ήταν σαν να ρωτάω τυφλό για οδηγίες στο δρόμο.
Για να σοβαρευτούμε λίγο. Η γραβάτα του Τσίπρα δεν είναι θέμα που μπορεί να αντέξει σε σοβαρή κριτική. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει να σοβαρευτεί. Θα μπορούσε να αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική, αν δήλωνε με σαφήνεια ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει, άσχετα αν διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς. Θα το θεωρούσα π.χ. απόλυτα έντιμο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσει πως το Μνημόνιο δεν βγαίνει, οπότε διακόπτουμε την παροχή βοήθειας και υφιστάμεθα τις συνέπειες. Εγώ μπορεί να μην συμφωνώ, να θεωρώ αυτή την επιλογή καταστροφική αλλά τουλάχιστον πάνω από την κάλπη θα είχα μια σαφή εικόνα. Τώρα, ο Τσίπρας μοιάζει εγκλωβισμένος. Με ριζοσπαστική ρητορική εκτοξεύτηκε από το 4% στο 27% και τώρα μοιάζει να αδυνατεί να διαχειριστεί αυτή την επαναστατικότητα, συναρτήσει του θεσμικού του ρόλου ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Έτσι, τα μεγάλα κεφάλια του κόμματος κατέληξαν σε μια πρόταση σχεδόν μαγική. Κατάργηση Μνημονίου αλλά και διατήρηση της δανειακής σύμβασης, με παράλληλη επαναδιαπραγμάτευσή του. Για να το κάνω πιο λιανά, επειδή δεν είναι απολύτως σαφές σε ορισμένους. Λέει ο Τσίπρας: «Θα καταργήσω το Μνημόνιο, γιατί ΣΥΡΙΖΑ και Μνημόνιο δεν πάνε μαζί, και ΜΕΤΑ από αυτό θα πάω να επαναδιαπραγματευτώ με τους δανειστές μου. Στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, αυτό λέγεται λήψις του αιτουμένου. Δηλαδή, αυτό το ποίο θέλω, το παρουσιάζω ως δεδομένο. Έτσι, η συλλογιστική μου είναι άκυρη. Κατ’ επέκταση λοιπόν, η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αδόκιμη αλλά και ιδιαίτερα επικίνδυνη αναφορικά με το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Ένα άλλο στοιχείο που δεν λαμβάνει υπόψη ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας είναι το γεγονός ότι το Μνημόνιο τελειώνει μέσα στο 2014. Μετά, η χώρα θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με ίδιες δυνάμεις, χωρίς βεβαίως να αποχωρίζεται το μαξιλαράκι των Ευρωπαίων. Σε γενικές γραμμές, βλέπω τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει διαπιστώσεις και να χωλαίνει στις προτάσεις. Αυτό όμως ήταν πάντα το ίδιον της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το πρόβλημα είναι στην προκειμένη περίπτωση πως ακόμα και οι διαπιστώσεις του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν έχουν ρεαλιστικό υπόβαθρο. Πρόκειται κατά βάση για σοφίσματα και αυτό είναι το ύστατο σημείο της δημαγωγίας.
Αν βάλει λοιπόν γραβάτα ο Τσίπρας θα σοβαρευτεί αυτός και το κόμμα του; Δεν το πιστεύω! Όπως το ράσο δεν κάνει τον παππά, έτσι και η γραβάτα δεν κάνει τον πολιτικό. Η ωρίμανση του Τσίπρα, σε περίπτωση που κυβερνήσει, θα προέλθει μέσα από την πρώτη Συνάντηση κορυφής στην οποία θα λάβει μέρος. Η επίθεση που θα δεχθεί θα είναι χειρότερη και από αυτή που δέχθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου όταν εισηγήθηκε το περίφημο δημοψήφισμα. Και αν αποφασίσει να αλλάξει ρότα, θα βρει μπροστά του τον Λαφαζάνη, το Αριστερό Ρεύμα και τους εξαγριωμένους και εξαθλιωμένους ψηφοφόρους του. Αν πάλι δεν αποφασίσει να ανακρούσει πρύμναν, θα βρει απέναντί του τους Ευρωπαίους. Συνεπώς, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Από τον Αλέξη Τσίπρα λείπει μια σαφής στρατηγική. Ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν προΐσταται ενός κόμματος αλλά ενός συνονθυλεύματος συνιστωσών
Από τον Αλέξη Τσίπρα λείπει μια σαφής στρατηγική. Ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν προΐσταται ενός κόμματος αλλά ενός συνονθυλεύματος συνιστωσών. Ήταν η μεγάλη του ήττα η άρνηση των συνιστωσών να αυτοδιαλυθούν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, θα βρίσκεται από καιρού εις καιρόν αγόμενος και φερόμενος κατά τα γούστα της εκάστοτε συνιστώσας, η οποία θα διαφωνεί με κάποια κυβερνητική απόφαση. Και σε αυτό το ενδεχόμενο το σημαντικό δεν είναι ότι θα έχει πρόβλημα ο Τσίπρας ως Τσίπρας. Το πρόβλημα είναι πως η μοίρα του ως Πρωθυπουργός θα είναι συνυφασμένη με τη μοίρα όλων μας.
Το όλο point είναι πως ακόμα και αν παραβεί τις αρχές του ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και δέσει τη γραβάτα γύρω από το λαιμό του, αυτό δεν θα έχει κανένα νόημα χωρίς συγκροτημένη πολιτική. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει σαφές πλάνο, δεν έχει σαφές πρόγραμμα, δεν έχει σαφή λόγο, δεν έχει στρατηγική και πρωτίστως δεν έχει ένα ενωμένο κόμμα. Και όμως, ασχολούμαστε με το αν θα φορέσει γραβάτα ή όχι. Γιατί μας νοιάζει το lifestyle της πολιτικής και όχι η ίδια η πολιτική. Pas mal, έχω συνηθίσει πλέον…
Αν η γραβάτα ήταν μαγικό ραβδί και συντελούσε στο να διατυπώσει ο ΣΥΡΙΖΑ σαφή πρόταση, μα το Θεό, θα του την έδενα εγώ, μιας και έχει αμφιβολίες από το ναυτικό το παιδί! Επειδή όμως και η καλή νεράιδα της πολιτικής μοιάζει να μας έχει εγκαταλείψει, εναποθέτω τις ελπίδες μου στο Άγιο Πνεύμα, μιας και τον Τσίπρα δεν μπορεί να τον πείσει ούτε ο Άσμουσεν!
Πάντως, αν παρ’ ελπίδα φορέσει γραβάτα, προτείνω να βάλει μια Ferragamo, έτσι για να σπάμε λίγο το Burberry…
