Πολλές φορές νοιώθω διχασμένη προσωπικότητα. Δεν ξέρω με ποια από τις δύο πλευρές της να νοιώσω βολικά και οικεία. Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: Περί φαγητού και λιχουδιάς ο λόγος και για τίποτα άλλο περαιτέρω. Από τη μια νοιώθω ενοχές για την εμμονή μου ως προς το τι θα φάω και τι θα πιω και από την άλλη νοιώθω ευτυχής για το αποτέλεσμα αυτής μου της εμμονής που έχει σαν κατάληξη γαστριμαργικές απολαύσεις.
Το φαγητό είναι ένα θέμα το οποίο με απασχολεί μέσα στην ημέρα, δεν μου είναι απλώς ένα διαδικαστικό ζήτημα. Το τι θα φάω το βράδυ που θα γυρίσω σπίτι μου, το σκέφτομαι και το επεξεργάζομαι ώστε να καταλήξω σε μια επιλογή που θα την γουστάρω και θα την απολαύσω. Όταν θα βγω για φαγητό, η επιλογή του πού θα πάω, έχει άμεση σχέση με το τι θέλω να φάω. Δεν θα πάω κάπου που θα παραγγείλω απλά ένα αδιάφορο ψητό φιλέτο κοτόπουλου…
Ήρθε, όμως, η ώρα να καταλήξω οριστικά: Θα πάρω την ‘’κουρτίνα’’ δύο! Δεν θέλω να είμαι σαν το φίλο μου τον Γιάννο, που αν δε του βάλουν φαγητό μπροστά του θα φάει την άλλη μέρα -γεγονός πραγματικό και όχι σχήμα λόγου, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι…
Θέλω να το ψάχνω το φαγάκι μου, να το φροντίζω, να έχω το δροσερό κρασί μου με τα ψάρια και τα παγωμένα μπυρόνια με την ψητούρα. Το φαγητό σου δεν μόνο σίτιση, είναι και διασκέδαση, είναι και απόλαυση, για να μην αρχίσω τα βαριά κουλτουριάρικα του τύπου “το φαγητό είναι πολιτισμός, είναι τέχνη” και όλα τα σχετικά. Όχι πως διαφωνώ!
Θα κάνω μια παρατηρησούλα εδώ, για να προλάβω κάποιους καλοθελητές. Το να σε ενδιαφέρει το τι και πως θα είναι το φαγητό σου δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τρως τον αγλέουρα, κάθε άλλο μάλιστα.
Βολτάροντας στο διαδίκτυο, λοιπόν, τσίμπησα μια συνταγούλα που την βρήκα ενδιαφέρουσα και μπορείς να πεις ότι έχει δύο όψεις. Η μία όψη κρύβει μια ‘’γουρουνιά’’ με το πανάρισμα και το τηγάνισμα. Η δε άλλη της γαρνιτούρας, μια πρωτότυπη, vegetarian και εύγευστη πρόταση.
Έχουμε και λέμε:
- Τραγανιστό κοκοφιλέτο μοτσαρελάτο με ‘’λαζάνια’’ κολοκυθιού
- ½ φλιτζάνι ψίχουλα ψωμιού στεγνά
- ¼ φλιτζάνι τυρί παρμεζάνα
- 1 κ. γ. αποξηραμένα αρωματικά βότανα( ρίγανη, θυμάρι, βασιλικό,..)
- αλατοπίπερο
- 2 κουταλιές της σούπας ηλιέλαιο
- 2 στήθη κοτόπουλου σχισμένα στα 2
- 1½ κούπες σάλτσα ντομάτας
- 1 μπάλα μοτσαρέλα κομμένη σε φέτες
- 2 κολοκυθάκια
Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Σε ένα πιάτο αναμειγνύουμε τα στεγνά ψίχουλα, την τριμμένη παρμεζάνα, τα αρωματικά βότανα, το αλάτι και το πιπέρι ώστε να γίνουν ένα μείγμα. Χτυπάμε τα κομμάτια του φιλέτου του κοτόπουλου για να λεπτύνουν λίγο και τα πανάρουμε με το μείγμα πιέζοντας τα στο πιάτο με το μείγμα.
Ζεσταίνουμε το ηλιέλαιο σε ένα τηγάνι και ψήνουμε τα παναρισμένα φιλέτα για 3-4 λεπτά από κάθε πλευρά μέχρι να πάρουν χρώμα εξωτερικά. Μεταφέρουμε το τηγάνι στον προθερμασμένο φούρνο και ψήνουμε για 8-10 λεπτά ώστε να μαγειρευτεί το κοτόπουλο. Πριν βάλουμε το τηγάνι στο φούρνο, βγάζουμε τα φιλέτα σε ένα πιάτο δίπλα και σκουπίζουμε με χαρτί κουζίνας το τηγάνι από τα ψίχουλα και το λάδι γιατί στο φούρνο θα καούν.
Βγάζουμε το τηγάνι από το φούρνο, απλώνουμε επάνω στα φιλέτα τη σάλτσα, τα καλύπτουμε με φέτες μοτσαρέλας και τα ξαναβάζουμε στο φούρνο για μερικά λεπτά στο φούρνο για να ροδίσουν όσο θέλουμε.
Κατά το τελευταίο στάδιο του ψησίματος, συγχρόνως, κόβουμε τα κολοκύθια σε λεπτές φέτες και την κάθε φέτα σε στενές λωρίδες σαν λεπτά λαζάνια με αποτέλεσμα τα κολοκύθια να μοιάζουν με λαζάνια. Υπάρχουν και ειδικοί τρίφτες που κάνουν αυτό το κόψιμο.
Τα ‘’μακαρόνια’’ αυτά από κολοκύθι, αν θέλουμε τα στρώνουμε στο πιάτο που θα σερβίρουμε όπως είναι ή τα μαρινάρουμε λίγο με μαρινάδα της αρεσκείας μας. Από πάνω σερβίρουμε τα παναρισμένα φιλέτα και είμαστε έτοιμοι να απολαύσουμε τα του κόπου μας αποτελέσματα!
Tip: Μπορείτε τα ‘’μακαρόνια’’ να τα ζεματίσειτε για 1-2 λεπτά σε βραστό νερό ή για μεγαλύτερη νοστιμιά να τα μαράνετε (ίσα ίσα δυο-τρεις γυρισιές) σε ένα τηγανάκι με ελάχιστο ελαιόλαδο και καρύκευση του γούστου σας!
