Οι δύο πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ σε Ιράκ και Αφγανιστάν, τράβηξαν πια σε μάκρος και οι πολίτες έχουν αρχίσει να δυσανασχετούν. Στην υπηρεσία του έθνους, στρατός και κανάλια, συντηρούν όσο μπορούν σε «καταστολή» την οργή με ρεπορτάζ επιστροφής στρατιωτών που κλαίνε στην αγκαλιά των παιδιών, των συζύγων, ακόμη και των σκύλων τους.
Πρόκειται για ρεπορτάζ, που όπως λένε στα σπηκάζ τους οι δημοσιογράφοι, πραγματοποιούνται σε συνεργασία με τα επιτελεία των ενόπλων δυνάμεων.
Το σενάριο πάντα ίδιο… ο στρατιώτης επιστρέφει μία ή δύο ημέρες από την προγραμματισμένη του άφιξη και εκπλήσσει τους γονείς, τα παιδιά, τη σύζυγο σε ζωντανή μετάδοση.
Πιο διαδεδομένο, το σενάριο του ένστολου πατέρα που επιστρέφει στο παιδί του. Άλλοτε στη σχολική αίθουσα όπου αμέριμνο το παιδί του κάνει μάθημα ή συμμετέχει σε μία σχολική γιορτή…
Άλλοτε στην αποφοίτηση ή την απονομή πτυχίου του παιδιού του…
Πιο συχνά σε ένα κατάμεστο από χιλιάδες κόσμου ποδοσφαιρικό ή άλλο γήπεδο…
