Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε κωλόγερος, ούτε σινεφίλ για να αναγνωρίσεις την τραγική ειρωνεία. Από ατύχημα με Porsche πήγε ο Paul Walker το περασμένο Σάββατο, από ατύχημα με Porsche πήγε κι ο James Dean πριν από 58 χρόνια ακριβώς, στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955. Crash and burn που λένε και οι Αμερικάνοι, στην Καλιφόρνια συνέβησαν και τα δύο ατυχήματα, ο Walker στούκαρε σ’ ένα δέντρο κι ο Dean σ’ ένα αυτοκίνητο που μπήκε χύμα στο δρόμο. Απροσεξία; Υπερβολική ταχύτητα; Υπερβολική εμπιστοσύνη στις οδηγικές ικανότητες; Μετά την απομάκρυνση εκ του βολάν, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
Για την ιστορία, η Porsche του Walker ήταν Carrera GT, ενώ του Dean επρόκειτο για 550 Spyder. Μικρές διαφορές, μιας και μιλάμε για μηχανές υψίστης απόλαυσης. Ή για μηχανήματα του διαβόλου, αν θυμάστε ακόμη τα μαθήματά σας στο κατηχητικό. Το αμάξι του Walker (οδηγούσε ένας κολλητός του) βγήκε απ’ το δρόμο μόλις 500 μέτρα απ’ το σημείο παραλαβής του, το αμάξι του Dean πήγαινε με 130 χιλιόμετρα την ώρα. Κάποιος έφταιγε προφανώς και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Κάτι έφταιγε και κάτι πήγε στραβά. Μερικές φορές, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Εκείνο πάντως που είναι προφανές, είναι πως και οι δύο σταρ ζούσαν για την αδρεναλίνη. Τα χρυσά παιδιά του Χόλυγουντ, ξέχναγαν τις ταλαιπωρίες, τις μικρότητες, τη βασκανία αν προτιμάτε της κινηματογραφικής βιομηχανίας, με μια τρελή βόλτα στους τέσσερις τροχούς. Και βρήκαν θάνατο παρόμοιο, κάτω απ’ τον καυτό ήλιο της Δυτικής ακτής. Κατά τον δαίμονα εαυτού, που γράφει κι ο τάφος του Jim Morrison. Τον δαίμονα της ταχύτητας και της ανάγκης να ξεφύγεις έστω για λίγα λεπτά, έστω για λίγα χιλιόμετρα από έναν ασφυκτικό κόσμο. Από έναν ασφυκτικά ψεύτικο κόσμο.
