“Παρειδωλία ονομάζεται το ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο ένα δυσδιάκριτο ή ασαφές εξωτερικό ερέθισμα εκλαμβάνεται εσφαλμένα ως ευκρινές και πλήρως αναγνωρίσιμο”.
Αυτά μας τα λέει η Wikipedia που την έχει δει λιγάκι τώρα τελευταία και δεν μιλάει στη γλώσσα του λαού για να καταλαβαίνουμε κι εμείς οι προλετάριοι. Θα μπορούσε, βρε αδελφέ, να γράφει τα εξής: Παρειδωλία είναι η τάση που έχουμε εμείς οι άνθρωποι να διακρίνουμε πρόσωπα ή εικόνες σε τυχαία αντικείμενα ή μέρη. Όμορφα κι ωραία, νέτα σκέτα.
Τέσπα, μην σας ζαλίζουμε με ορισμούς.
Αλλού είναι το θέμα μας.
Πού;
Μα, στον ουρανό! Σήκωσε το βλέμμα σου και θα το δεις…
[Και τότε θα καταλάβεις, με τρόπο όμορφο, αποτελεσματικό και πρακτικό -κυρίως αυτό- τι πραγματικά εστί… παρειδωλία.]
Και την τρύπα του όζοντος θα δεις…
Και τον “Άγγελο τον Συννεφοφτιάχτη” θα δεις…
Μη σου πω πως θα πετύχεις και το remake της Χιροσίμα.
Αν δεν τα πας καλά με την ναυτία, ελπίζουμε να μην τα δεις… κυματιστά.
Φύλλο (κάτω δεξιά) και φτερό!
Κάπου στο Περιστέρι.
“We are under attack! Oh… No?”
“…Of course we are! Dammit!”
Και κάπου εδώ, κλείνουμε με το section “Ζωολογικός Κήπος Κατά Φαντασίαν”…
