Έχεις προπονηθεί για πολλούς μήνες για να καταφέρεις να βγεις πρώτος. Πηγαίνεις στον αγώνα. Είσαι έτοιμος για τη μεγάλη νίκη που θα σε κάνει διάσημο και θα σε γράψει με χρυσά γράμματα στα βιβλία της ιστορίας. Το ταρτάν του στίβου μυρίζει μια μυρωδιά που έχεις από καιρό αγαπήσει. Έχεις μείνει εσύ κι η διαδρομή.
Λάβετε θέσεις, έτοιμοι, μπαμ! Ξεκινάς, τους έχεις αφήσει όλους πίσω, τρώνε τη σκόνη σου. Ο δεύτερος είναι πολλά μέτρα πίσω σου και εσύ χαμογελάς ειρωνικά. Σχεδόν κέρδισες. Λίγα μέτρα έχουν απομείνει. Κοιτάς τον κόσμο, τον ευχαριστείς, του κάνεις νεύμα να σε επευφημίσει και σκέφτεσαι μόνο τη στιγμή της απονομής που οι φωτογράφοι θα παίζουν ξύλο για έναν κλικ που θα σε απαθανατίζει με το χρυσό μετάλλιο στο λαιμό.
Ναι, αλλά… Δεν έχεις τερματίσει ακόμα! Εεε! Μην κόβεις ταχύτητα! Έρχεται τρέχοντας ο άλλος πίσω σου! Ξύπνα!
Και βγαίνεις δεύτερος… Ο αθλητής του Oregon, Tanguy Pepiot, έκανε την πατάτα της χρονιάς και όλα τα παραπάνω (στο περίπου) θα μπορούσαν να είναι οι σκέψεις του.
Θαυμάστε τον!
