«Είμαι ευγενικός με όλους τους ανθρώπους, γιατί έτσι έχω μάθει από το σπίτι μου, να είμαι ευγενικός και να σέβομαι τους άλλους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εναρμονίζομαι και εγκρίνω τις απόψεις τους. Έχω συνυπάρξει με ανθρώπους που είχαν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στη ζωή». Αυτή ήταν η απάντηση του Νίκου Βουρλιώτη, 14 μήνες πριν, στην ερώτηση για το πώς θα αντιδρούσε αν κάποιος του σύστηνε τον Ηλία Κασιδιάρη.
Η αφορμή για να γίνει η συγκεκριμένη συνάντηση, ήταν λίγο μετά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όπου συμμετείχε ο rapper, δηλώνοντας, μάλιστα, ξεκάθαρα τη στήριξή του και ανοίγοντας μια κόντρα με την εφημερίδα «Αυγή», που ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ.
«Ξέρουν ότι είμαι ενταγμένος στο ΚΚΕ και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που δεχθήκαμε αυτή την επίθεση. Είμαι ΚΚΕ, για αυτό με χτυπούν!», ήταν μια άλλη δήλωσή του, όχι και τόσο μακρινή.
Πώς λοιπόν ένας άνθρωπος και καλλιτέχνης που δεν διστάζει να αποκαλύψει το κόμμα που τον εκφράζει, πάει να συνεργαστεί με έναν άνθρωπο που εκφράζει, όχι απλά διαφορετικές αντιλήψεις, αλλά τους χωρίζουν έτη φωτός στον τρόπο σκέψης; Όταν μάλιστα οι δηλώσεις του Νότη Σφακιανάκη δεν άφησαν περιθώριο συνύπαρξής του με την «πολιτικά ανένταχτη» (δημοσίως) Δέσποινα Βανδή;
Τι μπορεί να σκεφτόταν ο «αριστερός» rapper;
1. Ίσως πιστεύει πως μπορεί να τον κάνει να αλλάξει τις ιδέες του;
2. Θεωρεί πως υπερέχει ιδεολογικά και μπορεί να τον αντιμετωπίσει ακόμη και… εκτός έδρας;
3. Θέλει να διδάξει την ανοχή και την αγάπη ως νέος «Γκάντι»;
4. Πιστεύει πως βρήκε το ιδανικότερο «άλλο μισό» για να τραγουδά ντουέτο το «Πόσο μαλάκας είσαι;».
5. Έχει εντολή από τον Κουτσούμπα να διεισδύσει στις τάξεις των ιδεολογικών αντιπάλων και να σπείρει… «ζιζάνια»;
6. Διάβαζε και δεν άκουσε τίποτε περί δηλώσεων Σφακιανάκη;
Όπως και να έχει, είναι τόσο άκυρο κάποιοι να θεωρούν πως μπαίνουν στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», χρησιμοποιώντας το όνομά σου.
Και στην περίπτωση του Βουρλιώτη, ο μόνος χαμένος είναι εκείνος.
