Θυμάμαι έντονα τα τελευταία χρόνια τις συνεντεύξεις του κ. Γιάνη Βαρουφάκη, όταν υπερασπιζόταν με πάθος τις θέσεις του για το χρέος, ως οικονομολόγος με εξαιρετικές σπουδές. Από τότε ήταν περιζήτητος σε τηλεοπτικές εκπομπές, μόνο που όπως διαπίστωσα τόσο εγώ όσο και κάποια εκατομμύρια Έλληνες, από την στιγμή που έγινε υπουργός επιδόθηκε σε μια φρενήρη επικοινωνιακή τακτική. Μέχρι σήμερα έχει δώσει πάνω από τριάντα πέντε συνεντεύξεις σε ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης και χρειάστηκε όπως ψιθυρίζεται ακόμη και η παρέμβαση του πρωθυπουργού για να βάλει φρένο.
Αντιλαμβάνομαι ότι ήθελε να διεθνοποιήσει ακόμη πιο πολύ το θέμα του χρέους της Ελλάδας και ίσως πίστεψε ότι η υπέρ-έκθεση στα media θα απέφερε καρπούς. Τελικά μετά από τόσες δηλώσεις χρειάστηκε να τον επιπλήξει ακόμη και η κομματική «Αυγή» με το άρθρο του Θανάση Καρτερού, μήπως και συνειδητοποιήσει το αυτονόητο. Ότι μπορεί δηλαδή τα λόγια να είναι καλά -αν και στην περίπτωσή του οι απόψεις διίστανται για τα αποτελέσματα- τα έργα όμως είναι ακόμη καλύτερα.
Το τι έγινε με την ιδέα του να μεταμορφωθούν φοιτητές, νοικοκυρές και τουρίστες σε εθελοντές φοροεισπράκτορες δεν το αναλύω γιατί φρόντισαν άλλοι γι’ αυτό, ενώ το τρολάρισμα που έπεσε στο διαδίκτυο ήταν άνευ προηγουμένου. Μάλλον ο κ. Βαρουφάκης πρέπει να συνειδητοποιήσει κάποια στιγμή την αθάνατη ελληνική παροιμία που λέει ότι «με πορδές δεν βάφονται αυγά».
Είναι άριστος επικοινωνιολόγος, εξαιρετικός επιστήμονας και σίγουρα μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα, από όσα έχει κάνει μέχρι στιγμής. Είναι καλές οι συνεντεύξεις όταν φέρνουν αποτελέσματα, όταν αναδεικνύουν τα προβλήματα της χώρας και όταν γίνονται όχι για να γίνουν, αλλά για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό.
Δίνοντας κατ’ αναλογία μιάμιση συνέντευξη την ημέρα ο κ. Βαρουφάκης κατάφερε να γίνει μέσα σε ένα μήνα ο άνθρωπος που τα media λατρεύουν να αγαπούν και να μισούν ταυτόχρονα. Καιρός είναι να το συνειδητοποιήσει και ο ίδιος πριν μεταλλαχθεί σε μια περσόνα, που θα μιλάει μόνο για να μιλάει…
