Κυκλοφορεί μόλις μια εβδομάδα όμως φαίνεται πως το έχουν διαβάσει ήδη όλοι οι «σωστοί» άνθρωποι, εξού και τα καταιγιστικά δημοσιεύματα.  Η κουβέντα γίνεται για την ολόφρεσκη αυτοβιογραφία της Κιμ Γκόρντον, ιδρυτικού μέλους των Sonic Youth και συντρόφου επί είκοσι επτά χρόνια του Θάρστον Μουρ,  τραγουδιστή και κιθαρίστα του συγκροτήματος.  Όταν το 2011 οι  δρόμοι των δύο τους χώρισαν, οι  Sonic Youth, μετά από μια τελευταία υποσχεμένη περιοδεία, έβαλαν τα όργανά τους στις θήκες τους και γλίστρησαν διακριτικά στη σκιά.

Το απόσπασμα από το βιβλίο που ακολουθεί αναφέρεται σε εκείνη ακριβώς την ιδιαίτερα επώδυνη περίοδο για την Κιμ Γκόρντον –ο γάμος της είχε καταρρεύσει μετά από την αποκάλυψη της παράλληλης σχέσης του Θάρστον, το μέλλον του συγκροτήματος ήταν σκοτεινή όμως εκείνη έπρεπε να ανεβαίνει στη σκηνή και να υποδύεται μπροστά σε ένα υποψιασμένο κοινό ότι όλα βαίνουν καλώς. Ας δούμε τι γράφει:

 

 

«Όταν βγήκαμε στη σκηνή για την τελευταία παράσταση, το βράδυ ήταν αφιερωμένο στα αγόρια. Ο Θάρστον  χτύπησε φιλικά στον ώμο τον μπασίστα Μαρκ Ίμπολντ ακολουθούμενος από τον Λι Ρινάλντο, τον κιθαρίστα μας και τον Στιβ Σέλεϊ, τον ντράμερ. Βρήκα την χειρονομία τόσο ανειλικρινή, τόσο παιδιάστικη, τόσο αποκύημα φαντασίας. Ο Θάρστον έχει πολλές γνωριμίες αλλά με τους ελάχιστους άντρες φίλους του ποτέ δεν μιλούσε για οτιδήποτε προσωπικό, δεν ήταν ποτέ ο τύπος που ανταλλάσσει σφαλιάρες. Η χειρονομία φώναζε: ‘Είμαι πίσω, είμαι ελεύθερος, κάνω ό,τι θέλω’.

»Ήμουν η τελευταία που βγήκε στη σκηνή, φροντίζοντας να κρατήσω απόσταση από τον Θάρστον. Ήμουν εξαντλημένη και ανήσυχη. Μετά από τριάντα χρόνια η αποψινή ήταν η τελευταία εμφάνιση των Sonic Youth. To SWU Music and Arts Festival  πραγματοποιούνταν στο Ιτού, λίγο έξω από το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, πέντε χιλιάδες μίλια από τα σπίτι μας στη Νέα Αγγλία. Το φεστιβάλ διαρκούσε τρεις ημέρες, αναμεταδίδονταν ζωντανά από τηλεοπτικά κανάλια σε όλη τη Λατινική Αμερική και μέσω ίντερνετ και χορηγούνταν από πολυεθνικές όπως η Coca-Cola και η Heineken. Η συγκυρία του τέλους ήταν παράδοξη.

»Ο Θάρστον και εγώ είχαμε ανταλλάξει όλη την εβδομάδα μετά βίας δεκαπέντε λέξεις. Μετά από είκοσι επτά χρόνια γάμου οι σχέση μας έπνεε τα λοίσθια. Τον Αύγουστο του είχα ζητήσει να φύγει από το σπίτι μας στη Μασαχουσέτη και εκείνος είχε συμμορφωθεί. Νοίκιαζε ένα διαμέρισμα σε κοντινή απόσταση και πηγαινοέρχονταν στη Νέα Υόρκη.

»Το χρυσό ζευγάρι που όλοι πίστευαν ότι θα μείνει μαζί για πάντα, το οποίο ενέπνεε στους νεότερους μουσικούς την ελπίδα ότι μπορεί κάποιος  να επιβιώσει της τρέλας του ροκ εν ρολ, ήταν ένα ακόμα παράδειγμα αποτυχίας στη μέση ηλικία –ένας μεσήλικας σε κρίση ηλικίας, μια δεύτερη γυναίκα, μια διπλή ζωή.

»Λένε πως, όταν ένας γάμος τελειώνει, το μυαλό σου πλημμυρίζει με λεπτομέρειες που ούτε καν πρόσεχες στο παρελθόν. Αυτό μου συνέβαινε όλη την εβδομάδα κάθε φορά που ο Θάρστον ήταν παρών. Μπορεί να συνέβαινε το ίδιο και με εκείνον ή μπορεί οι σκέψεις του να ήταν αλλού. Δεν ήθελα να ξέρω, για να είμαι ειλικρινής. Όταν δεν ήμαστε επί σκηνής έστελνε διαρκώς μηνύματα από το κινητό του και βημάτιζε σαν τον τρελό πάνω κάτω, σαν ένοχο παιδί.

»Ο Θάρστον αντέδρασε με προσποιητή έκπληξη καθώς ένας τεχνικός του έδωσε την κιθάρα του. Στα πενήντα τρία του ήταν ακόμα ο δασύτριχος κοκκαλιάρης κοκαλιάρης νεαρός από το Κονέκτικατ το οποίο συνάντησα σε ένα νεοϋορκέζικο κλαμπ όταν εκείνος ήταν είκοσι δύο και εγώ είκοσι επτά. Μου είπε εκ των υστέρων ότι του άρεσαν τα γυαλιά μου με τους πτυσσόμενους χρωματιστούς φακούς. Με το τζιν του, τα παλιομοδίτικα Puma του, το ξεκούμπωτο πουκάμισο έμοιαζε σαν δεκαεπτάχρονος που δεν θέλει να τον δουν με τη μητέρα του ή και οποιαδήποτε άλλη γυναίκα. Είχε τα χείλη του Μικ Τζάγκερ και μακριά άκρα που δεν ήξερε τι να τα κάνει καθώς και την αμηχανία που διακρίνει τους ψηλούς άντρες οι οποίοι δεν θέλουν να καπελώσουν τους άλλους με το ύψος τους. Τα μακριά καστανά μαλλιά του έκρυβαν το πρόσωπό του και αυτό τον βόλευε.

»Αυτή την εβδομάδα φέρονταν σαν να έχει διαγράψει τα τριάντα σχεδόν χρόνια που ζήσαμε μαζί. Η ‘ζωή μας’ είχε γίνει ‘ζωή του’ για εκείνον. Ήταν ένας έφηβος χαμένος στον κόσμο του ξανά, και o τρόπος που επιδεικνύονταν στη σκηνή είχε αρχίσει να μου χτυπάει στα νεύρα.

»Το πρώτο τραγούδι που παίξαμε ήταν το ‘Brave Men Run’. Ήταν ένα πολύ παλιό τραγούδι από το άλμπουμ ‘Bad Moon Rising’. Έγραψα τους στίχους στο διαμέρισμά μας στην Eldridge Street στη Νέα Υόρκη όπου μέναμε με τον Θάρστον εκείνη την εποχή.  Στη διάρκεια του τραγουδιού εγώ και ο Θάρστον δεν ανταλλάξαμε ούτε ματιά. Όταν τέλειωσε, γύρισα την πλάτη μου στο κοινό ώστε κανείς  από το κοινό και τους μουσικούς να μην μπορεί να δει το πρόσωπό μου, χωρίς αποτέλεσμα. Ό,τι έκανε και ό,τι έλεγα αναμεταδίδονταν από τις γιγαντιαίες οθόνες στη σκηνή».

 

……………………………………………………………………………………………

«Το σετ που παίζαμε μπορούσε να εκληφθεί ως ένα best of αλλά ήταν στην πραγματικότητα πολύ προσεκτικά μελετημένο. Στη διάρκεια των δοκιμών όλη την εβδομάδα θυμάμαι ότι ο Θάρστον  επέμενε να μην παίξουμε το ένα ή το άλλο τραγούδι. Τελικά κατάλαβα ότι τα τραγούδια που απέκλειε ήταν όλα για εμένα.

»Θα μπορούσαμε να έχουμε ακυρώσει την περιοδεία όμως είχαμε υπογράψει συμβόλαιο. Οι ζωντανές εμφανίσεις είναι ο τρόπος με τον οποίο τα συγκροτήματα βγάζουν λεφτά και εμείς είχαμε όλοι οικογένειες και υποχρεώσεις και, στην περίπτωση τη δική μου και του Θάρστον, είχαμε τα δίδακτρα του κολλεγίου της κόρης μας Κόκο να σκεφτούμε. Την ίδια στιγμή ανησυχούσα για το πώς θα αντιλαμβάνονταν ο κόσμος της την συμμετοχή μου σε αυτές τις συναυλίες. Δεν ήθελα κανείς να καταλήξει στο συμπέρασμα πως, ό,τι κι αν είχε προηγηθεί ανάμεσα σε εμένα και τον Θάρστον, εγώ σκόπευα να παίξω τον ρόλο  της συντρόφου που στέκεται στο πλευρό του άντρα της. Και εκτός του πολύ στενού κύκλου μας, κανείς δεν γνώριζε τι συνέβαινε στην πραγματικότητα.

»Πριν πετάξουμε για τη Νότιο Αμερική, οι Sonic Youth κάναμε πρόβες για μία εβδομάδα σε ένα στούντιο στη Νέα Υόρκη.  Τελικά τα έβγαλα πέρα με τη βοήθεια του Xanax, η πρώτη φορά που έπαιρνα το φάρμακο στη διάρκεια της ημέρας. Για να μην μείνω στο διαμέρισμά μας, που πια μου φαίνονταν βρωμισμένο, οι υπόλοιποι συμφώνησαν να μείνω σε ξενοδοχείο.

»Όπως συνηθίζεται στα συγκροτήματα, όλοι συμπεριφέρονταν σαν να μην τρέχει τίποτα. Οι υπόλοιποι  ένιωθαν πολύ αμήχανα με την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα σε εμένα και τον Θάρστον και απέφευγαν τα πολλά πολλά μαζί μου, δεδομένου ότι γνώριζαν πως έχουν τα πράγματα και επιπλέον ήξεραν την άλλη γυναίκα. Δεν ήθελα να κάνω πιο δύσκολη τη θέση τους∙ στο κάτω κάτω της γραφής είχα συμφωνήσει να συμμετάσχω στην περιοδεία. Ήξερα άλλωστε πως ο καθένας είχε τη δική του γνώμη και τις δικές του συμπάθειες όμως μου έκανε εντύπωση πόσο χαρωποί έμοιαζαν όλοι. Μπορεί βέβαια να ήταν όλοι έκπληκτοι από τα γεγονότα».    

Μπορείτε να αποκτήσετε το βιβλίο «Kim Gordon: Girl in a band / A memoir» στη διεύθυνση http://www.amazon.com/Girl-Band-Memoir-Kim-Gordon/dp/0062295896.