1. Από πυρηνικός σταθμός, θεματικό πάρκο. Όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του πυρηνικού σταθμού του Ίσελμπουργκ, στη βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία στα σύνορα με την Ολλανδία, το ατύχημα στον σταθμό του Τσέρνομπιλ είχε παγώσει την κοινή γνώμη. Τελικά, υπό την πίεση των αρνητικών αντιδράσεων, ο σταθμός δεν λειτούργησε ποτέ. Χρόνια μετά, ωστόσο, οι εγκαταστάσεις μεταμορφώθηκαν σε ένα θεματικό πάρκο το οποίο έλκει ετησίως περισσότερους από 300.000 επισκέπτες.

 

Η μεγαλύτερη ατραξιόν του πάρκου που ονομάζεται Wunderland Kalkar είναι το «κρυφό» καρουσέλ που λειτουργεί στο εσωτερικό του ψυκτικού πύργου.

 



 

2. Από τη θάλασσα στη στεριά. Η Claudia Turrent και ο Alejandro d’Acosta είναι ένα ζεύγος αρχιτεκτόνων που ειδικεύεται στον σχεδιασμό και την κατασκευή κτιρίων από επαναχρησιμοποιημένα υλικά. Για να δημιουργήσουν αυτό το οινοποιείο στην περιοχή Μπαΐα Καλιφόρνια στο Μεξικό μεταχειρίστηκαν παλιές βάρκες από τους ψαράδες της περιοχής, οι οποίες, εκτός του ότι ταιριάζουν με το τοπίο, είναι εξαιρετικά ανθεκτικά στα καιρικά φαινόμενα.

 


 

3. Από τηλεπικοινωνιακός πύργος σε ξενοδοχείο. Ο παλιός τηλεπικοινωνιακός πύργος στην πρωτεύουσα της Τσεχίας με το ρετρο-φουτουριστικό σχήμα του δεν υπήρξε ποτέ συμπαθής στους κατοίκους της γειτονιάς. Τους είχε μάλιστα καρφωθεί η ιδέα ότι ο πύργος είχε χτιστεί για να δημιουργεί παρεμβολές στις εκπομπές των δυτικών.


 

Τώρα πια ο πύργος λειτουργεί ως ξενοδοχείο ενός δωματίου με εστιατόριο, μπαρ και καφετέρια, αξιοποιώντας τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του αρχικού κτίσματος, και οι υποψίες έχουν διαλυθεί.

 



 

4. Από τεχνική βάση αεροδρομίου, σε τουριστικό θέρετρο. Ένας τροπικός παράδεισος ανάμεσα σε Βερολίνο και Δρέσδη ακούγεται τόσο πιστευτός όσο και ένας πιγκουίνος στην τροπική ζούγκλα. Κι όμως υπάρχει.

 

Προστατευμένος από το γιγάντιο στέγαστρο της τεχνικής βάσης που προορίζονταν για την προφύλαξη και την επισκευή αεροπλάνων υποδέχεται επισκέπτες απ’ όλη τη Γερμανία, οι οποίοι θέλουν να απολαύσουν μερικές ημέρες παραμονής σε ένα τροπικό κήπο ενώ έξω βρέχει καταρρακτωδώς. Το  στέγαστρο το οποίο έχει κατασκευαστεί από 14.000 τόνους σίδηρου δημιουργήθηκε το 2000 για να στεγάσει την τεχνική βάση μιας εταιρείας αερομεταφορών που φαλίρισε.

 



 

5. Ένα πλωτό φρούριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανεξάρτητο κράτος. Η Sealand  είναι μία από τις πλατφόρμες-φρούρια που «αμόλησαν» οι Βρετανοί στη Βόρειο Θάλασσα στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να αποκρούσουν τις επιδρομές των γερμανικών πολεμικών αεροπλάνων στο έδαφός τους. Κατόπιν οι πλατφόρμες εγκαταλείφθηκαν έως τη δεκαετία του ’60, όταν ένα τέως ταγματάρχης του πεζικού, ο Ρόι Μπέιτς, «κατέλαβε» μία από αυτές.

 

Ο Μπέιτς το ’67 κήρυξε την ανεξαρτησία της Sealand –χωρίς τη συγκατάθεση του Ηνωμένου Βασιλείου- με το επιχείρημα ότι το «κράτος» του, παρασυρμένο από τα ρεύματα, βρίσκεται πλέον στα διεθνή ύδατα. Έκτοτε αγωνίζεται να αξιοποιήσει το κρατίδιό του ως βάση για ηλεκτρονικές μπίζνες μακριά από την τσιμπίδα του νόμου.

 



 

6. Από καταφύγιο για βομβαρδισμούς, αγρόκτημα με ουδέτερο ανθρακικό αποτύπωμα. Το καταφύγιο στο Clapham North του νοτιοδυτικού Λονδίνου εξυπηρετούσε στη διάρκεια του πολέμου έως και 8.000 άτομα. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε για τη φύλαξη κρατικών εγγράφων και για την φιλοξενία πολιτικού προσωπικού του πολεμικού ναυτικού.

 

Μετά οι στοές, που διακλαδίζονται κάτω από την επιφάνεια της βρετανικής πρωτεύουσας σε βάθος 30 μέτρων, εγκαταλείφθηκαν έως πρόσφατα όταν οι Richard Ballard και Steven Dring αποφάσισαν να θέσουν σε εφαρμογή ένα project με τίτλο Zero Carbon Food. Κάνοντας χρήση της τεχνολογίας LED φυτεύουν μυρωδικά και «μικρολαχανικά» -τα πλεονεκτήματα αυτής της μορφής καλλιέργειας είναι η μειωμένη κατανάλωση νερού (έως και 70% λιγότερο) και η σταθερή θερμοκρασία που την καθιστούν φιλική προς το περιβάλλον.

 



 

7. Από οχυρό, ξενοδοχείο πολυτελείας. Το οχυρό που βρίσκεται σε απόσταση από την ξηρά σε ένα σημείο μεταξύ Πόρτσμουθ και Isle of Wight χτίστηκε τον 18ο αιώνα για αμυντικούς λόγους. Παρά το υπέρογκο κόστος του, το οχυρό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε και το 2012 άνοιξε πλέον τις πύλες του ως ξενοδοχείο πολυτελείας και σπα για πελάτες με παχουλά πορτοφόλια γνωστό ως Spitbank Fort.

 

Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες το ξενοδοχείο προσφέρει κάθε δυνατή εξυπηρέτηση, διαθέτει και αίθουσα για οινογνωστικές δοκιμές, καθώς και υπάιθριο τζακούζι.

 



 

8. Ένα ορυχείο άλατος έγινε μουσείο. Το ορυχείο το οποίο λειτουργούσε στην Τρανσιλβανία από τους ρωμαϊκούς χρόνους έως το 1932 –σύμφωνα με υπολογισμούς έχουν εξορυχθεί από το υπέδαφος της περιοχής περίπου 3 δισεκατομμύρια τόνοι αλατιού. Το 1992 το ορυχείο άνοιξε ως μουσείο, το Salina Turda Salt Mines, και έγινε εξαιρετικά δημοφιλές, κυρίως λόγω της φήμης του ανάμεσα στους πάσχοντες από ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος αφού πιστεύεται ότι η ατμόσφαιρα του ορυχείου έχει θεραπευτικές ιδιότητες.

 



 

9. Από Ολυμπιακό Στάδιο σε Water Park. Οι Κινέζοι δεν φοβούνται την ρήξη με το παρελθόν και πολύ περισσότερο με το πρόσφατο παρελθόν. Αντί να επιτρέψουν τα μεγαλόπρεπα κτίρια που ανεγέρθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 να παρακμάσουν, μετέτρεψαν το κέντρο κολύμβησης σε Water Park μα νεροτσουλήθρες, σπα, πισίνες και πισινούλες.  

 



 

10. Ένα αεροπλάνο παιδικός σταθμός. Στο Ρουστάβι της Γεωργίας το πρόβλημα έλλειψης σχολικών αιθουσών λύθηκε με τον εξής πρωτότυπο τρόπο. Ένα παροπλισμένο Τουπόλεφ από τον γερασμένο στόλο των Γεωργιανών Αερογραμμών αγοράστηκε από κάποιο τοπικό σωματείο, με τη συλλογιστική ότι οι μικρού μαθητές δεν θα θέλουν να ξεκολλήσουν από το σχολείο τους. Απ’ ό,τι φαίνεται τα κατάφεραν.