Το ποδόσφαιρο -περισσότερο από τα άλλα αθλήματα- έχει πρόβλημα, έχει θέμα όπως λένε και οι νεότεροι. Αποκορύφωμα του επιπέδου όσων εμπλέκονται με το πρωτάθλημα της Superleague, είναι όσα έγιναν στη ΔΣ της διοργανώτριας, με τον ένα να πετάει νερό στον άλλο και εν τέλει να πέφτει ξύλο.
Τουλάχιστον λυπηρά πράγματα που, από την άλλη, είναι βούτηρο στο φρέσκο ψωμί του Σταύρου Κοντονή. Ο υφυπουργός έχει πάρει τις αποφάσεις του. Και έχει “εγκατασταθεί” στο μυαλό του η ιδέα της διακοπής, της αναστολής επ’ αόριστον για την ακρίβεια, του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.
Η σκέψη του δεν ακούγεται παράλογη, υπό την έννοια πως κάτι που αποδεικνύεται σάπιο και καταγγέλλεται από τους ίδιους τους διοργανωτές, πρέπει να αλλάξει. Δραστικά. Το θέμα είναι πώς θα γίνει αυτή η αλλαγή.
Είναι σωστή επιλογή να κοπεί το χέρι που έκλεψε ή μήπως πρέπει να στραφούμε στην κατεύθυνση της “επιμόρφωσης” και της σταδιακής πλην εντατικής θεραπείας; Θα έλεγα το δεύτερο. Το “πονάει χέρι, κόβει χέρι” αφήνει κουλό τον ασθενή και το οφθαλμός αντί οφθαλμού θα αφήσει τυφλό τον αθλητισμό, που έχει ανάγκη από φως.
Είναι έως και θαυμαστή η διάθεση για κάθαρση του κ. Κοντονή. Φαντάζομαι πως τις ίδιες προθέσεις έχει και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Δεν θα το κλείσει όμως το κράτος. Θα το διορθώσει μέσα από παρεμβάσεις, όπως λέει…
