Τι είναι αυτό το πράγμα που το λένε κο-κο-κο; Θα σας το εξηγήσω με ένα ανεκδοτάκι. Κάθονται λοιπόν ο λαγός με την αλεπού στο δάσος και χαζολογάνε. Και κάθε τρεις φράσεις που ξεστομίζει το λαγουδάκι πετάει κι ένα «εκεί που γαμούσα την τίγρη». Και δώσε «εκεί που γαμούσα την τίγρη» και πάρε «εκεί που γαμούσα την τίγρη», κάποια στιγμή περνάει η τίγρη από πλάι τους και λέει στο πλάσμα με τα μεγάλα αυτιά: «Τι ακριβώς είπες ότι έκανες, παρακαλώ;» Και απαντάει τρεμάμενος ο λαγουδίνος: «Έλα μωρέ τώρα, λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα…».
Αυτό είναι το κο-κο-κο, το οποίο ως έκφραση άρχισε να βολτάρει στα ελληνικά media κυρίως μέσω του αθλητικού τύπου. Διότι στα γήπεδα είναι που ανθεί ως πρακτική ή έστω στην κουλτούρα τη γηπεδική. Όπου τσαμπουκαλεύονται οι πάντες για τα πάντα και επιδεικνύουν ανεξάντλητα αποθέματα ανδρισμού. Ως την ώρα βεβαίως που θα σκάσει μύτη η τίγρη του ανεκδότου (χουλιγκάνια, προεδρικοί μπράβοι, ματατζήδες κλ.π, κλ.π), οπότε βάζουν την ουρά στα σκέλια και τρέχουν να κρυφτούν. Γιατί η μαγκιά απ’ την κλανιά απέχει λιγότερο από ένα τσιγάρο δρόμο.
Δεν είναι όμως μόνο στα γήπεδα που χαλάει κόσμο το κο-κο-κο. Είναι και στην πολιτική, με τα παραδείγματα να είναι πολυάριθμα. Πλέον πρόσφατο αυτών είναι εκείνο του Λυκούργου Λιαρόπουλου, μέχρι πρότινος Τομεάρχη Υγείας στο «Ποτάμι», ο οποίος την περασμένη Παρασκευή έσπασε τα κοντέρ. Κι αυτό γιατί την ώρα που ελάμβανε χώρα η σχετικώς δραματική συνέντευξη Τύπου του Γιανη Βαρουφάκη με τον Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, έσπευσε να πάρει θέση και να βγάλει τα σώψυχά του στο Facebook όπου και έγραψε: «Ο Βαρουφάκης ως γνήσιος Έλλην νόμιζε ότι με bullshit και χαμογελάκια θα κέρδιζε την παρτίδα. Συνέβη αυτό που πάντα συμβαίνει όταν κάνεις τον έξυπνο σε λαούς που έχουν περάσει από τον Διαφωτισμό. Eυτυχώς ο Ολλανδός δεν μάσησε. Η συνέχεια στο Eurogroup και στη σύνοδο κορυφής».
Τα ‘γραψε, τα χάρηκε, τα διασκέδασε ο γιατρός, αλλά λίαν συντόμως έφτασε η ώρα του κο-κο-κο. Διότι έπεσε πάνω του το δίκτυο να τον φάει κι ο Τομεάρχης έσπευσε να βάλει την όπισθεν στο κιβώτιο ταχυτήτων. Αρχικώς έκοψε το «bullshit» και το αντικατέστησε με ένα απλό «εξυπνάδες». Όταν είδε όμως πως ούτε αυτό έφτανε, φρόντισε να κόψει και το «ευτυχώς». Δεν γνώριζε ωστόσο (πράγμα λίαν περίεργο για το τεχνολογικώς προχωρημένο «Ποτάμι»), ότι μέσω του κουμπιού «τροποποιήθηκε» τις δείχνει μια χαρά το Facebook τις όποιες αλλαγές ενός κειμένου. Και έγραψε ιστορία ως ο άρχων, ο μονάρχης, ο βασιλιάς του κο-κο-κο!
Η συνέχεια ήταν σχετικώς αναμενόμενη. Παραιτήθηκε από Τομεάρχης ο κύριος Λιαρόπουλος κι έβγαλε μια μετρημένη ανακοίνωση το «Ποτάμι», όπου χαρακτήριζε «άστοχες» τις αναρτήσεις του τονίζοντας ότι απέχουν από τον πολιτικό πολιτισμό του Κινήματος. Άδειασμα μεν, με το γάντι δε. Πράγμα το οποίον μάλλον εκνεύρισε χειρότερα τον παραιτηθέντα, που επανήλθε με νέα ιερεμιάδα. Έγραφε εκεί, μεταξύ άλλων, τα εξής πιπεράτα: «Άλλωστε, την ώρα της καταστροφής, ποιος ψάχνει να δει ποιος είχε δίκιο;;; Επειδή αυτό το έχω ήδη κάνει με τον τρόπο μου, που δεν αναγνωρίσθηκε ως… δόκιμος, θα περιορισθώ να πω ότι αυτή, δυστυχώς, αν έρθει, δεν θα είναι μία ώρα δικαίωσης, αλλά ακόμη μεγαλύτερης λύπης. Της λύπης που συνοδεύεται από τη μοναξιά των ελάχιστων που είχαν το θάρρος να αναγνωρίσουν ότι… “when the going gets tough, the tough get going”.»
Τόσο tough όσο ένας λαγός που βλέπει να περνάει μπροστά του μια τίγρη…
