Η συνάντηση με τη Μαρία Ιωαννίδου είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς δεν ήξερα ότι έχει βιώσει μια μεταφυσική εμπειρία. Στην αρχή  της κουβέντας μας φυσικά δεν παρέλειψε να επιμείνει, ζητώντας συγνώμη από τους συντρόφους της, στην τεράστια αγάπη και τον θαυμασμό που ένιωθε για τον «Φρεντάκο της». Μου μίλησε φυσικά και για την Ναταλία, λέγοντας ότι έχει κουραστεί αφάνταστα να αναφέρεται σ’ εκείνη δημοσίως καθώς οι δημοσιογράφοι πάντα την ρωτούν για την σχέση τους. Κατάλαβα ότι οι δύο γυναίκες  θα το καταλάβετε και όσοι από εσάς δείτε ολόκληρη την συνέντευξη) είναι αποξενωμένες.

Με διάθεση απολογισμού της ζωής της, θεωρεί ότι ένα από τα μεγάλη λάθη της ήταν το γεγονός ότι έκανε πέντε αμβλώσεις! Μου εξηγεί ότι ήταν τόσο επιπόλαιος ο τρόπος που έγιναν που αυτό της στοίχισε το να μην μπορέσει να κάνει παιδί. Αναφέρθηκε στον γάμο της με τον Σειληνό ο οποίος, αν και πολύ μεγαλύτερος από εκείνη, όπως μου εξομολογήθηκε, δεν έδωσε την προσοχή που έπρεπε στο θέμα αυτό .

Η τελευταία φορά που προσπάθησε να κάνει παιδί ήταν με τον Φρέντυ. Είχαν κάνει όλες τις εξετάσεις για να περάσουν σε διαδικασία εξωσωματικής, όλα έδειχναν καλά αλλά εκείνη την εποχή αυτός αρρώστησε. Το γεγονός ότι επεχείρησε πολύ αργά ν’ αποκτήσει παιδί από τον Γερμανό ήταν γιατί εκείνος, όπως μου είπε, ένιωθε πλήρης με την Ναταλία.

Μία από τις μεγάλες δοκιμασίες της ζωής της ήταν ο καρκίνος που τη χτύπησε πριν μερικά χρόνια. Κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας υπέστη τόσο μεγάλη υποτροπή που… πέθανε. Περιγράφει λοιπόν την εντυπωσιακή μεταφυσική εμπειρία της καθώς έβλεπε από «ψηλά» το νυχτικό της στο κρεβάτι. Το συναίσθημα ήταν απίθανο καθώς ένα δυνατό φως της δημιουργούσε την αίσθηση ότι είχε απαλλαγεί απ’ όλα τα αρνητικά συναισθήματα. Ένιωθε γαλήνη, ηρεμία, απελευθέρωση και φυσικά σταμάτησε να πονάει.

Αξίζει να δείτε το πώς περιγράφει εκείνη το ταξίδι της προς τον παράλληλο κόσμο αλλά και το πως επανήλθε καθώς από πνεύμα όπως μου είπε έγινε ξανά άνθρωπος. Αυτή τη χρονιά στο Θέατρο Μπρόντγουαιη μπορείτε να την απολαύσετε στο πολύ τρυφερό – συναισθηματικό έργο “Οίκος Ευγηρίας, η ευτυχισμένη Δύσις”.