Η παντοδύναμη γυναίκα Ολυμπιάδα, αναδεύεται απ’ την αρχαία της σκόνη του καιρού, με όλη την παντοδυναμία, την αγάπη για εξουσία, τη λατρεία του γιου της. Μαζί της ο επικός ημίθεος των ανθρώπων, Αλέξανδρος. Η Ρωξάνη, η ωραιότερη γυναίκα της Ανατολής, απ’ τα άγρια βουνά της Βακτριανής, που στα 13 της, την παντρεύτηκε ο Αλέξανδρος για να γεννήσει το παιδί του, τον Αλέξανδρο Δ΄, αφού εκείνος είχε πεθάνει. Πριν. μια άλλη σύζυγος: Η Βαρσίνη. Έφηβοι είχαν γνωριστεί στην Πέλλα. Άλλος ένας γιος του μαζί της, ο Ηρακλής.

Όλους όσους αγάπησε ο Αλέξανδρος, τους σκότωσε ο Κάσσανδρος, ο φίλος του, που μάθαιναν απ’ τον Αριστοτέλη, σκέψη μαζί, ο άνδρας της ετεροθαλούς αδελφής του, της Θεσσαλονίκης. Της κόρης που γεννήθηκε την μέρα που ο Φίλλιπος νίκησε τους Θεσσαλούς. Εκείνης που ορφανή, μόλις 20 μερών, ανάθρεψε η Ολυμπιάδα. Εκείνης που η πόλη στον Θερμαϊκό, της χάρισε άλλη μια αθανασία. Και ο Ηφαιστίωνας, ο έμπιστος, ο παιδικός φίλος, ο «άλλος Αλέξανδρος», ο έρωτας ίσως. Και προδοσία και εξουσία και φόνος και κατάκτηση και όραμα και θάνατοι και αρρώστιες και συμμαχίες και έχθρες και λαγνεία και πάθη και χρήμα και μύθος και Ιστορία και νίκες ακόμα και επάνω στους απόλυτους εχθρούς, τον χρόνο και την λήθη.  

Ο τύμβος στην Αμφίπολη, οι αρχαιολογικές ανασκαφές, τα ευρήματα, έκαναν να αστράψει και πάλι η φαντασία των ανθρώπων, μπρος στους αθάνατους του χρόνου και τις θρυλικές ζωές τους. Σαν θεοί που συντρίβουν χθόνια δεσμά στον Άδη, έγιναν και πάλι επίκεντρο στις συζητήσεις όλου του πλανήτη. Και πυροδότησαν για άλλη μια φορά πολιτικές εντάσεις, τσακωμούς, επεμβάσεις, θεωρίες, καβγάδες. Ήταν οι επικεφαλής της ανασκαφής επαρκείς στην δουλειά τους; Έπρεπε να ενημερώνουν ή όχι το κοινό για το επιστημονικό τους έργο; Η κυρία Παναγιωταρέα τι δουλειά είχε εκεί; Ο πρωθυπουργός της χώρας όφειλε να πάει στο χώρο των ανασκαφών ή έπραξε ιδιοτελώς με πολιτικές σκοπιμότητες; Ήταν εκεί η Ρωξάνη; Η Ολυμπιάδα; Ίσως ο ίδιος –τολμούσαν κάποιοι- ο Μέγας Αλέξανδρος;

Και απ’ την άλλη, οι κυνικοί! Τι σημασία έχει; Τόσους τάφους βρήκαν; Άνθρακες ο θησαυρός; Πουλήθηκαν στα ξένα μνημεία τα εύρημα μέσα στον τάφο, εδώ και δεκαετίες και ποιος ευθύνεται; Αν δεν είναι η οικογένεια του Αλεξάνδρου, τότε τι ασχολούμαστε; Αρχαιολόγοι λένε πως ξέρουν καλύτερα απ’ αυτούς, αλλά ξέρουν; Και εκείνοι στο εξωτερικό που χαιρετίζουν την ανασκαφή ως σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη χαζοί είναι; Και έχουν και άποψη κιόλας… Είναι ένας, απ τον Καναδά ο Τέρενς Κλαρκ, που επιμένει: η Ολυμπιάδα είναι θαμμένη εκεί! Το NBC News δε, ανακηρύσσει στην ετήσια ανασκόπηση του, την Αμφίπολη ως τον σημαντικότερο, τον πρώτο γρίφο για το 2014 από άλλα εννιά επιστημονικά θέματα «ζωής και θανάτου», που ζητούν επίλυση. Ποιος είναι θαμμένος στον τάφο των 2.300 ετών, λοιπόν;

Όμως εμείς εδώ συνεχίζουμε: Τι σχέση είχε ο Αλέξανδρος με τον Ηφαιστίωνα και ποιες οι σεξουαλικές ορέξεις του στρατηλάτη, που χιλιετίες μετά το πέρασμα του απ’ τον κόσμο, μιαίνεται για να χωρά σε μεγέθη σημερινά κουτσουμπολίστικα και μικροπρεπή; Πόσο ιμπεριαλιστής ήταν; Καπηλεύεται η πολιτική την αρχαιολογία; Γιατί να συγκινούμαστε με τις καρυάτιδες και τα ψηφιδωτά και τις σφίγγες; Ηλίθιοι είμαστε που δεν έχουμε να πληρώσουμε τη ΔΕΗ και μας συγκινεί το παρελθόν και η ιστορία; Πόσα λεφτά θα βγάλουν όσοι έχουν σπεύσει εκεί και ποιος κρύβεται από πίσω; Πόσο καλοί επιστήμονες είναι αυτοί που τα 500 οστά, τα θεώρησαν ένα σκελετό, ενώ ήταν πέντε, ε; Δε ξέρουμε εμείς, ξέρουν οι ειδικοί;

Έτσι, λοιπόν να την μικρύνουμε και την ιστορία. Να απολογηθούμε γιατί μπορεί να νιώσαμε να μας κόβεται η ανάσα κοιτώντας την φωτογραφία με το τέλειο, συγκλονιστικό έργο τέχνης, το κεφάλι της Καρυάτιδας πεσμένο στο χώμα, να μας κοιτά κατάματα, όπως βρέθηκε να μας περιμένει; Η γιατί οι σκιές ηρώων και οι απόηχοι των ονομάτων τους, σ αυτό το τόπο, ζωντανεύουν απ το χώμα, σα να μην επιτρέπουν ποτέ το τέλος. Νικούν το θάνατο, την σιωπή, το σκοτάδι και αποκαλύπτονται σε αρχαιολογικές αναστάσεις, αιώνια αγωνιστές εις το όνομα μας. Και ναι έχει αξία. Όσο βλασταίνει η γη και όσο καρποφορεί τέχνη, μνήμη, ομορφιά, ζωές και μύθους.

Στο «Βίοι Παράλληλοι» του Πλουτάρχου, φέρεται να παραπονείται ο νεαρός Αλέξανδρος για τον πάντα νικητή πατέρα του: «πάντα προλήψεται ο πατήρ, εμοί δ’ ουδέν απολείψει μεθ’ υμών έργον αποδείξασθαι μέγα και λαμπρόν». Ίσως για αυτό κομπλεξικά, σα παιδιά που τα πρόλαβαν να γκρινιάζουμε και να κονταίνουμε, ότι ψηλότερο στο μέγεθος! Τα καναν όλα τα σπουδαία  και τα λαμπρά και δεν μας άφησαν ούτε καν τη μεγαλοψυχία και τη καλλιέργεια να τα εκτιμάμε…