Τετάρτη, νωρίς το απόγευμα. Στα γραφεία σύνταξης του newpost και του provocateur, η κανονικότητα της κάθε μέρας, ακυρώνεται θορυβωδώς. Εδώ που ακούς μόνο το μανιασμένο ήχο από το χτύπημα των δαχτύλων στα πληκτρολόγια, κάνα «σσσ…» απ’ τον σεσημασμένα οργίλο σε θορύβους συνάδελφο, τον ήχο των τάμπλετ και των τηλεοράσεων, ξαφνικά υπήρχε η ένταση ενός πλατό, που στηνόταν απ την αρχή του. Κάμερες, τριπόδια, φώτα, περισσότερα φώτα, καλώδια, κάμερα – γερανός, μέικαπ άρτιστ –μέσα στο χώρο των μηχανικών των υπολογιστών, των σχεδιαστών κάθε μέσου ηλεκτρονικού και τους γνώστες αντικειμένου που σε εμάς του υπόλοιπους φαντάζει εξωτικό!
Οι συντάκτες είμαστε όλοι εδώ, άλλων ηλικιών, διαφορετικών γνωστικών καταβολών και εξειδίκευσης, διαφόρων εμπειριών. Κάποιοι από μας, όπως ο επικεφαλής Τάκης Χατζής, ο διευθυντής μας στο newpost Νίκος Παναγιωτόπουλος και η Νανά η Παλαιτσάκη, έχουν τεράστια εμπειρία στην τηλεόραση, μπρος, πίσω, μη σου πω ακόμα και στο να χειρίζονται, τις κάμερες, άμα θέλει κάνα χεράκι βοηθείας ο εικονολήπτης. Κάποιοι άλλοι πάλι, είναι γέννημα θρέμμα των site και της εποχής των ηλεκτρονικών media. Μια ερώτηση ο καθένας μας, αυστηρά, λιτά και γρήγορα, σα ριπές προς τους πολιτικούς και όποιος αντέξει, άντεξε. Αν και όλοι τους είναι γερά εκπαιδευμένοι. Άδωνις Γεωργιάδης, Ανδρέας Λοβέρδος, Γιώργος Κουμουτσάκος, Πάνος Σκουρλέτης, Ντόρα Μπακογιάννη. Μιλάμε για heavy metal δηλαδή καταστάσεις και όχι απλά hitάκια!
Σε λίγο οι γείτονες απ’ τα άλλα γραφεία, θα βγουν να ρωτάνε: «Ρε παιδιά τι γίνεται;», «Η Ντόρα ήρθε; Ποπό! Ψηλή, θηρίο ε;» -εμ, τι λέμε τόσα χρόνια, αδελφέ!- «Ποιος άλλος θα ‘ρθει;», «Θα ρωτήσεις τον Γεωργιάδη αυτό από μένα;», «Έχεις ένα τσιγάρο;» -αυτό άσχετο, αλλά είναι απ τις ερωτήσεις παντός καιρού στον διάδρομο!
Προσωπικά έρχομαι από έναν χώρο που η οικειότητα μου αφορά σε πρόσωπα της τέχνης και της showbizz. Για παράδειγμα, έχω εκείνη τη μακρόχρονη γνωριμία ώστε να αγκαλιαστώ με την Δέσποινα Βανδή, αν βρεθούμε κάπου, να νιώσω άνετα με την Ελένη Μενεγάκη ή να πω ό,τι μου συνέβηκε στη φίλη Ρούλα Κορομηλά, στους μήνες που έχουμε να βρεθούμε. Όμως, δεν έχω ποτέ μου γνωριστεί με τον κ. Λοβέρδο, ψαρώνω με τον τίτλο του υπουργού, πάντα. Φοβάμαι μη μου νευριάσει και μου αρχίσει τις φωνές ο κ. Γεωργιάδης και δεν είμαι μαθημένη. Θαυμάζω τη γυναίκα, τη μάνα, την πολιτικό, με τις ισορροπίες που κράτησε και το κόστος που πλήρωσε, αλλά στάθηκε όρθια, Ντόρα Μπακογιάννη, με αποτέλεσμα να κάνω σαρδάμ ακόμα και στο «καλησπέρα σας» μπροστά της, (σ.σ: καρησπρέρα, της είπα της γυναίκας, που αν μου πεις ξαναπέστο, όσο κι αν προσπαθήσω δε μπορώ!). Είναι ευγενής τόσο πολύ ο κ. Κουμουτσάκος, που σκέπτομαι μη φανώ και εντελώς αγενής με αυτό που θέλω να ρωτήσω –καλά, τον ρωτάω, βέβαια, μη το κάνουμε θέμα! Ψαρώνω και με τον Πάνο τον Σκουρλέτη, γιατί έχει διαβάσει και τόσα βιβλία πολιτικής σκέψης και φαίνεται και εγώ άμα μου πει κάνα «ρεβιζιονισμό» θα βάλω τα κλάματα, γιατί θα νομίζω πως με βρίζει!
Ο καθένας με τις σκέψεις του, μπαίνουμε, τόσο διαφορετικοί αλλά με την ίδια φανέλα της επιμονής μας, στις συνεντεύξεις. Στις 11 και που θα τελειώσουμε, θα μας φάνει πως όλα τέλειωσαν γρήγορα, σα να μη προλάβαμε να καταλάβουμε. Ο χρόνος κύλησε χωρίς την αντίληψη από πλευράς μας, του βάρους του…
Το αποτέλεσμα αυτών των συνεντεύξεων μας, δεν έχει σχέση, τόσο σε μορφή, όσο και σε δομή και φόρμα με τις πολιτικές εκπομπές της τηλεόρασης. Ανασαίνει με άλλο ρυθμό, νεανικό, χωρίς στήσιμο, καθόλου ξύλινο, καινούργιο. Όσο καινούργιο είναι το μέσο που του αφήνει ελευθερία, το ίδιο το διαδίκτυο.
Παρακολουθήστε την πρώτη συνέντευξη, με τον υποψήφιο βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, στην Β Αθήνας, κ. Άδωνι Γεωργιάδη ΕΔΩ.
