Λος Άντζελες. Χόλιγουντ. Ένα σύμπαν παράλληλο, όλο λάμψη σε πρόσωπα, χαμογέλα, φλας, ρούχα. Αστραφτερός κόσμος, εξωπραγματικά όμορφα πλάσματα, σαν υλικό φαντασίωσης όλου του πλανήτη. Μια βραδιά βραβείων ακόμη. Τα κόκκινα χάλια στρώθηκαν. Οι κάμερες άναψαν. Οι φωτογράφοι σήκωσαν τις μηχανές τους. Το σινεμά είναι αφορμή. Το όνειρο και οι λαθραίες ματιές μας στις λαμπρές ζωές των θεών του κόσμου τούτου, είναι η αλήθεια.
Να, η Τζένιφερ Άνιστον θα συναντηθεί και θα συγκριθεί για άλλη μια φορά, με την άσπονδη συνάδελφο της, Αντζελίνα Τζολί. Τα ΜΜΕ και κατά συνέπεια το παγκόσμιο κοινό, δε ξεχνά πως η εξωγήινα υπέροχη Αντζελίνα, με το σμαραγδί βλέμμα, τα ηδονικά χείλη, την άψογη κατατομή, σαγήνευσαι και κατέκτησε, ως τρόπαιο, τον Μπραντ Πιτ τον σύζυγο -τότε- της αγαπημένης, μικρής αρραβωνιαστικιάς των ΗΠΑ, του γλυκού κοριτσιού της διπλανής πόρτας, της για πάντα αγαπημένης Ρέιτσελ, ένα «Φιλαράκι» καρδιάς.
Συνήθως κάθε αναμέτρηση στην εμφάνιση –αλλά και στην καριέρα- των δύο νεραϊδών του Χόλιγουντ, βγάζει κερδισμένη την Αντζελίνα Τζολί, μιας και η σαγήνη της, η χάρη της, ο μαγνητισμός της είναι ένα φαινόμενο χημείας, ανθρωπολογίας και ένα παράδειγμα της δαρβινικής θεωρίας για την εξέλιξη, όπου αυτή είναι το τέλειο δείγμα του είδους μας.
Μόνο που στην τελευταία συνάντηση τους, πάντα υφέρπουνε ως σύγκρουση, η Τζένιφερ Ανιστον δεν άφησε κανένα περιθώριο λάμψης στην Αντζελίνα, αλλά την κράτησε όλη δική της. Όσοι ήταν εκεί, οι φωτογράφοι, τα site μετά, τα παγκόσμια ΜΜΕ, ασχολήθηκαν μόνο με την υπέρκομψη εμφάνιση της Ανιστον, υμνώντας την και έχοντας την προσοχή τους στραμμένη μόνο επάνω της. Φορώντας ένα απλής γραμμής, αντρικό κοστούμι, σε κόκκινο χρώμα Gucci, άφησε το στήθος της ακάλυπτο, ως μια θηλυκότατη υπογράμμιση του υπόλοιπου αυστηρού ύφους.
Η Αντζελίνα, πάλεψε να κέρδισει φλας και εντυπώσεις με μια βαριά, όλο πτυχώσεις, πολύπλοκη, στο χρώμα του πάγου τουαλέτα Versace, που όμως ήταν πολύ φλύαρη μπροστά στη φινέτσα της Ανιστον. Οι φωτογράφοι πάλευαν να μη χάσουν από τα μάτια τους την Τζένιφερ, αφήνοντας την Αντζελίνα σχεδόν απαρατήρητη. Ήταν, όπως φαίνεται στο όλο ικανοποίηση βλέμμα της Ανιστον, ένας προμελετημένος θρίαμβος της, που έδωσε ισορροπία στις συνεχείς της, μικρές -ή μεγάλες- ήττες…
